Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010
Financial Times Deutschland: Οι αγορές ετοιμάζονται για αναδιάρθρωση ελληνικού χρέους
«Οι αγορές ετοιμάζονται για αναδιάρθρωση χρέους των Ελλήνων» είναι ο τίτλος άρθρου του Christian Kirchner στην ιστοσελίδα των Financial Times Deutschland, ενώ για υπότιτλο αναφέρει: «Εδώ και εβδομάδες οι αγορές ομολόγων και συναλλάγματος αντιδρούν αξιοσημείωτα καλά στις κακές ειδήσεις. Και καλά κάνουν, γιατί ακόμα και μια όλο και πιθανότερη αναδιάρθρωση χρέους της Ελλάδας δεν θα προκαλούσε αυτή τη στιγμή αληθινό ‘σοκ’. Ούτως ή άλλως είναι αναμενόμενη».
Οι εκ φύσεως νευρικοί επενδυτές μπορούν να νιώθουν ανακουφισμένοι που αυτόν τον καιρό είναι σε διακοπές για τα Χριστούγεννα. Γιατί οι ειδήσεις των προηγουμένων ημερών, σε καταστάσεις έντασης, θα έφταναν άνετα, για να συγκλονίσουν πραγματικά το ευρώ και τις αγορές ομολόγων της ευρωπαϊκής περιφέρειας, που έχουν πληγεί από την κρίση.
Πρώτα ο οίκος αξιολόγησης Fitch, την παραμονή των Χριστουγέννων, υποβαθμίζει την πιστοληπτική ικανότητα της Πορτογαλίας και ανακοινώνει εκ νέου ότι θα θέσει υπό κριτικό έλεγχο την Ελλάδα. Συγχρόνως, μια ελληνική εφημερίδα – αν και χωρίς αποδείξεις – γράφει ότι η Αθήνα ανακοίνωσε ανεπίσημα στην ΕΕ και στην ΕΚΤ αναδιάρθρωση χρέους.
Τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων ο Thomas Mayer, επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Bank, δηλώνει ότι χωρίς αναδιάρθρωση η Ελλάδα πιθανότατα δεν θα μπορέσει να μειώσει το χρέος της. Ταυτόχρονα, συμβουλεύει την Πορτογαλία να ζητήσει το ταχύτερο δυνατόν βοήθεια από την ΕΕ και το ΔΝΤ, ώστε να συντομεύσει έτσι το να περιέλθει σε αδιέξοδο, αφού κατά τον Μάγιερ: «Κάποτε θα γίνει αυτό, ούτως ή άλλως».
Και τη Δευτέρα καθίσταται σαφές ότι ο Σύνδεσμος Γερμανικών Τραπεζών (BdB) σταμάτησε να απορρίπτει κατηγορηματικά, όπως έκανε μέχρι πριν από δύο εβδομάδες, τα κοινά ευρω-ομόλογα διαφόρων χωρών. Θα μπορούσαμε να επανεξετάσουμε την εντός αυστηρά περιορισμένων χρονικών ορίων χρήση ευρω-ομολόγων, δήλωσε ο BdB. Αυτό δείχνει πόσο κρίσιμη εκτιμούν ότι είναι η κατάσταση χρέους οι τράπεζες που ανήκουν στον Σύνδεσμο.
Στις κεφαλαιαγορές όμως, κανέναν δεν ενδιαφέρει τόσο η πλημμυρίδα κακών μηνυμάτων. Το ευρώ σχεδόν δεν κινείται, όπως ούτε και τα ασφάλιστρα κινδύνου για τα ομόλογα των κρατών της περιφέρειας της Ευρωζώνης. Κι αυτό δεν οφείλεται μόνο στη στήριξη της ΕΚΤ, που σύμφωνα με τους διαπραγματευτές είναι εδώ και μήνες ο μόνος αξιόλογος αγοραστής ελληνικών ή ιρλανδικών κρατικών ομολόγων.
Η άνεση βασίζεται απλώς στο γεγονός ότι η αγορά είναι από καιρό έτοιμη για μια αναδιάρθρωση που πλησιάζει – δηλαδή πρακτικά για την κρατική χρεοκοπία – του χειρότερου κακού δαίμονα του ευρώ: της Ελλάδας.
Το ερώτημα είναι μόνο: Πότε θα είναι πιο έξυπνο χρονικά να ανακοινωθεί; Ίσως οι πολιτικοί θελήσουν να το αφήσουν για το 2012. Στο κάτω-κάτω, δεν πρέπει να διευκολυνθούν και πολύ οι Έλληνες. Θα πρέπει πρώτα να φανούν οι επιτυχίες των προγραμμάτων λιτότητας.
Θα μπορούσε όμως να έλθει η ώρα ακόμα και μέσα στο 2011 – πράγμα μάλιστα, που σε τελική ανάλυση θα ήταν και επιθυμητό, γιατί όσο πιο γρήγορα η είδηση επισημοποιηθεί με σαφήνεια και χωρίς καλλωπισμούς, τόσο το καλύτερο. Η αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη. Πιθανότατα, ακόμα και οι παλιοί επενδυτές να μην τη γλιτώσουν χωρίς απώλειες.
Το τελευταίο ακολουθεί μια απλή λογική: Αν τα τριετή ελληνικά ομόλογα – που σύμφωνα με πολιτικές υποσχέσεις είναι δήθεν στο απυρόβλητο – ήδη τώρα, παρά τη βοήθεια δισεκατομμυρίων για τη χώρα και τις αγορές από την ΕΚΤ για την αγορά, έχουν ετήσια απόδοση 14%, τι θα μπορούσε στη συνέχεια να προσφέρει κανείς στους επενδυτές, όταν τα προσφερόμενα σ’ αυτούς ομόλογα έχουν και επισήμως την ετικέτα «αυξημένος κίνδυνος αναδιάρθρωσης»;
Τελικά, είναι σταθερή η βούληση της πολιτικής να αφήσει να ματώσουν και οι επενδυτές ομολόγων - δήθεν όμως μόνο για νέα ομόλογα, μετά το 2013. Οι αγορές δεν τρέφουν ως προς αυτό φρούδες ελπίδες – αυτή τη στιγμή είναι πιο απίθανο παρά ποτέ ότι από το 2013 η Ελλάδα θα μπορέσει να αναχρηματοδοτηθεί και πάλι από την ελεύθερη κεφαλαιαγορά.
Ακόμα και με αισιόδοξες υποθέσεις και χωρίς οποιαδήποτε αναδιάρθρωση, η Ελλάδα θα διαπιστώσει το 2014 ότι έφτασε στο απόγειο του χρέους της – και τότε με σχεδόν διπλάσια ετήσια τοκοχρεολύσια σε σχέση με το 2009, με ακόμα μια φορά κατά 80 δις. σε περίπου 360 δις. ευρώ στη συνέχεια δανειακές υποχρεώσεις και το ύψος του χρέους στο 150% του ΑΕΠ. Εφόσον η οικονομία δεν καταρρεύσει υπό το βάρος του προγράμματος λιτότητας, εννοείται.
Η αναδιάρθρωση χρέους δεν θα αποτελούσε σε καμιά περίπτωση σενάριο τρόμου, αλλά θα είχε επίδραση πειθάρχησης, που θα ωφελούσε παρά θα έβλαπτε, σε τελική ανάλυση, την αγορά.
Πρώτον, επειδή η αγορά ομολόγων από καιρό έχει τιμολογήσει την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, επομένως την περιμένει. Οι ελληνικοί τίτλοι που λήγουν το 2014 τιμολογούνται αυτή τη στιγμή 20% κάτω της ονομαστικής αξίας τους, ενώ τα ομόλογα με διάρκεια άνω των 15 ετών 45% κάτω της αξίας τους.
Δεύτερον, επειδή κανένας κάτοχος ελληνικών κρατικών ομολόγων, λόγω των γνωστών εδώ και ένα χρόνο προβλημάτων, δεν μπορεί να πει ότι δεν είχε προβλέψει την αναδιάρθρωση και αντιμετωπίζει τώρα υπαρξιακά προβλήματα.
Τρίτον, επειδή η αναδιάρθρωση χρέους θα είχε επίδραση πειθάρχησης. Ακόμα και ο τελευταίος επενδυτής θα συνειδητοποιούσε ότι τα κρατικά ομόλογα της Ευρωζώνης κρύβουν κινδύνους απωλειών. Με μια χώρα, η οποία παράγει το 3% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, αυτό είναι ευκολότερα κατανοητό απ’ ό,τι με άλλα κράτη.
Τέταρτον, επειδή η αναδιάρθρωση χρέους δεν συμβαδίζει αναγκαστικά με υποβάθμιση της ονομαστικής αξίας, που συνεπάγεται ανάλογες παραγραφές για τους κατόχους των ομολόγων. Αντ’ αυτού, θα μπορούσε να επιμηκυνθεί ο χρόνος αποπληρωμής και να μειωθούν τα επιτόκια, χωρίς να πειραχτεί η ονομαστική αξία.
Και πέμπτον, επειδή επιτέλους θα σταματούσαν οι κερδοσκοπικές εικασίες, οι οποίες αυτή τη στιγμή επιβαρύνουν ολόκληρη την Ευρωζώνη – ενώ το δολάριο, παρά τις πολύ χειρότερες προϋποθέσεις-πλαίσιο, ανακάμπτει...
Οι εκ φύσεως νευρικοί επενδυτές μπορούν να νιώθουν ανακουφισμένοι που αυτόν τον καιρό είναι σε διακοπές για τα Χριστούγεννα. Γιατί οι ειδήσεις των προηγουμένων ημερών, σε καταστάσεις έντασης, θα έφταναν άνετα, για να συγκλονίσουν πραγματικά το ευρώ και τις αγορές ομολόγων της ευρωπαϊκής περιφέρειας, που έχουν πληγεί από την κρίση.
Πρώτα ο οίκος αξιολόγησης Fitch, την παραμονή των Χριστουγέννων, υποβαθμίζει την πιστοληπτική ικανότητα της Πορτογαλίας και ανακοινώνει εκ νέου ότι θα θέσει υπό κριτικό έλεγχο την Ελλάδα. Συγχρόνως, μια ελληνική εφημερίδα – αν και χωρίς αποδείξεις – γράφει ότι η Αθήνα ανακοίνωσε ανεπίσημα στην ΕΕ και στην ΕΚΤ αναδιάρθρωση χρέους.
Τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων ο Thomas Mayer, επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Bank, δηλώνει ότι χωρίς αναδιάρθρωση η Ελλάδα πιθανότατα δεν θα μπορέσει να μειώσει το χρέος της. Ταυτόχρονα, συμβουλεύει την Πορτογαλία να ζητήσει το ταχύτερο δυνατόν βοήθεια από την ΕΕ και το ΔΝΤ, ώστε να συντομεύσει έτσι το να περιέλθει σε αδιέξοδο, αφού κατά τον Μάγιερ: «Κάποτε θα γίνει αυτό, ούτως ή άλλως».
Και τη Δευτέρα καθίσταται σαφές ότι ο Σύνδεσμος Γερμανικών Τραπεζών (BdB) σταμάτησε να απορρίπτει κατηγορηματικά, όπως έκανε μέχρι πριν από δύο εβδομάδες, τα κοινά ευρω-ομόλογα διαφόρων χωρών. Θα μπορούσαμε να επανεξετάσουμε την εντός αυστηρά περιορισμένων χρονικών ορίων χρήση ευρω-ομολόγων, δήλωσε ο BdB. Αυτό δείχνει πόσο κρίσιμη εκτιμούν ότι είναι η κατάσταση χρέους οι τράπεζες που ανήκουν στον Σύνδεσμο.
Στις κεφαλαιαγορές όμως, κανέναν δεν ενδιαφέρει τόσο η πλημμυρίδα κακών μηνυμάτων. Το ευρώ σχεδόν δεν κινείται, όπως ούτε και τα ασφάλιστρα κινδύνου για τα ομόλογα των κρατών της περιφέρειας της Ευρωζώνης. Κι αυτό δεν οφείλεται μόνο στη στήριξη της ΕΚΤ, που σύμφωνα με τους διαπραγματευτές είναι εδώ και μήνες ο μόνος αξιόλογος αγοραστής ελληνικών ή ιρλανδικών κρατικών ομολόγων.
Η άνεση βασίζεται απλώς στο γεγονός ότι η αγορά είναι από καιρό έτοιμη για μια αναδιάρθρωση που πλησιάζει – δηλαδή πρακτικά για την κρατική χρεοκοπία – του χειρότερου κακού δαίμονα του ευρώ: της Ελλάδας.
Το ερώτημα είναι μόνο: Πότε θα είναι πιο έξυπνο χρονικά να ανακοινωθεί; Ίσως οι πολιτικοί θελήσουν να το αφήσουν για το 2012. Στο κάτω-κάτω, δεν πρέπει να διευκολυνθούν και πολύ οι Έλληνες. Θα πρέπει πρώτα να φανούν οι επιτυχίες των προγραμμάτων λιτότητας.
Θα μπορούσε όμως να έλθει η ώρα ακόμα και μέσα στο 2011 – πράγμα μάλιστα, που σε τελική ανάλυση θα ήταν και επιθυμητό, γιατί όσο πιο γρήγορα η είδηση επισημοποιηθεί με σαφήνεια και χωρίς καλλωπισμούς, τόσο το καλύτερο. Η αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη. Πιθανότατα, ακόμα και οι παλιοί επενδυτές να μην τη γλιτώσουν χωρίς απώλειες.
Το τελευταίο ακολουθεί μια απλή λογική: Αν τα τριετή ελληνικά ομόλογα – που σύμφωνα με πολιτικές υποσχέσεις είναι δήθεν στο απυρόβλητο – ήδη τώρα, παρά τη βοήθεια δισεκατομμυρίων για τη χώρα και τις αγορές από την ΕΚΤ για την αγορά, έχουν ετήσια απόδοση 14%, τι θα μπορούσε στη συνέχεια να προσφέρει κανείς στους επενδυτές, όταν τα προσφερόμενα σ’ αυτούς ομόλογα έχουν και επισήμως την ετικέτα «αυξημένος κίνδυνος αναδιάρθρωσης»;
Τελικά, είναι σταθερή η βούληση της πολιτικής να αφήσει να ματώσουν και οι επενδυτές ομολόγων - δήθεν όμως μόνο για νέα ομόλογα, μετά το 2013. Οι αγορές δεν τρέφουν ως προς αυτό φρούδες ελπίδες – αυτή τη στιγμή είναι πιο απίθανο παρά ποτέ ότι από το 2013 η Ελλάδα θα μπορέσει να αναχρηματοδοτηθεί και πάλι από την ελεύθερη κεφαλαιαγορά.
Ακόμα και με αισιόδοξες υποθέσεις και χωρίς οποιαδήποτε αναδιάρθρωση, η Ελλάδα θα διαπιστώσει το 2014 ότι έφτασε στο απόγειο του χρέους της – και τότε με σχεδόν διπλάσια ετήσια τοκοχρεολύσια σε σχέση με το 2009, με ακόμα μια φορά κατά 80 δις. σε περίπου 360 δις. ευρώ στη συνέχεια δανειακές υποχρεώσεις και το ύψος του χρέους στο 150% του ΑΕΠ. Εφόσον η οικονομία δεν καταρρεύσει υπό το βάρος του προγράμματος λιτότητας, εννοείται.
Η αναδιάρθρωση χρέους δεν θα αποτελούσε σε καμιά περίπτωση σενάριο τρόμου, αλλά θα είχε επίδραση πειθάρχησης, που θα ωφελούσε παρά θα έβλαπτε, σε τελική ανάλυση, την αγορά.
Πρώτον, επειδή η αγορά ομολόγων από καιρό έχει τιμολογήσει την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, επομένως την περιμένει. Οι ελληνικοί τίτλοι που λήγουν το 2014 τιμολογούνται αυτή τη στιγμή 20% κάτω της ονομαστικής αξίας τους, ενώ τα ομόλογα με διάρκεια άνω των 15 ετών 45% κάτω της αξίας τους.
Δεύτερον, επειδή κανένας κάτοχος ελληνικών κρατικών ομολόγων, λόγω των γνωστών εδώ και ένα χρόνο προβλημάτων, δεν μπορεί να πει ότι δεν είχε προβλέψει την αναδιάρθρωση και αντιμετωπίζει τώρα υπαρξιακά προβλήματα.
Τρίτον, επειδή η αναδιάρθρωση χρέους θα είχε επίδραση πειθάρχησης. Ακόμα και ο τελευταίος επενδυτής θα συνειδητοποιούσε ότι τα κρατικά ομόλογα της Ευρωζώνης κρύβουν κινδύνους απωλειών. Με μια χώρα, η οποία παράγει το 3% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, αυτό είναι ευκολότερα κατανοητό απ’ ό,τι με άλλα κράτη.
Τέταρτον, επειδή η αναδιάρθρωση χρέους δεν συμβαδίζει αναγκαστικά με υποβάθμιση της ονομαστικής αξίας, που συνεπάγεται ανάλογες παραγραφές για τους κατόχους των ομολόγων. Αντ’ αυτού, θα μπορούσε να επιμηκυνθεί ο χρόνος αποπληρωμής και να μειωθούν τα επιτόκια, χωρίς να πειραχτεί η ονομαστική αξία.
Και πέμπτον, επειδή επιτέλους θα σταματούσαν οι κερδοσκοπικές εικασίες, οι οποίες αυτή τη στιγμή επιβαρύνουν ολόκληρη την Ευρωζώνη – ενώ το δολάριο, παρά τις πολύ χειρότερες προϋποθέσεις-πλαίσιο, ανακάμπτει...
Έτος Μηδέν για κοινωνία, οικονομία, πολιτική
Έτος Μηδέν προδιαγράφεται το 2011, καθώς η χώρα μας, αλλά και η Ευρώπη, βρίσκονται μπροστά στην κορύφωση της κρίσης. Για την Ελλάδα το 2011 θα είναι η χρονιά κατά την οποία θα αναδειχθούν στις πλήρεις τους διαστάσεις τα επίχειρα του Μνημονίου. Η νομοθετημένη φτωχοποίηση ευρύτατων κατηγοριών του πληθυσμού, η απαξίωση της μισθωτής εργασίας και η διάλυση του κοινωνικού κράτους με το στράγγισμα των αναγκαίων πόρων και την επιλογή ιδιωτικοποίησης βασικών λειτουργιών του συνθέτουν ένα εφιαλτικό σκηνικό. Αλλά και στην Ευρώπη, όπου οι πολιτικές που προωθούνται σήμερα στην Ελλάδα έχουν ήδη εφαρμοσθεί, χώρες όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία βρίσκονται υπό την δαμόκλειο σπάθη της γερμανικής συνταγής για διηνεκή λιτότητα και Ευρώπη δύο ταχυτήτων. Μπροστά σε αυτές τις επιλογές των κυρίαρχων τάξεων και του χρηματοπιστωτικού κατεστημένου οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα και την Ευρώπη δεν μπορεί παρά να μετατρέψουν την οργή και την αμηχανία τους σε δύναμη αντίστασης και ανατροπής αυτής της πορείας, που μας στέλνει έναν αιώνα πίσω.
Βιβλία από δεύτερο χέρι προωθεί η υπ. Παιδείας!
Ταραχή στο υπ. Παιδείας από το χθεσινό πρωτοσέλιδο της "Αυγής" για την κατάργηση του ΟΕΔΒ, που προμηνύει ουσιαστικά την κατάργηση του δωρεάν σχολικού βιβλίου. Η Α. Διαμαντοπούλου έσπευσε να δηλώσει ότι θα συνεχιστεί η δωρεάν διανομή, προχώρησε όμως σε εξαγγελία του σχεδίου για συλλογή των βιβλίων στο τέλος της σχολικής χρονιάς ώστε να ξαναχρησιμοποιούνται. Σύμφωνα με όσα δηλώνουν στην "Αυγή" οι εργαζόμενοι στον υπό κατάργηση ΟΕΔΒ, καθυστερούν οι διαδικασίες για την παραγωγή των βιβλίων και το πιθανότερο είναι να αποσταλούν ακόμη και του χρόνου τα Χριστούγεννα.
Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010
Αλ. Τσίπρας: Σε 8 ώρες, με 18 άρθρα, γυρίσαμε 60 χρόνια πίσω...
"Χρειάζονται μόλις 18 άρθρα σε ένα σχέδιο νόμου και 8 ώρες κοινοβουλευτικής διαδικασίας για να γυρίσει η κοινωνία 60 χρόνια πίσω". Μ’ αυτά τα λόγια ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε το στίγμα του πολυνομοσχεδίου που πέρασε τελικά η κυβέρνηση πετυχαίνοντας μία "πύρρεια νίκη" και τραυματίζοντας για δεύτερη φορά την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία (που περιορίζεται πια στους 156 βουλευτές).
Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε την ομιλία του στη Βουλή εκτιμώντας ότι "και μέσα στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ κανείς δεν είναι διατεθειμένος να παίξει τον ρόλο του ραγιά" στην "εργασιακή τουρκοκρατία" που δημιουργεί η κυβέρνηση. Και προφανώς αντιμετώπισε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο, καθώς ήρθε σε μία περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ οξύνει τον αντιπολιτευτικό του λόγο ζητώντας να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου. "Από μια κυβέρνηση μεταφραστών του Μνημονίου, που είναι διατεθειμένη να παρακάμψει ακόμα και το Σύνταγμα προκειμένου να υλοποιήσει τη μετάφραση, όχι απλά δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι, αλλά θεωρούμε και επικίνδυνη την παραμονή της στην εξουσία", είπε χαρακτηριστικά ο Αλ. Τσίπρας, εκτιμώντας ότι μέχρι τα τέλη Φλεβάρη το ΠΑΣΟΚ θα χρειαστεί να ψηφίσει νέες μειώσεις στους μισθούς στις ΔΕΚΟ, εξαφάνιση των επικουρικών συντάξεων και απολύσεις στον δημόσιο τομέα.
Υπουργοί: Αντιφάσεις
Η υπουργός Εργασίας Λ. Κατσέλη απαντώντας κατηγόρησε τον πρόεδρο της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για "ανακρίβειες, αντιφάσεις και κινδυνολογία". "Η νομιμοποιητική μας βάση, είναι μία και μόνη: Να μη χρεωκοπήσει η χώρα, να μπορέσουμε να δανειστούμε 110 δισ. από το ΔΝΤ και τους Ευρωπαίους φορολογούμενους τα επόμενα τρία χρόνια". Και ο υπουργός Οικονομικών (ξεχνώντας προτάσεις όπως την έκδοση ευρωομολόγου) υποστήριξε ότι η αριστερά δεν έχει εναλλακτική πρόταση και ότι τα μέτρα έπρεπε να έχουν ληφθεί προ πολλού.
Το νήμα της σκέψης του υπουργού πήρε η Αλέκα Παπαρήγα υπενθυμίζοντας ότι ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει ότι με την κρίση θα ληφθούν τα μέτρα που δεν ελήφθησαν πριν από 25 χρόνια. Η γραμματέας του ΚΚΕ έκανε λόγο για "πόλεμο" που ξεκινά με την κυβέρνηση.
Η Ν.Δ. "μισο-στηρίζει"
"Χείρα βοηθείας" παρείχε η Ν.Δ. στο ΠΑΣΟΚ ψηφίζοντας 10 από τα 18 άρθρα του πολυνομοσχεδίου, ενώ εντύπωση προκάλεσε ότι ο Αντώνης Σαμαράς, όπως και ο Γιώργος Παπανδρέου, δεν μίλησε στη Βουλή. Ακολουθώντας τακτική Μνημονίου (καταψηφίζω επί της αρχής, στηρίζω τα άρθρα που περιορίζουν μισθούς και δικαιώματα), η αξιωματική αντιπολίτευση υπερψήφισε τις ρυθμίσεις για τις ΔΕΚΟ, τις προσλήψεις και την εισοδηματική πολιτική, την Αγροτική Τράπεζα και τη διαιτησία.
Σημειώνεται ότι το αίτημα να φύγει η κυβέρνηση προβάλλει πλέον και ο ΛΑΟΣ που προσπαθεί να απογαλακτιστεί από τη συμπόρευσή του με το ΠΑΣΟΚ και τη στήριξη του Μνημονίου. "Να αλλάξετε πολιτική. Και αν δεν μπορείτε, να σηκωθείτε να φύγετε", είπε ο Γιώργος Καρατζαφέρης, προτείνοντας να μειωθούν οι μισθοί, αλλά ως αντάλλαγμα να πάρουν οι εργαζόμενοι μετοχές στις εταιρείες που δουλεύουν.
Από τη συζήτηση αποχώρησε η ανεξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα, όταν διαπίστωσε ότι (χωρίς να το προβλέπει ο κανονισμός της Βουλής) επιλέχθηκε εκ μέρους των ανεξάρτητων βουλευτών να μιλήσουν η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι "λειτουργεί πέραν του Μνημονίου".
Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε την ομιλία του στη Βουλή εκτιμώντας ότι "και μέσα στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ κανείς δεν είναι διατεθειμένος να παίξει τον ρόλο του ραγιά" στην "εργασιακή τουρκοκρατία" που δημιουργεί η κυβέρνηση. Και προφανώς αντιμετώπισε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο, καθώς ήρθε σε μία περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ οξύνει τον αντιπολιτευτικό του λόγο ζητώντας να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου. "Από μια κυβέρνηση μεταφραστών του Μνημονίου, που είναι διατεθειμένη να παρακάμψει ακόμα και το Σύνταγμα προκειμένου να υλοποιήσει τη μετάφραση, όχι απλά δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι, αλλά θεωρούμε και επικίνδυνη την παραμονή της στην εξουσία", είπε χαρακτηριστικά ο Αλ. Τσίπρας, εκτιμώντας ότι μέχρι τα τέλη Φλεβάρη το ΠΑΣΟΚ θα χρειαστεί να ψηφίσει νέες μειώσεις στους μισθούς στις ΔΕΚΟ, εξαφάνιση των επικουρικών συντάξεων και απολύσεις στον δημόσιο τομέα.
Υπουργοί: Αντιφάσεις
Η υπουργός Εργασίας Λ. Κατσέλη απαντώντας κατηγόρησε τον πρόεδρο της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για "ανακρίβειες, αντιφάσεις και κινδυνολογία". "Η νομιμοποιητική μας βάση, είναι μία και μόνη: Να μη χρεωκοπήσει η χώρα, να μπορέσουμε να δανειστούμε 110 δισ. από το ΔΝΤ και τους Ευρωπαίους φορολογούμενους τα επόμενα τρία χρόνια". Και ο υπουργός Οικονομικών (ξεχνώντας προτάσεις όπως την έκδοση ευρωομολόγου) υποστήριξε ότι η αριστερά δεν έχει εναλλακτική πρόταση και ότι τα μέτρα έπρεπε να έχουν ληφθεί προ πολλού.
Το νήμα της σκέψης του υπουργού πήρε η Αλέκα Παπαρήγα υπενθυμίζοντας ότι ο πρωθυπουργός έχει δηλώσει ότι με την κρίση θα ληφθούν τα μέτρα που δεν ελήφθησαν πριν από 25 χρόνια. Η γραμματέας του ΚΚΕ έκανε λόγο για "πόλεμο" που ξεκινά με την κυβέρνηση.
Η Ν.Δ. "μισο-στηρίζει"
"Χείρα βοηθείας" παρείχε η Ν.Δ. στο ΠΑΣΟΚ ψηφίζοντας 10 από τα 18 άρθρα του πολυνομοσχεδίου, ενώ εντύπωση προκάλεσε ότι ο Αντώνης Σαμαράς, όπως και ο Γιώργος Παπανδρέου, δεν μίλησε στη Βουλή. Ακολουθώντας τακτική Μνημονίου (καταψηφίζω επί της αρχής, στηρίζω τα άρθρα που περιορίζουν μισθούς και δικαιώματα), η αξιωματική αντιπολίτευση υπερψήφισε τις ρυθμίσεις για τις ΔΕΚΟ, τις προσλήψεις και την εισοδηματική πολιτική, την Αγροτική Τράπεζα και τη διαιτησία.
Σημειώνεται ότι το αίτημα να φύγει η κυβέρνηση προβάλλει πλέον και ο ΛΑΟΣ που προσπαθεί να απογαλακτιστεί από τη συμπόρευσή του με το ΠΑΣΟΚ και τη στήριξη του Μνημονίου. "Να αλλάξετε πολιτική. Και αν δεν μπορείτε, να σηκωθείτε να φύγετε", είπε ο Γιώργος Καρατζαφέρης, προτείνοντας να μειωθούν οι μισθοί, αλλά ως αντάλλαγμα να πάρουν οι εργαζόμενοι μετοχές στις εταιρείες που δουλεύουν.
Από τη συζήτηση αποχώρησε η ανεξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα, όταν διαπίστωσε ότι (χωρίς να το προβλέπει ο κανονισμός της Βουλής) επιλέχθηκε εκ μέρους των ανεξάρτητων βουλευτών να μιλήσουν η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι "λειτουργεί πέραν του Μνημονίου".
Η σκληρότερη δεξιά πολιτική των τελευταίων δεκαετιών!
Του Δημήτρη Παπαδημούλη
Με το συζητούμενο νομοσχέδιο η κυβερνητική πλειοψηφία και η κυβέρνηση που το φέρνει και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ -οι οποίοι αφού τα είπαν σε μία κομματική σύσκεψη, ετοιμάζονται να το ψηφίσουν- σε λίγες ώρες θέλουν να γυρίσουν δεκαετίες πίσω το ρολόι για τους εργαζόμενους, το εισόδημά τους και τα δικαιώματά τους και ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που αμείβονται με τα κατώτατα που προβλέπουν οι συμβάσεις. Είναι η πιο σκληρή δεξιά πολιτική που έχει περάσει με νομοσχέδιο τις τελευταίες δεκαετίες σε τούτη εδώ την αίθουσα. Είναι τόσο σκληρή αυτή η δεξιά πολιτική, που η καθαρόαιμη δεξιά την ψηφίζει κατά 50%.
Είναι ένα νομοσχέδιο με το οποίο αθετούνται και ανατρέπονται οι δεσμεύσεις με τις οποίες, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, είτε είστε στα κυβερνητικά έδρανα είτε είστε στα βουλευτικά, γίνατε κυβέρνηση και βουλευτές. Υποσχεθήκατε στους πολίτες αυξήσεις και όχι μειώσεις.
Κύριε Σαχινίδη, όταν σας θυμίζουμε τις προεκλογικές σας δεσμεύσεις, αυτό που συνηθίζετε να επαναλαμβάνετε με έναν ακραίο κυνισμό -φαίνεται σας αρέσει- σε γνήσια ελασσονική προφορά είναι, «αυτά είναι last year». Πρέπει να σας θυμίσω ότι και μέχρι τις 14 Νοεμβρίου, μέχρι να κλείσουν οι κάλπες του δεύτερου γύρου, και ο πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών και εσείς και όλα τα κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ λέγατε «κανένα νέο μέτρο, δεν θα υπάρχουν νέες μειώσεις μισθών, δεν θα θιγούν με έμμεσους, πρόσθετους φόρους οι ασθενέστεροι». Περίμενα, κυρία Κατσέλη, ο πρωθυπουργός που κόπτεται υπέρ του διαλόγου και επιδιώκει συνεννοήσεις και συναινέσεις, αφού τελείωσε το Υπουργικό Συμβούλιο, να έρθει στην αίθουσα, να είναι παρών και να εξηγήσει γιατί αυτό το νομοσχέδιο εφαρμόζει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και γιατί αυτό το νομοσχέδιο είναι συνεπές με αυτά που έλεγε, ακριβώς ένα μήνα πριν, μέχρι και τις 14 Νοεμβρίου. Πρέπει να μας εξηγήσει για ποιο λόγο είναι κατεπείγον αυτό το νομοσχέδιο.
Αυτός ο πρωθυπουργός της ανοικτής διαβούλευσης, του open government όπως του αρέσει να λέει, που έκανε δώδεκα μήνες να διορίσει διοικητή στο ΙΚΑ, που έκανε πάνω από ένα χρόνο να διορίσει διευθυντές στις εφορίες, μπας και μαζέψουν λίγο τη φοροδιαφυγή, θέλει σε λίγες ώρες να ξηλώσει κατακτήσεις δεκαετιών.
Πρόκειται για ακραίο κυνισμό και υποκρισία. Αντιστρέφω τους χαρακτηρισμούς του υπουργού Οικονομικών χθες στην Επιτροπή. Καλείστε να απαντήσετε, κύριοι συνάδελφοι, στο εξής ερώτημα. Είπατε συνειδητά ψέματα όλο αυτό το διάστημα όταν λέγατε «όχι μειώσεις μισθών, όχι νέα μέτρα»; Ή έχετε χάσει πλήρως τον έλεγχο; Επίσης, αφού θεωρείτε κατεπείγοντα αυτά τα μέτρα, γιατί μας τα κρύβατε μέχρι πριν από ένα μήνα, ενώ περιλαμβάνονται και στο Μνημόνιο νούμερο 1 και στο Μνημόνιο νούμερο 2 και τα έχετε υπογράψει τον Μάιο και τον Αύγουστο; Η κατάχρηση του δικαιώματος της κυβέρνησης να χρησιμοποιεί το κατεπείγον, συνιστά έλλειμμα δημοκρατίας. Πρωταγωνιστής σε αυτό το έλλειμμα δημοκρατίας, που υποβαθμίζει τη Βουλή, είναι ο υπουργός Οικονομικών, ο κ. Παπακωνσταντίνου.
Έχουν έρθει επτά νομοσχέδια με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Και τα επτά είναι του υπουργείου Οικονομικών. Από τον αριθμό που μας είπε προηγουμένως ο κ. Πετσάλνικος, των είκοσι πέντε, πρέπει να λογαριάσουμε ότι τα επτά είναι κυρώσεις συμβάσεων. Άρα, στα πραγματικά νομοσχέδια η αναλογία είναι επτά στα δέκα οκτώ. Εάν ήταν για τρίποντα, θα ήταν μεγάλο ρεκόρ. Εάν είναι όμως για δημοκρατία, είναι μεγάλο έλλειμμα. Εξηγήστε μας. Μέχρι πριν λίγη ώρα επιμένατε ότι είναι κατεπείγον να διαγράψετε ανείσπρακτες οφειλές 24.000.000.000, από αυτές που λέγατε προεκλογικά ότι θα μαζέψετε τα έσοδα για να στηρίξετε το «λεφτά υπάρχουν». Ακόμη και εάν δεχθεί κανείς ότι κάποιες από αυτές δεν μπορείτε να τις μαζέψετε πια, διότι δεν υπάρχουν οι άνθρωποι από τους οποίους θα τις πάρετε, γιατί είναι αυτό κατεπείγον; Δεν μπορεί να γίνει με μία διαδικασία που να μην αφήνει σκιές, που να έχει λίστες με ονόματα, που να έχει ονοματεπώνυμα για να μην έχουμε σκανδαλώδεις ρυθμίσεις τύπου περαίωσης; Και επειδή αυτό το πήρατε πίσω την τελευταία στιγμή, έστω προσωρινά, υπό την πίεση και τη δική μας και άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης και συναδέλφων του ΠΑΣΟΚ, γιατί θεωρείτε κατεπείγον σε αυτό το πολυνομοσχέδιο να κάνετε δώρο στους καναλάρχες για δυόμισι χρόνια τους φόρους που οφείλουν από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις, όπως προκύπτουν από νόμο που εσείς ψηφίσατε πριν από λίγους μήνες; Επειδή αυτά θα είναι απώλεια εσόδων, αυτό το δώρο ποιος θα το πληρώσει; Θα το πληρώσουν οι ασθενέστεροι πολίτες με νέες φορολογικές επιβαρύνσεις, όπως η νέα αύξηση του ΦΠΑ.
Μας μιλάγατε, κύριοι της κυβέρνησης, για σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα στα εργασιακά θέματα. Κατ’ αρχήν κανένας δεν διαπραγματεύεται σκληρά, όταν βάζει την υπογραφή του σε ένα κείμενο -όπως κάνατε εσείς- και μετά προσπαθεί να το διορθώσει, γιατί τότε εισπράττει την απάντηση από την τρόικα «ας προσέχατε τι υπογράφατε». Δεύτερον, ακόμη και το Μνημόνιο νούμερο 2 του Αυγούστου, που έχει τη χειρότερη διατύπωση για τα εργασιακά, και το Μνημόνιο νούμερο 3 που λέει ότι οι επιχειρησιακές υπερισχύουν των κλαδικών γενικά, χωρίς αναιτιολόγητες εξαιρέσεις, εσείς εφαρμόζετε στο νομοσχέδιό σας χειρότερα και απ’ ό,τι προβλέπει το Μνημόνιο, διότι το «χωρίς αναιτιολόγητους περιορισμούς» έχει φύγει. Στο δικό σας άρθρο προβλέπεται ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερισχύουν απολύτως των κλαδικών. Τι κάνετε μ' αυτό το νομοσχέδιο και το κρύβετε; Καταργείτε τη φιλοσοφία και τις ρυθμίσεις του ν. 1876/1990, που είναι ο μοναδικός νόμος, κύριοι συνάδελφοι, που ψηφίστηκε από αυτή τη Βουλή με 300 «ΝΑΙ» επί οικουμενικής κυβέρνησης και ο οποίος έλεγε το εξής απλό, ότι οι επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, που υπάρχουν εδώ και χρόνια στο δίκαιό μας, μπορούν να είναι μόνο ευνοϊκότερες για τον εργαζόμενο από τις κλαδικές, όχι χειρότερες. Ε, λοιπόν, εσείς αυτό το καταργείτε και λέτε ότι οι επιχειρησιακές μπορεί να είναι χαμηλότερες από τις κλαδικές. Και το μόνο που βάζετε είναι ένα πάτωμα 740 ευρώ μικτά της Εθνικής Συλλογικής. Όμως, όταν έχεις κλαδικές συμβάσεις που δίνουν κατώτατο 850, 900, 1.000, 1.100, 1.200 ευρώ, καταλαβαίνουμε ότι δίνετε ενθάρρυνση για μεγάλες μειώσεις.
Οι ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις δεν θα ισχύουν, όπως λέγατε, μόνο στις επιχειρήσεις που κινδυνεύουν με κλείσιμο, αλλά μπορούν να εφαρμοστούν γενικευμένα και αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την αποδυνάμωση σε πρώτη φάση, και στη συνέχεια, την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, διότι θα βάλει τις επιχειρήσεις σε έναν ανταγωνισμό ποιος θα κόψει περισσότερο από τους εργαζόμενους, για να αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και κανείς εργοδότης, καμία εργοδοτική οργάνωση δεν θα θέλει να συνάπτει κλαδικές συμβάσεις με υψηλότερες αποδοχές από τις επιχειρησιακές, γιατί αυτό θα είναι μπόνους προς τους ανταγωνιστές της. Άρα, τι θα μείνει; Επιχειρησιακές συμβάσεις και στις μικρές επιχειρήσεις με κάτω από είκοσι εργαζόμενους, που είναι η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων και επομένως και των εργαζομένων, που δεν θα υπάρχει καν σωματείο, η απειλή των ατομικών συμβάσεων στο έλεος του άπληστου εργοδότη. Και εδώ μη λέτε για ωριμότητα, όταν ξέρετε ότι ένα μεγάλο μέρος της εργοδοσίας έχει τόσο άπληστη εργοδοτική συμπεριφορά, που χρησιμοποιεί την πολιτική του Μνημονίου και την κρίση για να εφαρμόσει την παροιμία «βρήκαμε παπά, να θάψουμε καμπόσους».
Ακολουθείτε μία πολιτική -και κλείνω χωρίς ιδιαίτερη υπέρβαση χρόνου, θα αξιοποιήσω και τη δευτερολογία- που οδηγεί στο τέλος του «κοινωνικού συμβολαίου», σε μία μεγάλη μείωση μισθών, σε μία εργασιακή ζούγκλα, όπου εσείς νομιμοποιείτε συνθήκες Λατινικής Αμερικής. Οι κηδεμόνες, το μεγάλο κεφάλαιο -οικονομική και εκδοτική ελίτ αυτού του τόπου- σας έχει αναθέσει να κάνετε τη «βρώμικη» δουλειά σε βάρος όχι μόνο των εργατικών δικαιωμάτων, αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου που σας έστειλε στα κυβερνητικά έδρανα.
Και την ίδια ώρα, με την πολιτική σας -και κλείνω, κυρία πρόεδρε- οδηγείτε την οικονομία σε βαθύτερη ύφεση, με αποτέλεσμα να μην πιάσετε ούτε τους δημοσιονομικούς σας στόχους, τη χώρα σε μεγαλύτερη ακρίβεια και ανεργία και την κοινωνία σε μεγαλύτερες ανισότητες. Είναι προφανές ότι καταψηφίζουμε και με τα δύο μας χέρια αυτό το νομοσχέδιο επί της αρχής. Στη δευτερολογία μου θα αναφερθώ και σε συγκεκριμένες διατάξεις.
Το παραπάνω κείμενο είναι από την ομιλία του Δημήτρη Παπαδημούλη στη συζήτηση της Τετάρτης στη Βουλή, επί του πολυνομοσχεδίου της κυβέρνησης
α
Με το συζητούμενο νομοσχέδιο η κυβερνητική πλειοψηφία και η κυβέρνηση που το φέρνει και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ -οι οποίοι αφού τα είπαν σε μία κομματική σύσκεψη, ετοιμάζονται να το ψηφίσουν- σε λίγες ώρες θέλουν να γυρίσουν δεκαετίες πίσω το ρολόι για τους εργαζόμενους, το εισόδημά τους και τα δικαιώματά τους και ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που αμείβονται με τα κατώτατα που προβλέπουν οι συμβάσεις. Είναι η πιο σκληρή δεξιά πολιτική που έχει περάσει με νομοσχέδιο τις τελευταίες δεκαετίες σε τούτη εδώ την αίθουσα. Είναι τόσο σκληρή αυτή η δεξιά πολιτική, που η καθαρόαιμη δεξιά την ψηφίζει κατά 50%.
Είναι ένα νομοσχέδιο με το οποίο αθετούνται και ανατρέπονται οι δεσμεύσεις με τις οποίες, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, είτε είστε στα κυβερνητικά έδρανα είτε είστε στα βουλευτικά, γίνατε κυβέρνηση και βουλευτές. Υποσχεθήκατε στους πολίτες αυξήσεις και όχι μειώσεις.
Κύριε Σαχινίδη, όταν σας θυμίζουμε τις προεκλογικές σας δεσμεύσεις, αυτό που συνηθίζετε να επαναλαμβάνετε με έναν ακραίο κυνισμό -φαίνεται σας αρέσει- σε γνήσια ελασσονική προφορά είναι, «αυτά είναι last year». Πρέπει να σας θυμίσω ότι και μέχρι τις 14 Νοεμβρίου, μέχρι να κλείσουν οι κάλπες του δεύτερου γύρου, και ο πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών και εσείς και όλα τα κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ λέγατε «κανένα νέο μέτρο, δεν θα υπάρχουν νέες μειώσεις μισθών, δεν θα θιγούν με έμμεσους, πρόσθετους φόρους οι ασθενέστεροι». Περίμενα, κυρία Κατσέλη, ο πρωθυπουργός που κόπτεται υπέρ του διαλόγου και επιδιώκει συνεννοήσεις και συναινέσεις, αφού τελείωσε το Υπουργικό Συμβούλιο, να έρθει στην αίθουσα, να είναι παρών και να εξηγήσει γιατί αυτό το νομοσχέδιο εφαρμόζει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και γιατί αυτό το νομοσχέδιο είναι συνεπές με αυτά που έλεγε, ακριβώς ένα μήνα πριν, μέχρι και τις 14 Νοεμβρίου. Πρέπει να μας εξηγήσει για ποιο λόγο είναι κατεπείγον αυτό το νομοσχέδιο.
Αυτός ο πρωθυπουργός της ανοικτής διαβούλευσης, του open government όπως του αρέσει να λέει, που έκανε δώδεκα μήνες να διορίσει διοικητή στο ΙΚΑ, που έκανε πάνω από ένα χρόνο να διορίσει διευθυντές στις εφορίες, μπας και μαζέψουν λίγο τη φοροδιαφυγή, θέλει σε λίγες ώρες να ξηλώσει κατακτήσεις δεκαετιών.
Πρόκειται για ακραίο κυνισμό και υποκρισία. Αντιστρέφω τους χαρακτηρισμούς του υπουργού Οικονομικών χθες στην Επιτροπή. Καλείστε να απαντήσετε, κύριοι συνάδελφοι, στο εξής ερώτημα. Είπατε συνειδητά ψέματα όλο αυτό το διάστημα όταν λέγατε «όχι μειώσεις μισθών, όχι νέα μέτρα»; Ή έχετε χάσει πλήρως τον έλεγχο; Επίσης, αφού θεωρείτε κατεπείγοντα αυτά τα μέτρα, γιατί μας τα κρύβατε μέχρι πριν από ένα μήνα, ενώ περιλαμβάνονται και στο Μνημόνιο νούμερο 1 και στο Μνημόνιο νούμερο 2 και τα έχετε υπογράψει τον Μάιο και τον Αύγουστο; Η κατάχρηση του δικαιώματος της κυβέρνησης να χρησιμοποιεί το κατεπείγον, συνιστά έλλειμμα δημοκρατίας. Πρωταγωνιστής σε αυτό το έλλειμμα δημοκρατίας, που υποβαθμίζει τη Βουλή, είναι ο υπουργός Οικονομικών, ο κ. Παπακωνσταντίνου.
Έχουν έρθει επτά νομοσχέδια με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Και τα επτά είναι του υπουργείου Οικονομικών. Από τον αριθμό που μας είπε προηγουμένως ο κ. Πετσάλνικος, των είκοσι πέντε, πρέπει να λογαριάσουμε ότι τα επτά είναι κυρώσεις συμβάσεων. Άρα, στα πραγματικά νομοσχέδια η αναλογία είναι επτά στα δέκα οκτώ. Εάν ήταν για τρίποντα, θα ήταν μεγάλο ρεκόρ. Εάν είναι όμως για δημοκρατία, είναι μεγάλο έλλειμμα. Εξηγήστε μας. Μέχρι πριν λίγη ώρα επιμένατε ότι είναι κατεπείγον να διαγράψετε ανείσπρακτες οφειλές 24.000.000.000, από αυτές που λέγατε προεκλογικά ότι θα μαζέψετε τα έσοδα για να στηρίξετε το «λεφτά υπάρχουν». Ακόμη και εάν δεχθεί κανείς ότι κάποιες από αυτές δεν μπορείτε να τις μαζέψετε πια, διότι δεν υπάρχουν οι άνθρωποι από τους οποίους θα τις πάρετε, γιατί είναι αυτό κατεπείγον; Δεν μπορεί να γίνει με μία διαδικασία που να μην αφήνει σκιές, που να έχει λίστες με ονόματα, που να έχει ονοματεπώνυμα για να μην έχουμε σκανδαλώδεις ρυθμίσεις τύπου περαίωσης; Και επειδή αυτό το πήρατε πίσω την τελευταία στιγμή, έστω προσωρινά, υπό την πίεση και τη δική μας και άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης και συναδέλφων του ΠΑΣΟΚ, γιατί θεωρείτε κατεπείγον σε αυτό το πολυνομοσχέδιο να κάνετε δώρο στους καναλάρχες για δυόμισι χρόνια τους φόρους που οφείλουν από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις, όπως προκύπτουν από νόμο που εσείς ψηφίσατε πριν από λίγους μήνες; Επειδή αυτά θα είναι απώλεια εσόδων, αυτό το δώρο ποιος θα το πληρώσει; Θα το πληρώσουν οι ασθενέστεροι πολίτες με νέες φορολογικές επιβαρύνσεις, όπως η νέα αύξηση του ΦΠΑ.
Μας μιλάγατε, κύριοι της κυβέρνησης, για σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα στα εργασιακά θέματα. Κατ’ αρχήν κανένας δεν διαπραγματεύεται σκληρά, όταν βάζει την υπογραφή του σε ένα κείμενο -όπως κάνατε εσείς- και μετά προσπαθεί να το διορθώσει, γιατί τότε εισπράττει την απάντηση από την τρόικα «ας προσέχατε τι υπογράφατε». Δεύτερον, ακόμη και το Μνημόνιο νούμερο 2 του Αυγούστου, που έχει τη χειρότερη διατύπωση για τα εργασιακά, και το Μνημόνιο νούμερο 3 που λέει ότι οι επιχειρησιακές υπερισχύουν των κλαδικών γενικά, χωρίς αναιτιολόγητες εξαιρέσεις, εσείς εφαρμόζετε στο νομοσχέδιό σας χειρότερα και απ’ ό,τι προβλέπει το Μνημόνιο, διότι το «χωρίς αναιτιολόγητους περιορισμούς» έχει φύγει. Στο δικό σας άρθρο προβλέπεται ότι οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερισχύουν απολύτως των κλαδικών. Τι κάνετε μ' αυτό το νομοσχέδιο και το κρύβετε; Καταργείτε τη φιλοσοφία και τις ρυθμίσεις του ν. 1876/1990, που είναι ο μοναδικός νόμος, κύριοι συνάδελφοι, που ψηφίστηκε από αυτή τη Βουλή με 300 «ΝΑΙ» επί οικουμενικής κυβέρνησης και ο οποίος έλεγε το εξής απλό, ότι οι επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις, που υπάρχουν εδώ και χρόνια στο δίκαιό μας, μπορούν να είναι μόνο ευνοϊκότερες για τον εργαζόμενο από τις κλαδικές, όχι χειρότερες. Ε, λοιπόν, εσείς αυτό το καταργείτε και λέτε ότι οι επιχειρησιακές μπορεί να είναι χαμηλότερες από τις κλαδικές. Και το μόνο που βάζετε είναι ένα πάτωμα 740 ευρώ μικτά της Εθνικής Συλλογικής. Όμως, όταν έχεις κλαδικές συμβάσεις που δίνουν κατώτατο 850, 900, 1.000, 1.100, 1.200 ευρώ, καταλαβαίνουμε ότι δίνετε ενθάρρυνση για μεγάλες μειώσεις.
Οι ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις δεν θα ισχύουν, όπως λέγατε, μόνο στις επιχειρήσεις που κινδυνεύουν με κλείσιμο, αλλά μπορούν να εφαρμοστούν γενικευμένα και αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την αποδυνάμωση σε πρώτη φάση, και στη συνέχεια, την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, διότι θα βάλει τις επιχειρήσεις σε έναν ανταγωνισμό ποιος θα κόψει περισσότερο από τους εργαζόμενους, για να αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και κανείς εργοδότης, καμία εργοδοτική οργάνωση δεν θα θέλει να συνάπτει κλαδικές συμβάσεις με υψηλότερες αποδοχές από τις επιχειρησιακές, γιατί αυτό θα είναι μπόνους προς τους ανταγωνιστές της. Άρα, τι θα μείνει; Επιχειρησιακές συμβάσεις και στις μικρές επιχειρήσεις με κάτω από είκοσι εργαζόμενους, που είναι η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων και επομένως και των εργαζομένων, που δεν θα υπάρχει καν σωματείο, η απειλή των ατομικών συμβάσεων στο έλεος του άπληστου εργοδότη. Και εδώ μη λέτε για ωριμότητα, όταν ξέρετε ότι ένα μεγάλο μέρος της εργοδοσίας έχει τόσο άπληστη εργοδοτική συμπεριφορά, που χρησιμοποιεί την πολιτική του Μνημονίου και την κρίση για να εφαρμόσει την παροιμία «βρήκαμε παπά, να θάψουμε καμπόσους».
Ακολουθείτε μία πολιτική -και κλείνω χωρίς ιδιαίτερη υπέρβαση χρόνου, θα αξιοποιήσω και τη δευτερολογία- που οδηγεί στο τέλος του «κοινωνικού συμβολαίου», σε μία μεγάλη μείωση μισθών, σε μία εργασιακή ζούγκλα, όπου εσείς νομιμοποιείτε συνθήκες Λατινικής Αμερικής. Οι κηδεμόνες, το μεγάλο κεφάλαιο -οικονομική και εκδοτική ελίτ αυτού του τόπου- σας έχει αναθέσει να κάνετε τη «βρώμικη» δουλειά σε βάρος όχι μόνο των εργατικών δικαιωμάτων, αλλά και της μεγάλης πλειοψηφίας του κόσμου που σας έστειλε στα κυβερνητικά έδρανα.
Και την ίδια ώρα, με την πολιτική σας -και κλείνω, κυρία πρόεδρε- οδηγείτε την οικονομία σε βαθύτερη ύφεση, με αποτέλεσμα να μην πιάσετε ούτε τους δημοσιονομικούς σας στόχους, τη χώρα σε μεγαλύτερη ακρίβεια και ανεργία και την κοινωνία σε μεγαλύτερες ανισότητες. Είναι προφανές ότι καταψηφίζουμε και με τα δύο μας χέρια αυτό το νομοσχέδιο επί της αρχής. Στη δευτερολογία μου θα αναφερθώ και σε συγκεκριμένες διατάξεις.
Το παραπάνω κείμενο είναι από την ομιλία του Δημήτρη Παπαδημούλη στη συζήτηση της Τετάρτης στη Βουλή, επί του πολυνομοσχεδίου της κυβέρνησης
α
Η κυβέρνηση των μεταφραστών του Μνημονίου έχει χάσει κάθε δημοκρατική νομιμοποίηση
χάσει κάθε δημοκρατική νομιμοποίηση
Ημερομηνία δημοσίευσης: 19/12/2010
"Το οργανωμένο κυβερνητικό πολιτικό σχέδιο αστυνομοκρατίας και γενικευμένης καταστολής" καταγγέλλει η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωση που εξέδωσε την επομένη της "μεγαλειώδους", όπως τονίζει, απεργιακής κινητοποίησης την περασμένη Τετάρτη και χαρακτηρίζει "επείγουσα ανάγκη" να συγκροτηθεί μια νέα κοινωνική πλειοψηφία. Αναλυτικά, η ανακοίνωση:
"Χτες, 15 Δεκεμβρίου, οι εργαζόμενοι της Ελλάδας, με τη γενική πανελλαδική απεργία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα και με τα μαζικά συλλαλητήρια στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, διαδήλωσαν ειρηνικά την αντίθεσή τους στην κυβερνητική πολιτική του Μνημονίου, που εκπληρώνει κάθε απαίτηση του ΣΕΒ, μεγαλώνει την κοινωνική αδικία, οδηγεί τις λαϊκές τάξεις στη φτώχεια και καταστρέφει τον παραγωγικό ιστό της κοινωνίας και το μέλλον της νεολαίας. Ξεχωριστή και ελπιδοφόρα η αγωνιστική συμμετοχή των νέων ανθρώπων, μαθητών, σπουδαστών, ανέργων και εργαζομένων.
Αυτή τη μεγαλειώδη κινητοποίηση φοβήθηκε η κυβέρνηση. Εφάρμοσε προκλητικά ένα σχέδιο μαζικής αστυνομικής καταστολής -ακόμα και προληπτικής- με σκοπό να διαλύσει τη μαζική εναντίον της παλλαϊκή διαμαρτυρία, να την μετατρέψει σε ασύνδετα πεδία συγκρούσεων διαδηλωτών και αστυνομίας και, με τη βοήθεια ορισμένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, να την απαξιώσει.
Η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει το οργανωμένο κυβερνητικό πολιτικό σχέδιο αστυνομοκρατίας και γενικευμένης καταστολής εναντίον της διογκούμενης μαχητικής, δίκαιης, ειρηνικής και ελπιδοφόρας κοινωνικής αντίστασης.
Η κυβέρνηση θεωρεί ότι με την προβοκατόρικη στρατηγική της έντασης με τα ασφυξιογόνα αέρια, τα δακρυγόνα, τις χειροβομβίδες κρότου- λάμψης, τους ξυλοδαρμούς, τις προληπτικές και τις μαζικές συλλήψεις και προσαγωγές και με τη νομιμοποίηση της αστυνομικής αυθαιρεσίας θα καταστείλει ή θα αποπροσανατολίσει τους αγώνες. Ματαιοπονεί. Ταυτόχρονα όμως ανοίγει τον δρόμο της αντιδημοκρατικής εκτροπής και αναδεικνύεται έτσι σε ανεύθυνη και επικίνδυνη.
Αυτή η κυβέρνηση των μεταφραστών του Μνημονίου έχει χάσει κάθε δημοκρατική νομιμοποίηση. Είναι επείγουσα ανάγκη να δημιουργηθεί και να συγκροτηθεί μια νέα κοινωνική αλλά και πολιτική πλειοψηφία με πρωταγωνιστές τους εργαζόμενους και τη νεολαία, που θα βάλει φραγμό στην πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας και θα μπορέσει να βγάλει τη χώρα από την κρίση
Ημερομηνία δημοσίευσης: 19/12/2010
"Το οργανωμένο κυβερνητικό πολιτικό σχέδιο αστυνομοκρατίας και γενικευμένης καταστολής" καταγγέλλει η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωση που εξέδωσε την επομένη της "μεγαλειώδους", όπως τονίζει, απεργιακής κινητοποίησης την περασμένη Τετάρτη και χαρακτηρίζει "επείγουσα ανάγκη" να συγκροτηθεί μια νέα κοινωνική πλειοψηφία. Αναλυτικά, η ανακοίνωση:
"Χτες, 15 Δεκεμβρίου, οι εργαζόμενοι της Ελλάδας, με τη γενική πανελλαδική απεργία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα και με τα μαζικά συλλαλητήρια στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, διαδήλωσαν ειρηνικά την αντίθεσή τους στην κυβερνητική πολιτική του Μνημονίου, που εκπληρώνει κάθε απαίτηση του ΣΕΒ, μεγαλώνει την κοινωνική αδικία, οδηγεί τις λαϊκές τάξεις στη φτώχεια και καταστρέφει τον παραγωγικό ιστό της κοινωνίας και το μέλλον της νεολαίας. Ξεχωριστή και ελπιδοφόρα η αγωνιστική συμμετοχή των νέων ανθρώπων, μαθητών, σπουδαστών, ανέργων και εργαζομένων.
Αυτή τη μεγαλειώδη κινητοποίηση φοβήθηκε η κυβέρνηση. Εφάρμοσε προκλητικά ένα σχέδιο μαζικής αστυνομικής καταστολής -ακόμα και προληπτικής- με σκοπό να διαλύσει τη μαζική εναντίον της παλλαϊκή διαμαρτυρία, να την μετατρέψει σε ασύνδετα πεδία συγκρούσεων διαδηλωτών και αστυνομίας και, με τη βοήθεια ορισμένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, να την απαξιώσει.
Η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει το οργανωμένο κυβερνητικό πολιτικό σχέδιο αστυνομοκρατίας και γενικευμένης καταστολής εναντίον της διογκούμενης μαχητικής, δίκαιης, ειρηνικής και ελπιδοφόρας κοινωνικής αντίστασης.
Η κυβέρνηση θεωρεί ότι με την προβοκατόρικη στρατηγική της έντασης με τα ασφυξιογόνα αέρια, τα δακρυγόνα, τις χειροβομβίδες κρότου- λάμψης, τους ξυλοδαρμούς, τις προληπτικές και τις μαζικές συλλήψεις και προσαγωγές και με τη νομιμοποίηση της αστυνομικής αυθαιρεσίας θα καταστείλει ή θα αποπροσανατολίσει τους αγώνες. Ματαιοπονεί. Ταυτόχρονα όμως ανοίγει τον δρόμο της αντιδημοκρατικής εκτροπής και αναδεικνύεται έτσι σε ανεύθυνη και επικίνδυνη.
Αυτή η κυβέρνηση των μεταφραστών του Μνημονίου έχει χάσει κάθε δημοκρατική νομιμοποίηση. Είναι επείγουσα ανάγκη να δημιουργηθεί και να συγκροτηθεί μια νέα κοινωνική αλλά και πολιτική πλειοψηφία με πρωταγωνιστές τους εργαζόμενους και τη νεολαία, που θα βάλει φραγμό στην πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας και θα μπορέσει να βγάλει τη χώρα από την κρίση
Αλ. Τσίπρας: "Είμαστε αισιόδοξοι ότι θα ανατρέψουμε αυτήν την πολιτική"
"Η κυβέρνηση του χρεωκοπημένου Μνημονίου οδηγεί τη χώρα σε αδιέξοδο" δήλωσε ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας κατά τη συμμετοχή του στο συλλαλητήριο της Τετάρτης και πρόσθεσε: "Όσο πιο γρήγορα φύγει τόσο το γρηγορότερο θα μπει φραγμός σ’ αυτήν την κατρακύλα". Εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι ο "ελληνικός λαός έχει αποθέματα αγωνιστικότητας, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης", λέγοντας ότι η πανεργατική απεργία "σηματοδοτεί την πίστη του ελληνικού λαού σε μια άλλη πορεία αναγέννησης". Και κατέληξε: "Είμαστε αισιόδοξοι ότι θα ανατρέψουμε αυτήν την πολιτική, ότι θα δοθεί η ελπίδα στην ταλαιπωρημένη κοινωνία, ότι οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι νέες θα πάρουν τις τύχες στα χέρια τους"
Η κοινωνία επιστρέφει
Δεκάδες χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν μαζικά σε όλη τη χώρα την Τετάρτη, ημέρα της μεγάλης γενικής απεργίας, κατά της ολέθριας για την οικονομία, τους εργαζόμενους και τον τόπο πολιτικής της τρόικας που εφαρμόζει η κυβέρνηση Παπανδρέου. Το ρεύμα της κοινωνικής αντίστασης αρχίζει να παίρνει μεγάλες διαστάσεις, διαψεύδοντας όσους έσπευσαν να μιλήσουν για κόπωση των πολιτών. Τα στοιχεία της ύφεσης και της κοινωνικής κρίσης κινητοποιούν ολοένα και περισσότερους πολίτες, που βλέπουν να μην χωράει το μέλλον τους στα σχέδια της κυβέρνησης Παπανδρέου. Χθες μάλιστα ανακοινώθηκαν τα νέα στοιχεία της ανεργίας, που έφτασε στο 12,4% , στις γυναίκες το 30,6% και τους νέους το 24,2%.
Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010
Απεργία πείνας 35 μεταναστών στα Γιάννενα
Σε απεργία πείνας έχουν προχωρήσει από την Παρασκευή, 35 μετανάστες μπροστά από τη Νομαρχία Ιωαννίνων, στην κεντρική πλατεία της πόλης, ζητώντας να πληρωθούν για τα δεδουλευμένα μηνών. Οι ιδιοκτήτες των θερμοκηπίων στα οποία εργάζονταν 10 ώρες την ημέρα τους είχαν εγκαταλείψει εκεί χωρίς να τους πληρώσουν τα 20 ευρώ την ημέρα που είχαν συμφωνήσει.
Οι μετανάστες από Σενεγάλη και Πακιστάν εργάζονταν στα θερμοκήπια της «Κ. Ε. Τζαρτζούλης Α.Ε.» στο Καλπάκι Ιωαννίνων και ζητούν να λάβουν τα συνολικά 65.000 ευρώ σε μεροκάματα για εργασία πολλών μηνών που τους χρωστά ο ιδιοκτήτης της εταιρείας Κρίτωνας Τζαρτζούλης. Ο ίδιος όμως έχει εξαφανιστεί. Πέρα από τα μεροκάματα, δεν έχουν κολληθεί τα αντίστοιχα ένσημα με αποτέλεσμα αρκετοί από αυτούς να αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την ανανέωση των χαρτιών τους.
Οι μετανάστες κάνουν επίσης λόγο για απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας και εκμετάλλευση από το αφεντικό τους. Συγκεκριμένα, το μεροκάματο ήταν 20 ευρώ για 10 ώρες δουλειάς την ημέρα, που συχνά παρατείνονταν «μέχρι να τελειώσει η δουλειά», χωρίς ένσημα, χωρίς ασφάλιση. Οι άνθρωποι αυτοί λάμβαναν 100 ευρώ την εβδομάδα για να αγοράσουν τρόφιμα και πέρα από αυτά τα χρήματα δεν έχουν λάβει κάτι άλλο.
Οι μετανάστες έχουν προχωρήσει τώρα σε απεργία πείνας ζητώντας να λάβουν τα δεδουλευμένα τόσων μηνών, καθώς και πολιτικό άσυλο και δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν την απεργία μέχρις ότου ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Σημειώνεται ότι η κατάστασή τους επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο από τις συνθήκες ψύχους που επικρατούν στα Γιάννενα και ήδη κάποιοι αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών. Μάλιστα, τρεις από αυτούς χρειάστηκε να μεταφερθούν σε νοσοκομείο.
Παράλληλα, σημαντικές οι κινήσεις αλληλεγγύης στους μετανάστες, καθώς πολίτες της πόλης τους προσφέρουν βοήθεια και συμπαράσταση. Τέλος, Επιτροπή Αλληλεγγύης προς τους μετανάστες αυτούς έχει διοργανώσει συγκέντρωση την Τρίτη 14 Δεκεμβρίου στις 6 το απόγευμα μπροστά στη Νομαρχία Ιωαννίνων.
Οι μετανάστες από Σενεγάλη και Πακιστάν εργάζονταν στα θερμοκήπια της «Κ. Ε. Τζαρτζούλης Α.Ε.» στο Καλπάκι Ιωαννίνων και ζητούν να λάβουν τα συνολικά 65.000 ευρώ σε μεροκάματα για εργασία πολλών μηνών που τους χρωστά ο ιδιοκτήτης της εταιρείας Κρίτωνας Τζαρτζούλης. Ο ίδιος όμως έχει εξαφανιστεί. Πέρα από τα μεροκάματα, δεν έχουν κολληθεί τα αντίστοιχα ένσημα με αποτέλεσμα αρκετοί από αυτούς να αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την ανανέωση των χαρτιών τους.
Οι μετανάστες κάνουν επίσης λόγο για απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας και εκμετάλλευση από το αφεντικό τους. Συγκεκριμένα, το μεροκάματο ήταν 20 ευρώ για 10 ώρες δουλειάς την ημέρα, που συχνά παρατείνονταν «μέχρι να τελειώσει η δουλειά», χωρίς ένσημα, χωρίς ασφάλιση. Οι άνθρωποι αυτοί λάμβαναν 100 ευρώ την εβδομάδα για να αγοράσουν τρόφιμα και πέρα από αυτά τα χρήματα δεν έχουν λάβει κάτι άλλο.
Οι μετανάστες έχουν προχωρήσει τώρα σε απεργία πείνας ζητώντας να λάβουν τα δεδουλευμένα τόσων μηνών, καθώς και πολιτικό άσυλο και δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν την απεργία μέχρις ότου ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Σημειώνεται ότι η κατάστασή τους επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο από τις συνθήκες ψύχους που επικρατούν στα Γιάννενα και ήδη κάποιοι αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών. Μάλιστα, τρεις από αυτούς χρειάστηκε να μεταφερθούν σε νοσοκομείο.
Παράλληλα, σημαντικές οι κινήσεις αλληλεγγύης στους μετανάστες, καθώς πολίτες της πόλης τους προσφέρουν βοήθεια και συμπαράσταση. Τέλος, Επιτροπή Αλληλεγγύης προς τους μετανάστες αυτούς έχει διοργανώσει συγκέντρωση την Τρίτη 14 Δεκεμβρίου στις 6 το απόγευμα μπροστά στη Νομαρχία Ιωαννίνων.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη ΔΩΔΩΝΗ Α.Ε.
Είναι αυτονόητος και δεν χρειάζεται ιδιαίτερες αναλύσεις ο κοινωνικός χαρακτήρας και η τεράστια συνεισφορά της ΔΩΔΩΝΗΣ στην τοπική οικονομία και το εισόδημα των κτηνοτρόφων της Ηπείρου.Για το λόγο αυτό όταν αναφερόμαστε στην κορυφαία αυτή επιχείρηση δεν μπορούμε να την βλέπουμε και να την αντιμετωπίζουμε σαν μια απλή οικονομική μονάδα. Θα πρέπει υποχρεωτικά να συνεκτιμούμαι και να συνυπολογίζουμε την πολυετή προσφορά της στο τόπο, που κατά την άποψη μας, δεν μπορεί να αποτιμηθεί με μετρήσιμα μεγέθη.Η Δωδώνη δεν είναι περιουσιακό στοιχείο κανενός. Είναι Ηπειρωτικός πλούτος! Πλούτος μιας φτωχής περιοχής που η κυβέρνηση, κάτω από τις εντολές της Τρόικας, ξεπουλάει αναίσχυντα. Πολύ δε περισσότερο δεν είναι περιουσιακό στοιχείο της ΑΤΕ που βρέθηκε μεγαλομέτοχος με 67,77% και σήμερα διεκδικεί πράγματα που δεν της ανήκουν.Η ΑΤΕ πέρα από την συνεισφορά της στο αρχικό κεφάλαιο της ΔΩΔΩΝΗΣ ύψους 95.000 Ε (32 εκ δραχμές), δεν έχει να επιδείξει τίποτε σημαντικό στην αναπτυξιακή πορεία της εταιρείας. Από το 1964 καρπώθηκε όλες τις σχετικές υπεραξίες που δικαιωματικά ανήκουν στους παραγωγούς και τους εργαζόμενους της βιομηχανίας, αποκομίζοντας μεγάλα κέρδη και κρατώντας την επιχείρηση σε οικονομική ομηρία μέσω των δανείων της και των θυγατρικών της. Πάνω από 30 εκ Ε έχουν εισπράξει οι θυγατρικές της ΑΤΕ (Εξέλιξη, Leasing, Ασφαλιστική, Διαφημιστική ) για υπηρεσίες στην Δωδώνη. Αναλογιστείτε τους τόκους και τα μερίσματα που έχει εισπράξει η τράπεζα όλα αυτά τα χρόνια που διοικεί την βιομηχανία!Αλήθεια, πόσες φορές οι μικρομέτοχοι έκαναν χρήση του Νόμου: 2190, όταν διαπιστώνανε πολιτικές, πράξεις και παραλήψεις του μεγαλομετόχου που ζημίωναν την εταιρεία και φρέναραν την ανάπτυξη της;Το ζητούμενο όμως είναι, τι γίνεται σήμερα;Εμείς πιστεύουμε ότι η Δωδώνη δεν έχει ανάγκη από προστάτες-σωτήρες και κουτοπόνηρα μετοχικά σχήματα της επόμενης μέρας. Δεν χρειάζεται υποκριτές υποστηρικτές, ούτε κροκοδείλια δάκρυα συμπαράστασης, ούτε λόγια παχιά χωρίς αντίκρισμα, ούτε ξένα πορτοφόλια, έστω και Ηπειρωτικά. Η Δωδώνη στηρίζεται στους κτηνοτρόφους της, το ψηλό επίπεδο κατάρτισης των εργαζομένων της, την ψηλή τεχνολογία που διαθέτει και τους χιλιάδες πελάτες της στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Αυτή είναι και η προίκα της που την κάνει ξεχωριστή, μοναδική και περιζήτητη και σηματοδοτεί πάνω από όλα τον κοινωνικό της ρόλο και χαρακτήρα!Οι μόνοι που μπορούν να διασφαλίσουν και να εγγυηθούν αυτό το ρόλο είναι οι συνεργαζόμενοι παραγωγοί- κτηνοτρόφοι και οι εργαζόμενοι της Δωδώνης. Αυτοί είναι και οι μόνοι που δικαιούνται να καρπωθούν την υπεραξία που δημιούργησαν όλα αυτά τα χρόνια με τους κόπους τους. Το κράτος οφείλει να πράξει το αυτονόητο και να μεταβιβάσει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών, στην ονομαστική τους αξία, στους παραγωγούς και σε όποιους εργαζόμενους (παλαιούς και νέους) της εταιρείας το επιθυμούν.Η τύχη της Δωδώνης βρίσκεται στα χέρια των φυσικών της προσώπων!Παραγωγοί και εργαζόμενοι θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν τη δύναμη τους, να αναλογιστούν τις ευθύνες τους, να διεκδικήσουν την υπεραξία που δημιούργησαν όλα αυτά τα χρόνια και να λειτουργήσουν το εργοστάσιο αυτό-διαχειριστικά. Αυτό θα διασφαλίσει τον κοινωνικό ρόλο, θα εγγυηθεί την ποιότητα των προϊόντων και θα δώσει τεράστια δυναμική στην επιχείρηση.Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρίσκεται στο πλευρό τους!
Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010
Δεν τρομοκρατούμαστε, συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε.
Χαιρετίζουμε την μεγάλη πορεία στα Γιάννενα στο συμπλήρωμα δύο χρόνων από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Η μαζική παρουσία μαθητών, φοιτητών και εργαζομένων, έδειξε με το πιο ξεκάθαρο τρόπο, ότι η κοινωνία δεν αντέχει άλλο την καταπίεση και την εκμετάλλευση που υφίσταται από την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του ΔΝΤ, μέσα από τα μέτρα του Μνημονίου.
Η κυβέρνηση και το κράτος, από τη δική τους πλευρά, αποκάλυψαν το πραγματικό πρόσωπο της καταστολής και της βίας. Επιχειρήθηκε η καλλιέργεια κλίματος φόβου και τρομοκρατίας, με την έντονη παρουσία ένστολων αλλά και με πολιτικά σε όλο το κέντρο της πόλης.
Καταγγέλλουμε την απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ, και την εκτεταμένη χρήση χημικών εναντίον φοιτητικών συλλόγων, πολιτικών οργανώσεων και σωματείων. Συγκεκριμένα, η αστυνομία επιτέθηκε στο μπλοκ που συνέχισε την πορεία (μιας και ένα μεγάλο κομμάτι είχε σπάσει από την πρώτη επίθεση) .Εκεί τραυματίστηκαν δεκάδες φοιτητές και φοιτήτριες με πολλές αναίτιες προσαγωγές αλλά και 3 συλλήψεις.
Το ΠΑΣΟΚ, περίπου ένα χρόνο μετά την εκλογή του και δύο χρόνια μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, συνεχίζει και εντείνει τη λογική των «πραιτόρων» και τη στρατηγικής της έντασης, δείχνοντας έτσι ότι δεν έχει καταλάβει τίποτα από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.
Καλούμε τη νεολαία και τους εργαζόμενους να συμμετέχουν μαζικά στους αγώνες του αμέσως επόμενου διαστήματος.
Καταγγέλλουμε την αναίτια και κτηνώδη επίθεση των δυνάμεων της αστυνομίας την Τρίτη στα Δικαστήρια της Ευελπίδων. Ενώ βρίσκονταν στο χώρο των δικαστηρίων μέλη Φοιτητικών Συλλόγων και πολιτικών οργανώσεων, φίλοι και συμφοιτητές των συλληφθέντων , η αστυνομία επέλεξε να επιτεθεί, χωρίς καμία πρόφαση χτυπώντας κατά βούληση με χαρακτηριστική μανία.
Αποτέλεσμα της δολοφονικής επίθεσης είναι δεκάδες σοβαρά τραυματισμένοι, ανάμεσά τους και ο γραμματέας της Νεολαίας Συνασπισμού, Νάσος Ηλιόπουλος και ένα ακόμα μέλος, που νοσηλεύονται στο Γενικό Κρατικό «Γ. Γεννηματάς».
Η στάση των δυνάμεων καταστολής συνιστά άμεση συνέχεια της βαρβαρότητας, και αναδεικνύει την πολιτική επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να τρομοκρατήσει οποιονδήποτε αμφισβητεί τις πολιτικές της επιλογές, αδιαφορώντας ακόμα και για τη σωματική ακεραιότητα.Δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν!
Απέναντι στη βάρβαρη καταστολή, η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.Διεκδικούμε άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων της 6ης Δεκέμβρη.
Όλοι και όλες το Σάββατο στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 12:00 από Νομαρχία.
Όλοι και όλες στη Γενική Απεργία στις 15/12.
Νεολαία Συνασπισμού Ιωαννίνων
Η κυβέρνηση και το κράτος, από τη δική τους πλευρά, αποκάλυψαν το πραγματικό πρόσωπο της καταστολής και της βίας. Επιχειρήθηκε η καλλιέργεια κλίματος φόβου και τρομοκρατίας, με την έντονη παρουσία ένστολων αλλά και με πολιτικά σε όλο το κέντρο της πόλης.
Καταγγέλλουμε την απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ, και την εκτεταμένη χρήση χημικών εναντίον φοιτητικών συλλόγων, πολιτικών οργανώσεων και σωματείων. Συγκεκριμένα, η αστυνομία επιτέθηκε στο μπλοκ που συνέχισε την πορεία (μιας και ένα μεγάλο κομμάτι είχε σπάσει από την πρώτη επίθεση) .Εκεί τραυματίστηκαν δεκάδες φοιτητές και φοιτήτριες με πολλές αναίτιες προσαγωγές αλλά και 3 συλλήψεις.
Το ΠΑΣΟΚ, περίπου ένα χρόνο μετά την εκλογή του και δύο χρόνια μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, συνεχίζει και εντείνει τη λογική των «πραιτόρων» και τη στρατηγικής της έντασης, δείχνοντας έτσι ότι δεν έχει καταλάβει τίποτα από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008.
Καλούμε τη νεολαία και τους εργαζόμενους να συμμετέχουν μαζικά στους αγώνες του αμέσως επόμενου διαστήματος.
Καταγγέλλουμε την αναίτια και κτηνώδη επίθεση των δυνάμεων της αστυνομίας την Τρίτη στα Δικαστήρια της Ευελπίδων. Ενώ βρίσκονταν στο χώρο των δικαστηρίων μέλη Φοιτητικών Συλλόγων και πολιτικών οργανώσεων, φίλοι και συμφοιτητές των συλληφθέντων , η αστυνομία επέλεξε να επιτεθεί, χωρίς καμία πρόφαση χτυπώντας κατά βούληση με χαρακτηριστική μανία.
Αποτέλεσμα της δολοφονικής επίθεσης είναι δεκάδες σοβαρά τραυματισμένοι, ανάμεσά τους και ο γραμματέας της Νεολαίας Συνασπισμού, Νάσος Ηλιόπουλος και ένα ακόμα μέλος, που νοσηλεύονται στο Γενικό Κρατικό «Γ. Γεννηματάς».
Η στάση των δυνάμεων καταστολής συνιστά άμεση συνέχεια της βαρβαρότητας, και αναδεικνύει την πολιτική επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να τρομοκρατήσει οποιονδήποτε αμφισβητεί τις πολιτικές της επιλογές, αδιαφορώντας ακόμα και για τη σωματική ακεραιότητα.Δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν!
Απέναντι στη βάρβαρη καταστολή, η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.Διεκδικούμε άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων της 6ης Δεκέμβρη.
Όλοι και όλες το Σάββατο στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 12:00 από Νομαρχία.
Όλοι και όλες στη Γενική Απεργία στις 15/12.
Νεολαία Συνασπισμού Ιωαννίνων
Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010
Άρνηση συσσιτίου στο Σταυράκι
Η κατάσταση στις φυλακές «φουσκώνει» ξανά. Παρά τις επισκέψεις φορέων, της εξουσίας και μη, παρά τις συνεχείς εξαγγελίες περί «αποσυμφόρησης» των φυλακών, ο κόμπος έφτασε για άλλη μια φορά στο χτένι
Τα 2/3 των κρατούμενων στο Σταυράκι αρνούνται το συσσίτιο μπαίνοντας και πάλι σε πορεία κινητοποιήσεων, όπως έκαναν και πριν από τρία χρόνια. Δεν είναι μόνοι τους, καθώς αντίστοιχες κινήσεις έχουν γίνει και σε άλλες φυλακές της χώρας. Το Σταυράκι όμως τείνει να αποκτήσει τη φήμη μιας από τις χειρότερες, σε ό,τι αφορά τις συνθήκες διαβίωσης.
Τα 2/3 των κρατούμενων στο Σταυράκι αρνούνται το συσσίτιο μπαίνοντας και πάλι σε πορεία κινητοποιήσεων, όπως έκαναν και πριν από τρία χρόνια. Δεν είναι μόνοι τους, καθώς αντίστοιχες κινήσεις έχουν γίνει και σε άλλες φυλακές της χώρας. Το Σταυράκι όμως τείνει να αποκτήσει τη φήμη μιας από τις χειρότερες, σε ό,τι αφορά τις συνθήκες διαβίωσης.
Τα ΜΑΤ έστειλαν κόσμο στο νοσοκομείο
Δέκα τουλάχιστον άτομα διακομίστηκαν στο νοσοκομείο τη Δευτέρα το βράδυ με τραύματα που ποίκιλλαν, από σπασμένα χέρια, διασείσεις και κατάγματα μέχρι ελαφρότερους μώλωπες, από την επίθεση των ΜΑΤ και τον μαζικό ξυλοδαρμό των διαδηλωτών στην πορεία.
Μόνο μικρής έκτασης δεν ήταν τα επεισόδια που έγιναν τελικά προχθές το βράδυ, μετά τη βίαιη επέμβαση της αστυνομίας κατά της πορείας 2.000 ανθρώπων που έγινε στη μνήμη του δολοφονημένου από αστυνομικό Αλέξη Γρηγορόπουλου. Δέκα τουλάχιστον διαδηλωτές διακομίσθηκαν στο νοσοκομείο μετά την πορεία. Μια κοπέλα με τραύμα στη λεκάνη, άλλη μια με διάσειση και κάταγμα στο χέρι, καθώς και άλλοι με μικρότερης βαρύτητας τραύματα. Αυτουργοί, ήταν άνδρες των ΜΑΤ που «στρίμωξαν» βάσει σχεδίου ένα κομμάτι της πορείας στη Χαριλάου Τρικούπη μεταξύ Μιχαήλ Αγγέλου και 28ης Οκτωβρίου και επιτέθηκαν ξυλοφορτώνοντας διαδηλωτές, χωρίς να έχει υπάρξει κάποιος λόγος. Η μοναδική αφορμή που δόθηκε στην προχθεσινή πορεία ήταν η επίθεση σε τράπεζα με κατεβασμένα ρολά στην Πυρσινέλλα, η οποία αποτράπηκε από άνδρες των ΜΑΤ. Το ενδιαφέρον είναι ότι στο συγκεκριμένο σημείο και πριν συμβεί ο,τιδήποτε, οι τρεις διμοιρίες που ακολουθούσαν την πορεία πέρασαν τρέχοντας το πεζοδρόμιο της Πυρσινέλλα προς την πλατεία Πάργης κόβοντας ουσιαστικά την πορεία στη μέση, πριν καν πεταχτεί οποιοδήποτε αντικείμενο. Ακόμη και όταν «έφυγαν» μερικά μπουκάλια νερού, η εντύπωση ήταν ότι για πολύ χειρότερα, έχουν γίνει πολύ λιγότερα από τις αστυνομικές δυνάμεις…
Στη συνέχεια αυτές έδειξαν να «ξεσπούν» πάνω στα φοιτητικά μπλοκ ιδιαίτερα, αφήνοντας πίσω τους αρκετούς τραυματίες και 15 προσαχθέντες και 3 συλληφθέντες εξ αυτών. Αντίστοιχη ήταν και η επιχείρηση της ΟΠΚΕ κατά φοιτητών του τμήματος Μηχανικών Επιστήμης Υλικών στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Διαδηλωτές μιλώντας στον «Η.Α.» έλεγαν (οι παλιότεροι τουλάχιστον) ότι αντίστοιχου μεγέθους ξυλοδαρμός στην πόλη από αστυνομικές δυνάμεις έχει γίνει μόνο στα επεισόδια στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ στο 2ο λύκειο, το 1998.
Καταγγελίες για τους ξυλοδαρμούς εξέδωσε ο σύλλογος καθηγητών του 4ου λυκείου, καθώς ένας από τους τραυματίες ήταν μαθητής του σχολείου. Ο συλλογος διδασκόντων με την ανακοίνωσή του που εκδόθηκε χθες, καταδικάζει «τον αδικαιολόγητο ξυλοδαρμό και τη χρήση βίας από τις δυνάμεις καταστολής ενάντια σε μαθητή του σχολείου μας».
ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Ανακοίνωση εξέδωσε και ο ΣΥΡΙΖΑ για τα γεγονότα, καταδικάζοντας τη στάση της αστυνομίας. Την καταγγέλλει γιατί «με απερίγραπτη βιαιότητα επιτέθηκε απρόκλητα εναντίον όλου του κορμού των πολιτών, περιλούζοντάς τους με χημικά και δέρνοντας βάναυσα, που διαδήλωναν στη μνήμη της δολοφονίας του δεκαπεντάχρονου Γρηγορόπουλου. Όπως φαίνεται ο κ. Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου και η κυβέρνησή του, με όργανο τον ψευδεπίγραφο υπουργό ‘Προστασίας Πολίτη’ κ. Παπουτσή, στο δίλημμα ‘Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα’ έχουν επιλέξει την δεύτερη».
Ανακοίνωση καταγγελίας εξέδωσε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ιωαννίνων τονίζοντας πως η στάση της αστυνομίας, τόσο στην Αθήνα, όσο και στα Γιάννενα, ήταν «ιδιαίτερα προκλητική». Αναφέρει ότι «η πορεία κτυπήθηκε σχεδόν προτού ξεκινήσει, πνίγοντας την πόλη στα χημικά, σπάζοντας στο ξύλο τους διαδηλωτές, κτυπώντας με ανείπωτη βαρβαρότητα την πορεία.
Το μήνυμα σαφέστατο: Κάθε διαδήλωση, κάθε εκδήλωση διαμαρτυρίας θα γίνεται ανεκτή εφόσον και όταν το θέλει το μακρύ χέρι του κράτους η αστυνομία». Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταδικάζει τη στάση της κυβέρνησης και αναφέρει ότι «ήθελε να στείλει και μήνυμα «τάξης και ασφάλειας», ενόψει της αυριανής επίσκεψης του επιτηρητή μας Στρος Καν. Με αυτό τον τρόπο όμως γίνεται ολοένα και πιο μισητή».
Κακές εντυπώσεις επίσης προκάλεσε η «πανστρατιά» της αστυνομίας, με δυνάμεις ίσως και μεγαλύτερες από αυτές που χρησιμοποιήθηκαν πέρυσι, με πολλούς άνδρες της Ασφάλειας με πολιτικά, σκούφους και κασκόλ ομάδων και την ομάδα «ΔΙΑΣ» να καταδιώκει πεζούς με κινηματογραφικό τρόπο, με τις μηχανές της να βγαίνουν με ταχύτητα ανάποδα από την οδό Πουτέτση προς την Χαριλάου Τρικούπη, ενώ δεν είχε γίνει η παραμικρή ζημιά και γενικώς, χωρίς να συντρέχει λόγος τέτοιου μεγέθους επέμβασης.
Και η ΕΛΜΕ
Τους χειρισμούς της αστυνομίας καταγγέλλει και η ΕΛΜΕ Ιωαννίνων, καταλογίζοντας στην κυβέρνηση «εκστρατεία τρομοκράτησης που έχει ξεκινήσει από την κυβέρνηση και την αστυνομία ενόψει των διαδηλώσεων στις 15 Δεκέμβρη».
Συμπληρώνει επίσης ότι «η ασύδοτη προσπάθεια τρομοκράτησης της αστυνομίας εφαρμόστηκε και στα Γιάννενα. Μαζί με τη βίαιη καταστολή της ειρηνικής διαδήλωσηςέγιναν και 15 προσαγωγές με 3 συλλήψεις. Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι η πολιτική της δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί, ξέρει καλά ότι το μνημόνιο, το ΔΝΤ και η ΕΕ είναι πλέον αποκρουστικά μπροστά στα μάτια του λαού. Για αυτό ο μόνος τρόπος να συνεχίσει την πολιτική της είναι η βία, η τρομοκρατία και η καλλιέργεια της υποταγής. Η κυβέρνηση πρωτοστατεί και πάλι στην ποινικοποίηση αγώνων».
Μόνο μικρής έκτασης δεν ήταν τα επεισόδια που έγιναν τελικά προχθές το βράδυ, μετά τη βίαιη επέμβαση της αστυνομίας κατά της πορείας 2.000 ανθρώπων που έγινε στη μνήμη του δολοφονημένου από αστυνομικό Αλέξη Γρηγορόπουλου. Δέκα τουλάχιστον διαδηλωτές διακομίσθηκαν στο νοσοκομείο μετά την πορεία. Μια κοπέλα με τραύμα στη λεκάνη, άλλη μια με διάσειση και κάταγμα στο χέρι, καθώς και άλλοι με μικρότερης βαρύτητας τραύματα. Αυτουργοί, ήταν άνδρες των ΜΑΤ που «στρίμωξαν» βάσει σχεδίου ένα κομμάτι της πορείας στη Χαριλάου Τρικούπη μεταξύ Μιχαήλ Αγγέλου και 28ης Οκτωβρίου και επιτέθηκαν ξυλοφορτώνοντας διαδηλωτές, χωρίς να έχει υπάρξει κάποιος λόγος. Η μοναδική αφορμή που δόθηκε στην προχθεσινή πορεία ήταν η επίθεση σε τράπεζα με κατεβασμένα ρολά στην Πυρσινέλλα, η οποία αποτράπηκε από άνδρες των ΜΑΤ. Το ενδιαφέρον είναι ότι στο συγκεκριμένο σημείο και πριν συμβεί ο,τιδήποτε, οι τρεις διμοιρίες που ακολουθούσαν την πορεία πέρασαν τρέχοντας το πεζοδρόμιο της Πυρσινέλλα προς την πλατεία Πάργης κόβοντας ουσιαστικά την πορεία στη μέση, πριν καν πεταχτεί οποιοδήποτε αντικείμενο. Ακόμη και όταν «έφυγαν» μερικά μπουκάλια νερού, η εντύπωση ήταν ότι για πολύ χειρότερα, έχουν γίνει πολύ λιγότερα από τις αστυνομικές δυνάμεις…
Στη συνέχεια αυτές έδειξαν να «ξεσπούν» πάνω στα φοιτητικά μπλοκ ιδιαίτερα, αφήνοντας πίσω τους αρκετούς τραυματίες και 15 προσαχθέντες και 3 συλληφθέντες εξ αυτών. Αντίστοιχη ήταν και η επιχείρηση της ΟΠΚΕ κατά φοιτητών του τμήματος Μηχανικών Επιστήμης Υλικών στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Διαδηλωτές μιλώντας στον «Η.Α.» έλεγαν (οι παλιότεροι τουλάχιστον) ότι αντίστοιχου μεγέθους ξυλοδαρμός στην πόλη από αστυνομικές δυνάμεις έχει γίνει μόνο στα επεισόδια στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ στο 2ο λύκειο, το 1998.
Καταγγελίες για τους ξυλοδαρμούς εξέδωσε ο σύλλογος καθηγητών του 4ου λυκείου, καθώς ένας από τους τραυματίες ήταν μαθητής του σχολείου. Ο συλλογος διδασκόντων με την ανακοίνωσή του που εκδόθηκε χθες, καταδικάζει «τον αδικαιολόγητο ξυλοδαρμό και τη χρήση βίας από τις δυνάμεις καταστολής ενάντια σε μαθητή του σχολείου μας».
ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Ανακοίνωση εξέδωσε και ο ΣΥΡΙΖΑ για τα γεγονότα, καταδικάζοντας τη στάση της αστυνομίας. Την καταγγέλλει γιατί «με απερίγραπτη βιαιότητα επιτέθηκε απρόκλητα εναντίον όλου του κορμού των πολιτών, περιλούζοντάς τους με χημικά και δέρνοντας βάναυσα, που διαδήλωναν στη μνήμη της δολοφονίας του δεκαπεντάχρονου Γρηγορόπουλου. Όπως φαίνεται ο κ. Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου και η κυβέρνησή του, με όργανο τον ψευδεπίγραφο υπουργό ‘Προστασίας Πολίτη’ κ. Παπουτσή, στο δίλημμα ‘Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα’ έχουν επιλέξει την δεύτερη».
Ανακοίνωση καταγγελίας εξέδωσε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ιωαννίνων τονίζοντας πως η στάση της αστυνομίας, τόσο στην Αθήνα, όσο και στα Γιάννενα, ήταν «ιδιαίτερα προκλητική». Αναφέρει ότι «η πορεία κτυπήθηκε σχεδόν προτού ξεκινήσει, πνίγοντας την πόλη στα χημικά, σπάζοντας στο ξύλο τους διαδηλωτές, κτυπώντας με ανείπωτη βαρβαρότητα την πορεία.
Το μήνυμα σαφέστατο: Κάθε διαδήλωση, κάθε εκδήλωση διαμαρτυρίας θα γίνεται ανεκτή εφόσον και όταν το θέλει το μακρύ χέρι του κράτους η αστυνομία». Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταδικάζει τη στάση της κυβέρνησης και αναφέρει ότι «ήθελε να στείλει και μήνυμα «τάξης και ασφάλειας», ενόψει της αυριανής επίσκεψης του επιτηρητή μας Στρος Καν. Με αυτό τον τρόπο όμως γίνεται ολοένα και πιο μισητή».
Κακές εντυπώσεις επίσης προκάλεσε η «πανστρατιά» της αστυνομίας, με δυνάμεις ίσως και μεγαλύτερες από αυτές που χρησιμοποιήθηκαν πέρυσι, με πολλούς άνδρες της Ασφάλειας με πολιτικά, σκούφους και κασκόλ ομάδων και την ομάδα «ΔΙΑΣ» να καταδιώκει πεζούς με κινηματογραφικό τρόπο, με τις μηχανές της να βγαίνουν με ταχύτητα ανάποδα από την οδό Πουτέτση προς την Χαριλάου Τρικούπη, ενώ δεν είχε γίνει η παραμικρή ζημιά και γενικώς, χωρίς να συντρέχει λόγος τέτοιου μεγέθους επέμβασης.
Και η ΕΛΜΕ
Τους χειρισμούς της αστυνομίας καταγγέλλει και η ΕΛΜΕ Ιωαννίνων, καταλογίζοντας στην κυβέρνηση «εκστρατεία τρομοκράτησης που έχει ξεκινήσει από την κυβέρνηση και την αστυνομία ενόψει των διαδηλώσεων στις 15 Δεκέμβρη».
Συμπληρώνει επίσης ότι «η ασύδοτη προσπάθεια τρομοκράτησης της αστυνομίας εφαρμόστηκε και στα Γιάννενα. Μαζί με τη βίαιη καταστολή της ειρηνικής διαδήλωσηςέγιναν και 15 προσαγωγές με 3 συλλήψεις. Είναι ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι η πολιτική της δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί, ξέρει καλά ότι το μνημόνιο, το ΔΝΤ και η ΕΕ είναι πλέον αποκρουστικά μπροστά στα μάτια του λαού. Για αυτό ο μόνος τρόπος να συνεχίσει την πολιτική της είναι η βία, η τρομοκρατία και η καλλιέργεια της υποταγής. Η κυβέρνηση πρωτοστατεί και πάλι στην ποινικοποίηση αγώνων».
Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010
KΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Ο ΣΥΡΙΖΑ Γιαννίνων καταγγέλει την νοοτροπία και την συμπεριφορά της
διοίκησης και των ανδρών της τοπικής Αστυνομίας, που χτες με
απερίγραπτη βιαιότητα επιτέθηκε απρόκλητα εναντίον όλου του κορμού των
πολιτών, περιλούζοντάς τους με χημικά και δέρνοντας βάναυσα, που
διαδήλωναν στη μνήμη της δολοφονίας του δεκαπεντάχρονου Γρηγορόπουλου.
Όπως φαίνεται ο κ. Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου και η κυβέρνησή του, με
όργανο τον ψευδεπίγραφο υπουργό «Προστασίας Πολίτη» κ. Παπουτσή, στο
δίλημμα "Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα" έχουν επιλέξει την δεύτερη.
διοίκησης και των ανδρών της τοπικής Αστυνομίας, που χτες με
απερίγραπτη βιαιότητα επιτέθηκε απρόκλητα εναντίον όλου του κορμού των
πολιτών, περιλούζοντάς τους με χημικά και δέρνοντας βάναυσα, που
διαδήλωναν στη μνήμη της δολοφονίας του δεκαπεντάχρονου Γρηγορόπουλου.
Όπως φαίνεται ο κ. Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου και η κυβέρνησή του, με
όργανο τον ψευδεπίγραφο υπουργό «Προστασίας Πολίτη» κ. Παπουτσή, στο
δίλημμα "Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα" έχουν επιλέξει την δεύτερη.
Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010
Ανακοίνωση της Νεολαίας Συνασπισμού για την 6η Δεκέμβρη
H εκτέλεση του Αλέξη Γρηγορόπουλου αποτέλεσε το σημείο, το γεγονός, που με αστάθμητο, δηλαδή τυχαίο τρόπο, συμπύκνωσε τις αντιφάσεις της ελληνικής κοινωνίας και τα αδιέξοδα της νεολαίας.
Η συσωρευμένη οργή, ξέσπασε σε ένα ορμητικό ποτάμι συνολικής αμφισβήτησης όλης της κυρίαρχής πολιτικής, που τόσα χρόνια προσπαθούσε να μας κλέψει το δικαίωμα στην παιδεία, την εργασία, και έφτασε να μας κλέβει και το δικαίωμα στη ζωή.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά, τα γενικευμένα αδιέξοδα της νεολαίας και της επισφαλούς εργασίας παραμένουν επίκαιρα. Γιατί όλοι αυτοί που ξόρκιζαν τον κόσμο της εξέγερσης, τώρα μας λένε να πάμε όλοι μαζί για να σώσουμε τη χώρα από την κρίση.
Η σημερινή πραγματικότητα, όμως, καταδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι τα δύο σύμβολα που γεννήθηκαν στην εξέγερση του Δεκέμβρη, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος και η Κωνσταντίνα Κούνεβα, νοηματοδοτούν τους αγώνες μας και ξεχωρίζουν εχθρούς και φίλους. Από τη μία πλευρά υπάρχει η κυβέρνηση με τους συμμάχους της, που με πρόσχημα την κρίση μας καλούν να υπογράφουμε ατομικές συμβάσεις, μας στερούν το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο, κάνουν τη ζωή μας λάστιχο για να μην περάσουμε το κατώφλι της ανεργίας, βάζουν περιορισμούς στο δικαίωμα μας στην γνώση και από την άλλη πλευρά είμαστε όλοι εμείς που όπως τότε τις μέρες της εξέγερσης, έτσι και τώρα ξέρουμε πολύ καλά ότι το μοναδικό μας χρέος είναι να διεκδικήσουμε για όλους τους λόγους του κόσμου καλύτερη ζωή για τη νεολαία και τον κόσμο της εργασίας .
Καλούμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία, σε μια μαζική πορεία, που θα δείξει ακόμα και στους πλέον δυσπιστους, ότι μπορούμε να ανατρέψουμε όλους αυτούς που αποφασίζουν, για εμάς χωρίς εμάς.
Η συσωρευμένη οργή, ξέσπασε σε ένα ορμητικό ποτάμι συνολικής αμφισβήτησης όλης της κυρίαρχής πολιτικής, που τόσα χρόνια προσπαθούσε να μας κλέψει το δικαίωμα στην παιδεία, την εργασία, και έφτασε να μας κλέβει και το δικαίωμα στη ζωή.
Σήμερα, δύο χρόνια μετά, τα γενικευμένα αδιέξοδα της νεολαίας και της επισφαλούς εργασίας παραμένουν επίκαιρα. Γιατί όλοι αυτοί που ξόρκιζαν τον κόσμο της εξέγερσης, τώρα μας λένε να πάμε όλοι μαζί για να σώσουμε τη χώρα από την κρίση.
Η σημερινή πραγματικότητα, όμως, καταδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι τα δύο σύμβολα που γεννήθηκαν στην εξέγερση του Δεκέμβρη, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος και η Κωνσταντίνα Κούνεβα, νοηματοδοτούν τους αγώνες μας και ξεχωρίζουν εχθρούς και φίλους. Από τη μία πλευρά υπάρχει η κυβέρνηση με τους συμμάχους της, που με πρόσχημα την κρίση μας καλούν να υπογράφουμε ατομικές συμβάσεις, μας στερούν το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο, κάνουν τη ζωή μας λάστιχο για να μην περάσουμε το κατώφλι της ανεργίας, βάζουν περιορισμούς στο δικαίωμα μας στην γνώση και από την άλλη πλευρά είμαστε όλοι εμείς που όπως τότε τις μέρες της εξέγερσης, έτσι και τώρα ξέρουμε πολύ καλά ότι το μοναδικό μας χρέος είναι να διεκδικήσουμε για όλους τους λόγους του κόσμου καλύτερη ζωή για τη νεολαία και τον κόσμο της εργασίας .
Καλούμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία, σε μια μαζική πορεία, που θα δείξει ακόμα και στους πλέον δυσπιστους, ότι μπορούμε να ανατρέψουμε όλους αυτούς που αποφασίζουν, για εμάς χωρίς εμάς.
Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010
Δεκέμβρης 2008: Δύο χρόνια μετά
Δύο χρονιά μετά την εξεγέρση του Δεκέμβρη, τι έχει μείνει απ' τη "φωτιά"; Δύσκολη η απάντηση, όπως και η ερμηνεία του ίδιου του Δεκέμβρη. Άλλωστε, το σύνθημα που κοσμούσε τις μέρες εκείνες τους τοίχους της πόλης αποτυπώνει την παραδοχή ότι: "ο Δεκέμβρης δεν ήταν απάντηση, ήταν ερώτηση".
Αύριο συμπληρώνονται δύο χρόνια από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια. Κινητοποιήσεις, πορείες, εκδηλώσεις μνήμης, έχουν ήδη προγραμματιστεί από μαθητές, φοιτητικούς συλλόγους, πολιτικές οργάνωσεις και εργατικά σωματεία. Τι σηματοδοτεί, όμως, στο σήμερα, δύο χρόνια μετά, μια εξέγερση που ταρακούνησε συθέμελα το πολιτικό σύστημα, ολόκληρη την κοινωνία; Το ερώτημα αυτό απευθύναμε σε νέους και μεγαλύτερους, μέλη φοιτητικών συλλόγων, οργάνωσεων, που συμμετείχαν ενεργά στην εξέγερση, καθώς και σε νεολαίους, που πριν από δύο χρόνια έζησαν τα γεγονότα ως μέλη της μαθητικής κοινότητας.
Οι απαντήσεις τους συγκλίνουν σε ένα κομβικό συμπέρασμα: ο Δεκέμβρης δεν έχει κλειστεί στο χρονοντούλαμπο της ιστορίας, όσο και αν οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί θα το επιθυμούσαν. Σήμερα, στην εποχή του ΔΝΤ, της τρόικας και της ισοπέδωσης των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων αιώνων, της υποβάθμισης ουσιαστικά των ζωών μας, το νήμα της εξέγερσης συνδέεται με τους σημερινούς κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες υπό τις ασφυκτικές συνθήκες που δημιουργεί το Μνημόνιο, υπενθυμίζοντας ότι "τίποτα δεν τελείωσε"....
Ηλίας Σιούτας: Η εξέγερση μας συνοδεύει σε όλες τις συγκρούσεις
Νάσος Ηλιόπουλος: Δεν έχουμε ακόμη απαντήσει
Γιώργος: Τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται
Γιώργος Καρατέγος: Ας μην δικαιώσουμε όσους μας θέλουν απαθείς
Γιάννης Αλμπάνης: Η πρώτη εξέγερση της "νέας εποχής"
Αύριο συμπληρώνονται δύο χρόνια από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια. Κινητοποιήσεις, πορείες, εκδηλώσεις μνήμης, έχουν ήδη προγραμματιστεί από μαθητές, φοιτητικούς συλλόγους, πολιτικές οργάνωσεις και εργατικά σωματεία. Τι σηματοδοτεί, όμως, στο σήμερα, δύο χρόνια μετά, μια εξέγερση που ταρακούνησε συθέμελα το πολιτικό σύστημα, ολόκληρη την κοινωνία; Το ερώτημα αυτό απευθύναμε σε νέους και μεγαλύτερους, μέλη φοιτητικών συλλόγων, οργάνωσεων, που συμμετείχαν ενεργά στην εξέγερση, καθώς και σε νεολαίους, που πριν από δύο χρόνια έζησαν τα γεγονότα ως μέλη της μαθητικής κοινότητας.
Οι απαντήσεις τους συγκλίνουν σε ένα κομβικό συμπέρασμα: ο Δεκέμβρης δεν έχει κλειστεί στο χρονοντούλαμπο της ιστορίας, όσο και αν οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί θα το επιθυμούσαν. Σήμερα, στην εποχή του ΔΝΤ, της τρόικας και της ισοπέδωσης των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων αιώνων, της υποβάθμισης ουσιαστικά των ζωών μας, το νήμα της εξέγερσης συνδέεται με τους σημερινούς κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες υπό τις ασφυκτικές συνθήκες που δημιουργεί το Μνημόνιο, υπενθυμίζοντας ότι "τίποτα δεν τελείωσε"....
Ηλίας Σιούτας: Η εξέγερση μας συνοδεύει σε όλες τις συγκρούσεις
Νάσος Ηλιόπουλος: Δεν έχουμε ακόμη απαντήσει
Γιώργος: Τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται
Γιώργος Καρατέγος: Ας μην δικαιώσουμε όσους μας θέλουν απαθείς
Γιάννης Αλμπάνης: Η πρώτη εξέγερση της "νέας εποχής"
Δεκέμβρης 2008: Δύο χρόνια μετά
Εκ των υστέρων μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο Δεκέμβρης του 2008 υπήρξε η θύελλα πριν την έλευση της κατατονικής ατμόσφαιρας των καιρών της «μνημονιακής» διακυβέρνησης. Ότι συμπύκνωσε με άτακτο τρόπο σωρευμένες εντάσεις του παρελθόντος και οιωνούς οι οποίοι επαληθεύονται στο επόμενο διάστημα: κρίση ενός συστήματος διακυβέρνησης και ενός υποδείγματος κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης, αδυναμία των πολιτικών επιτελείων να επικοινωνήσουν με αθέατες κοινωνικές διεργασίες σε συνθήκες απότομης «πτώσης των προσδοκιών», χάσμα μεταξύ της δημοκρατίας των ηλικιωμένων και των νεανικών κόσμων, πολλαπλά ρήγματα μεταξύ της τάξης των θεσμών και του πεδίου των αναγκών.
Οι «ακάθαρτες» πλευρές του Δεκέμβρη, οι όψεις εκείνες που ενδεχομένως ενόχλησαν, σόκαραν και δημιούργησαν ανάμεικτα αισθήματα είναι η ίδια η αλήθεια της στιγμής που ζούμε έκτοτε. Αυτή η αλήθεια μοιράζεται τη διαρκή ταλάντωση μεταξύ δυσφορίας και αισθημάτων συλλογικής αδυναμίας, μεταξύ θυμού και ατομικών φόβων, μεταξύ των επιθυμιών για έξοδο από την περίμετρο της κρίσης και μιας κοινωνικής κόπωσης που εμποδίζει την πολιτική φαντασία να προχωρήσει.
Και είναι αναπόφευκτες οι μυθικές προβολές του Δεκέμβρη, οι φοβικές και οι αποθεωτικές, οι απαξιωτικές και οι θετικές. Όπως και η διαχείριση της μνήμης του μαζί με τις διαμάχες οικειοποίησης στους μαιάνδρους του ριζοσπαστισμού. Αλλά το ίδιο το γεγονός, όπως κάθε εξεγερσιακό βραχυκύκλωμα της ρουτίνας, είναι κάτι μοναδικό και δεν μπορεί να αναπαραχθεί in vitro στο εργαστήριο της μιας ή άλλης πολιτικής βούλησης. Ο Δεκέμβρης πάντως προειδοποίησε με τον τρόπο του για την επερχόμενη ασφυξία. Εμπεριείχε οριακές στιγμές επειδή ήταν πρελούδιο για μια εποχή δομικής ακρότητας. Αν τον σκεφτούμε πέρα από τα μεμονωμένα οπτικά και λεκτικά του σήματα, πέρα από το άθροισμα των χειρονομιών του, είναι μια μορφή μαρτυρίας, ένα ιστορικό τεκμήριο. Αυτή η μαρτυρία αφορά πολλαπλές διαστάσεις της πραγματικότητας και δεν εξαντλείται σε μια ιστορία με θυμωμένους μαθητές, αναρχικούς και αστυνομίες. Εκθέτει τα κομμάτια μιας δυναμικής που δεν έχουν βρει ακόμα ένα σημείο συγκόλλησης: σημαντικές μεταβολές στη συνθήκη των μεσαίων στρωμάτων, «προλεταριοποίηση» μεγάλων τμημάτων της διανοητικής εργασίας, άνοδο των υποκειμενισμών αυτοσυντήρησης και των τάσεων αναχωρητισμού προς εναλλακτικές επιλογές ζωής.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράδοξο πως όλα αυτά θίγουν κατεξοχήν τους χώρους της αριστεράς οι οποίοι βρίσκονται απροετοίμαστοι μπροστά στην πλέον εντατική καπιταλιστική αναδιάρθρωση όλων των υποσυστημάτων της ελληνικής ζωής.
Οι «ακάθαρτες» πλευρές του Δεκέμβρη, οι όψεις εκείνες που ενδεχομένως ενόχλησαν, σόκαραν και δημιούργησαν ανάμεικτα αισθήματα είναι η ίδια η αλήθεια της στιγμής που ζούμε έκτοτε. Αυτή η αλήθεια μοιράζεται τη διαρκή ταλάντωση μεταξύ δυσφορίας και αισθημάτων συλλογικής αδυναμίας, μεταξύ θυμού και ατομικών φόβων, μεταξύ των επιθυμιών για έξοδο από την περίμετρο της κρίσης και μιας κοινωνικής κόπωσης που εμποδίζει την πολιτική φαντασία να προχωρήσει.
Και είναι αναπόφευκτες οι μυθικές προβολές του Δεκέμβρη, οι φοβικές και οι αποθεωτικές, οι απαξιωτικές και οι θετικές. Όπως και η διαχείριση της μνήμης του μαζί με τις διαμάχες οικειοποίησης στους μαιάνδρους του ριζοσπαστισμού. Αλλά το ίδιο το γεγονός, όπως κάθε εξεγερσιακό βραχυκύκλωμα της ρουτίνας, είναι κάτι μοναδικό και δεν μπορεί να αναπαραχθεί in vitro στο εργαστήριο της μιας ή άλλης πολιτικής βούλησης. Ο Δεκέμβρης πάντως προειδοποίησε με τον τρόπο του για την επερχόμενη ασφυξία. Εμπεριείχε οριακές στιγμές επειδή ήταν πρελούδιο για μια εποχή δομικής ακρότητας. Αν τον σκεφτούμε πέρα από τα μεμονωμένα οπτικά και λεκτικά του σήματα, πέρα από το άθροισμα των χειρονομιών του, είναι μια μορφή μαρτυρίας, ένα ιστορικό τεκμήριο. Αυτή η μαρτυρία αφορά πολλαπλές διαστάσεις της πραγματικότητας και δεν εξαντλείται σε μια ιστορία με θυμωμένους μαθητές, αναρχικούς και αστυνομίες. Εκθέτει τα κομμάτια μιας δυναμικής που δεν έχουν βρει ακόμα ένα σημείο συγκόλλησης: σημαντικές μεταβολές στη συνθήκη των μεσαίων στρωμάτων, «προλεταριοποίηση» μεγάλων τμημάτων της διανοητικής εργασίας, άνοδο των υποκειμενισμών αυτοσυντήρησης και των τάσεων αναχωρητισμού προς εναλλακτικές επιλογές ζωής.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράδοξο πως όλα αυτά θίγουν κατεξοχήν τους χώρους της αριστεράς οι οποίοι βρίσκονται απροετοίμαστοι μπροστά στην πλέον εντατική καπιταλιστική αναδιάρθρωση όλων των υποσυστημάτων της ελληνικής ζωής.
Δεκέμβρης 2008: Δύο χρόνια μετά
Του Παναγιώτη Νούτσου
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κρίνει κανείς τη βαρύτητα μιας "επετείου". Μια ακριβόλογη αποτίμηση προϋποθέτει το ζύγισμα τόσο του "πομπού" όσο και του "δέκτη": την εμβέλεια του γεγονότος που δεν "ξεχνιέται" και τη δεκτικότητα όσων σήμερα το αναδεικνύουν. Ας αρχίσω από το τελευταίο. Η εγχώρια συγκυρία, με όσες ευρωπαϊκές και διεθνείς παραμέτρους τη συνέχουν, θα μπορούσε να ονομαστεί και "τρομοκρατία της πτώχευσης" με κύρια σηματοδότηση μια κοινωνικά διαχεόμενη "εσωτερική υποτίμηση" της οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής παρουσίας των ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων. Σ' αυτούς "χρεώνεται" το δημοσιονομικό έλλειμμα και όχι στα "golden boys", τους προμηθευτές όπλων και τους επιδοτούμενους του ιδιωτικού κεφαλαίου. Βαφτίστηκε μάλιστα δημοσιονομικό "νοικοκύρεμα" το "άλλος χρωστάει και άλλος πληρώνει".
Η οικονομική, πολιτική και πολιτιστική πτυχή των ταξικών διαιρέσεων του καιρού και του τόπου μας δεν παραπέμπει, δυο χρόνια μετά, σε κάποια δραστηριότητα (αυτο)περιθωριοποίησης, αλλά επιβάλλει την εστίαση του ενδιαφέροντος στο κέντρο των διεργασιών του κοινωνικού μας σχηματισμού. Κοντολογίς, η απόπειρα για την ανασύνταξή του δεν προκύπτει από κάποια στέκια "περιθωριακών", αλλά βρίσκεται στο επίκεντρο των κοινωνικών αγώνων. Με παρόμοιο τρόπο θα μπορούσαν να κατανοηθούν τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008. Ποιοι αποπειράθηκαν να τα οριοθετήσουν ως αποτέλεσμα της δράσης των "περιθωριακών"; Πρωτίστως οι "δυνάμεις καταστολής" και όσοι ανέλαβαν την πολιτική τους νομιμοποίηση, με προεξάρχουσα την "τηλεξουσία" που εστίασε σχεδόν αποκλειστικά τον φακό της στο "μπάχαλο". Οι καταστροφές χωρίς πρόσωπο κάλυπταν έτσι το σύνολο της οθόνης και της δημοσιότητας. Αλλά και ολίγιστοι από όσους πράγματι αυτοπεριχαρακώθηκαν και εκμεταλλευόμενοι κάθε μορφή "αβάτου" συνέβαλαν στην καταστροφή των δυνατοτήτων ανάδειξης των αιτίων και των μορφών της ευρύτερης και καταφανώς υπαρκτής κοινωνικής έκρηξης. Γιατί, ακόμη περισσότερο, είχαν την πρόθεση να αποτολμήσουν αυτό το εγχείρημα, αποστρέφοντας το πρόσωπό τους τόσο προς την ένστολη κρατική βία όσο και προς την "αυθόρμητη" βιαιοπραγία των νέων "Λουδδιτών".
Ας μαθητεύουμε κάθε φορά κοντά στους μαθητές και τις μαθήτριες. Με την πρακτική αντιπαράθεση που ασκούν προς το υφιστάμενο καθεστώς δεν παράγουν μόνο ένα φλέγον ζήτημα για τα υποκείμενα αυτών των κινητοποιήσεων, αλλά και συγκροτούν ευερέθιστα και προβληματισμένα υποκείμενα γι' αυτήν την αμφισβήτηση χωρίς κονκάρδες ταυτοποίησης, αυτοσχεδιάζουν ως προς τα συνθήματα που επιλέγουν για να συνοψίσουν και να προωθήσουν αυτή την αγωνιστικότητα. Μνημονεύουν ένα, το οποίο συγκρατούσε την οργή για τη δολοφονία του Αλέξη: "Θυμάμαι, άρα υπάρχω". Και μια παραλλαγή τού: "Αντιστέκομαι, άρα θα φτωχαίνω". Θα ισχύσει το ίδιο και για τους φοιτητές και τις φοιτήτριες μπροστά στην εκπτώχευση του πανεπιστημιακού θεσμού και των σπουδών τους;
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κρίνει κανείς τη βαρύτητα μιας "επετείου". Μια ακριβόλογη αποτίμηση προϋποθέτει το ζύγισμα τόσο του "πομπού" όσο και του "δέκτη": την εμβέλεια του γεγονότος που δεν "ξεχνιέται" και τη δεκτικότητα όσων σήμερα το αναδεικνύουν. Ας αρχίσω από το τελευταίο. Η εγχώρια συγκυρία, με όσες ευρωπαϊκές και διεθνείς παραμέτρους τη συνέχουν, θα μπορούσε να ονομαστεί και "τρομοκρατία της πτώχευσης" με κύρια σηματοδότηση μια κοινωνικά διαχεόμενη "εσωτερική υποτίμηση" της οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής παρουσίας των ασθενέστερων κοινωνικών τάξεων. Σ' αυτούς "χρεώνεται" το δημοσιονομικό έλλειμμα και όχι στα "golden boys", τους προμηθευτές όπλων και τους επιδοτούμενους του ιδιωτικού κεφαλαίου. Βαφτίστηκε μάλιστα δημοσιονομικό "νοικοκύρεμα" το "άλλος χρωστάει και άλλος πληρώνει".
Η οικονομική, πολιτική και πολιτιστική πτυχή των ταξικών διαιρέσεων του καιρού και του τόπου μας δεν παραπέμπει, δυο χρόνια μετά, σε κάποια δραστηριότητα (αυτο)περιθωριοποίησης, αλλά επιβάλλει την εστίαση του ενδιαφέροντος στο κέντρο των διεργασιών του κοινωνικού μας σχηματισμού. Κοντολογίς, η απόπειρα για την ανασύνταξή του δεν προκύπτει από κάποια στέκια "περιθωριακών", αλλά βρίσκεται στο επίκεντρο των κοινωνικών αγώνων. Με παρόμοιο τρόπο θα μπορούσαν να κατανοηθούν τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008. Ποιοι αποπειράθηκαν να τα οριοθετήσουν ως αποτέλεσμα της δράσης των "περιθωριακών"; Πρωτίστως οι "δυνάμεις καταστολής" και όσοι ανέλαβαν την πολιτική τους νομιμοποίηση, με προεξάρχουσα την "τηλεξουσία" που εστίασε σχεδόν αποκλειστικά τον φακό της στο "μπάχαλο". Οι καταστροφές χωρίς πρόσωπο κάλυπταν έτσι το σύνολο της οθόνης και της δημοσιότητας. Αλλά και ολίγιστοι από όσους πράγματι αυτοπεριχαρακώθηκαν και εκμεταλλευόμενοι κάθε μορφή "αβάτου" συνέβαλαν στην καταστροφή των δυνατοτήτων ανάδειξης των αιτίων και των μορφών της ευρύτερης και καταφανώς υπαρκτής κοινωνικής έκρηξης. Γιατί, ακόμη περισσότερο, είχαν την πρόθεση να αποτολμήσουν αυτό το εγχείρημα, αποστρέφοντας το πρόσωπό τους τόσο προς την ένστολη κρατική βία όσο και προς την "αυθόρμητη" βιαιοπραγία των νέων "Λουδδιτών".
Ας μαθητεύουμε κάθε φορά κοντά στους μαθητές και τις μαθήτριες. Με την πρακτική αντιπαράθεση που ασκούν προς το υφιστάμενο καθεστώς δεν παράγουν μόνο ένα φλέγον ζήτημα για τα υποκείμενα αυτών των κινητοποιήσεων, αλλά και συγκροτούν ευερέθιστα και προβληματισμένα υποκείμενα γι' αυτήν την αμφισβήτηση χωρίς κονκάρδες ταυτοποίησης, αυτοσχεδιάζουν ως προς τα συνθήματα που επιλέγουν για να συνοψίσουν και να προωθήσουν αυτή την αγωνιστικότητα. Μνημονεύουν ένα, το οποίο συγκρατούσε την οργή για τη δολοφονία του Αλέξη: "Θυμάμαι, άρα υπάρχω". Και μια παραλλαγή τού: "Αντιστέκομαι, άρα θα φτωχαίνω". Θα ισχύσει το ίδιο και για τους φοιτητές και τις φοιτήτριες μπροστά στην εκπτώχευση του πανεπιστημιακού θεσμού και των σπουδών τους;
Δεκέμβρης 2008: Δύο χρόνια μετά
Τον Γενάρη του 2010, ο Όμιλος Μελέτης Ιστορίας και Κοινωνίας (o γνωστός μας ΟΜΙΚ, μια ελπιδοφόρα συλλογικότητα νέων κοινωνικών επιστημόνων, που από το 2006 αναπτύσσει έντονη δράση, συνδυάζοντας τον επιστημονικό με τον πολιτικό προβληματισμό) οργάνωσε την εκδήλωση «Οι ιστορικοί μιλάνε για τον “Δεκέμβρη” του 2008» και ομιλητές τους ιστορικούς Βασίλη Κρεμμυδά (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Παρασκευά Ματάλα (Πανεπιστήμιο Κρήτης) και Χρήστο Χατζηιωσήφ (Πανεπιστήμιο Κρήτης). Οι τρεις ομιλητές κλήθηκαν να απαντήσουν σε τρία ερωτήματα που έθεσαν οι οργανωτές:
1. Μπορεί ο ιστορικός της νεότερης ιστορίας να συνεισφέρει στην κατανόηση των σύγχρονων κοινωνικών φαινομένων και με ποιον τρόπο; 2. Ποιος ή ποιοι άξονες συνδέουν το φαινόμενο του Δεκέμβρη του 2008 με το ιστορικό παρελθόν του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού; 3. Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της σύγκρουσης που εκδηλώθηκε με τη μορφή των γεγονότων του Δεκέμβρη;
Οι εισηγήσεις και η ανοιχτή συζήτηση που ακολούθησε περιλαμβάνονται σε έναν τόμο που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις «Ασίνη». Δημοσιεύουμε σήμερα αποσπάσματα από τις τρεις εισηγήσεις. Οι τίτλοι είναι των «Ενθεμάτων», ενώ έχουν απαλειφθεί οι υποσημειώσεις.
Οι εξεγέρσεις και το ξέσπασμα του Δεκέμβρη
του Βασιλη Κρεμμυδα
[Σχόλια και συζήτηση για το άρθρο στο ιστολόγιο των Ενθεμάτων]
[…]. Θα πάω αμέσως, με δυο λόγια πάλι, στο τι ήταν αυτό το πράγμα. Αυτό, δηλαδή, που ονομάσατε εσείς «φαινόμενο». Δεν θα έλεγα τόσο βαρύγδουπη λέξη. Είναι γεγονός ότι διατυπώθηκε ένα αίτημα για κάποια αλλαγή. Αλλαγή σε κάτι. Προφανώς, για μένα, στην κοινωνία. Για μια γενικότερη, δηλαδή, αλλαγή. Εξέφρασε μια χρόνια πίεση προς τη νεολαία, και εκδηλώθηκε με αφορμή μια δολοφονία. Δεν θα το έλεγα «εξέγερση». Γιατί πιστεύω ότι η «εξέγερση» είναι κάτι οργανωμένο, υπάρχει μια κεντρική κατευθυντήρια γραμμή που, με παρεκκλίσεις ή όχι, οδηγεί τα πράγματα. Εδώ, απ’ όσο μπορώ να ξέρω, κάτι τέτοιο δεν υπήρξε. Θα το έλεγα «ξέσπασμα», «ξεσηκωμό», «έγερση», όχι όμως «εξέγερση».
Αυτή η μαθητική έγερση, το ξέσπασμα, θα μπορούσε να είχε κινητοποιήσει την κοινωνία, αν δεν είχε παρέμβει η βία. Η βία που δεν ήταν, όπως ξέρετε, σχεδόν καθόλου, κρατική. Και που, κατά τη γνώμη μου, ίσως πρέπει να τη μελετήσουμε αυτόνομα από τον μαθητικό ξεσηκωμό. Για να ενισχύσω λίγο αυτή την άποψή μου, θέλω να πω ότι, όπως εγώ το είδα, ο συγκεκριμένος ξεσηκωμός είχε μια δυναμική και προμήνυε και διάρκεια. Και η βία που μεσολάβησε αφαίρεσε και από τη δυναμική, και περίπου ακύρωσε τη διάρκεια. Αν το καλοσκεφτούμε, έκτοτε, αφού πέρασε το ίδιο το γεγονός και άρχισε να «κρυώνει», να γίνεται δηλαδή ανάμνηση, θα παρατηρήσουμε ότι μέσα στη σκέψη μας, όταν θέλουμε να το ανακαλέσουμε στη μνήμη μας, πρώτα θα θυμηθούμε τις φωτιές και τις καταστροφές, και μετά το ίδιο το μαθητικό κίνημα (κίνημα θα το ’λεγα εύκολα). Τώρα, αν είμαστε δέκα, εκατό ή διακόσιοι άνθρωποι που δεν λειτουργούμε μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν είναι και σπουδαία συγκομιδή.
Θα πάω τώρα και στο τελευταίο ζήτημα, και ούτως ή άλλως θα τα κουβεντιάσουμε -- γι’ αυτό και λέω, άλλωστε, τόσο λίγα. Αν έχουμε στη σύγχρονη ιστορία παράλληλο γεγονός. Έχουμε. Πρόκειται για μια όχι μαθητική, αλλά φοιτητική εξέγερση, την οποία την ακολούθησαν και μαθητές. Αυτή ήταν πράγματι εξέγερση, γιατί είχε κεντρική διεύθυνση. Στη δεκαετία του 1950, με αφορμή τον απελευθερωτικό αγώνα στην Κύπρο, οργανώθηκαν διαδηλώσεις επανειλημμένα, με μεγάλη δυναμική, και με μεγάλη διάρκεια. Και με βία. Μόνο που, εκείνη τη φορά, η βία ήταν αποκλειστικά κρατική, δεν προερχόταν από τους εξεγερμένους, και το φοιτητικό εκείνο κίνημα μπόρεσε και να διαρκέσει και να εξεγείρει την ίδια την κοινωνία. Κινητοποίησε, δηλαδή, μια ολόκληρη κοινωνία, την οποία και εξέφρασε τελικά.
Τι σήμαινε αυτή η εξέγερση; Ο απελευθερωτικός αγώνας στην Κύπρο ήταν καταρχήν αντιαποικιακός, ενώ εδώ στην Ελλάδα η κοινωνία δοκίμαζε τις συνέπειες του εμφυλίου πολέμου και την κρατική βία, η οποία είχε αφορμή τον εμφύλιο πόλεμο. Τότε μπήκαν στην ημερήσια διάταξη τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, τότε άρχισαν να παχαίνουν οι φάκελοι στην ασφάλεια, κ.λπ. Πολλοί απόκτησαν φάκελο μέσα από αυτή τη φοιτητική εξέγερση. Τότε, επίσης, μπήκαν στην ημερήσια διάταξη και οι χαρακτηρισμοί, προκειμένου για νεολαίους: «συμπαθών τον κομμουνισμό», ή, ακόμη χειρότερα, «κομμουνιστής». Δεν εξέφρασε, όμως, εκείνη η εξέγερση μόνο την επιθυμία και της ελληνικής κοινωνίας, στον βαθμό που ήταν δυνατό και παράλληλα, να ταυτιστεί με την εξέγερση της κυπριακής κοινωνίας. Εξέφρασε και μια άλλη πίεση, καταπίεση, μία άλλη βία, την οποία ζούσε το φοιτητικό κίνημα μέσα στα πανεπιστήμια.
Μέσα στα πανεπιστήμια η ασφάλεια είχε εξαπολύσει τους πράκτορές της, τους υπαλλήλους της, μη ένστολους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, οι οποίοι εν τω μεταξύ έβρισκαν και φοιτητές πρόθυμους να βοηθήσουν. Αυτό μέσα στους χώρους του πανεπιστημίου ήταν μία φοβερή βία.
Ο ιστορικός μπροστά στην κρίση: τολμώντας να γνωρίσουμε
του Χρηστου Χατζηιωσηφ
[Σχόλια και συζήτηση για το άρθρο στο ιστολόγιο των Ενθεμάτων]
[…] Τα ελλιπή δεδομένα δεν εμποδίζουν τον ιστορικό και τον κάθε κοινωνικό επιστήμονα να εξαγάγει ως πολίτης τα πολιτικά συμπεράσματά του. Η μαζικότητα της συμμετοχής στα γεγονότα, η διάρκειά τους, η βία που ασκήθηκε επί πραγμάτων και προσώπων μάς επιβάλλει να αναρωτηθούμε τι ήταν αυτό που συνέβη και γιατί. Δεν θα δίσταζα να χαρακτηρίσω αυτό που συνέβη τον Δεκέμβρη του 2008 «εξέγερση» (κι εδώ θα διαφοροποιηθώ από τον κ. Κρεμμυδά, δίνοντας ενδεχομένως έναν διαφορετικό ορισμό στην εξέγερση), γιατί, κατά τη γνώμη μου, αυτό που συνέβη συνδύαζε την εμφανή και έμπρακτη απόρριψη της κρατικής εξουσίας, όπως αυτή εκδηλωνόταν με τη σύγκρουση με την αστυνομία, με τις επιθέσεις εναντίον ενός βασικού θεσμού του κοινωνικού καθεστώτος: της ιδιοκτησίας. […]
Ασφαλώς δεν χρειάζεται να είναι κανένας ιστορικός για να διαπιστώσει ότι από τη Νομική και το Πολυτεχνείο του 1973, η διαμαρτυρία και η εξέγερση των μεγαλύτερων αποτελεί ένα πρότυπο πολιτικής συμπεριφοράς για τους νεώτερους: αδέλφια, παιδιά, κ.ο.κ. Η φοιτητική ή μαθητική εξέγερση έχει εξελιχθεί σε ένα είδος διαβατήριας τελετής των εφήβων στην Ελλάδα, πριν την ενηλικίωσή τους και την παράδοσή τους στις κανονικότητες του συστήματος. Υπάρχει μια ζωντανή παράδοση της εξέγερσης που είναι δραστική πολιτικά. Ως ένα σημείο όμως. Γιατί, όπως είπα, η διαβατήρια αυτή τελετή καταλήγει στην ένταξη των νέων στο σύστημα. Μέχρι τώρα, το σύστημα τους έχει απορροφήσει και έχει χωνέψει και τις εξεγέρσεις. Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, η αναφορά στις προηγούμενες και ο εκθειασμός των εξεγέρσεων της κάθε στιγμής εκφυλίζεται συχνά σε ένα φετιχισμό της εξέγερσης. Καταλήγει σε μια αποπολιτικοποιημένη και αισθητική αντιμετώπιση της εξέγερσης. Το ημερολόγιο με φωτογραφίες και συνθήματα από τον παρισινό Μάη του 1968 ή από τον ελληνικό Δεκέμβρη του 2008, που εξέδωσε η Αυγή καταλήγει να περιέχει τόσο λίγη πολιτική δυναμική, όσο η μορφή του Τσε Γκεβάρα στα μπλουζάκια και τους τοίχους των φοιτητικών δωματίων. Η αισθητικοποίηση της εξέγερσης διευκολύνει την αφομοίωσή της από το σύστημα, μέσω της παραγωγής και της κατανάλωσης εικόνων και κειμένων. Αυτή η αφομοίωση δεν εμποδίζει, βέβαια, τους υπερασπιστές του συστήματος να καταδικάζουν με κάθε ευκαιρία τις εξεγέρσεις και τους εξεγερμένους.
[…] Δεν χρειάζεται όμως η ιστορική μελέτη για να αναγνωρίσει κανένας ότι, σήμερα, η αναπαραγωγή του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού συναντά σοβαρά εμπόδια. Το δημοσιονομικό πρόβλημα, στο οποίο επικεντρώνεται η συζήτηση, αποτελεί μια μόνο διάσταση των δυσκολιών του συστήματος. Η διαγραφόμενη κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή. Από αυτήν προέρχεται τόσο η δημοσιονομική δυσπραγία όσο και η ανεργία. Η αποκαλυπτόμενη γύμνια της πραγματικής οικονομίας κάνει ένα σωρό κοινωνικές αξίες, που στηρίχθηκαν πάνω στις δομές της και τη στήριξαν με τη σειρά τους, να φαίνονται εκτός τόπου και χρόνου και, επίσης, κάνει τους πολιτικούς θεσμούς να λειτουργούν στο κενό. Το σύστημα κλονίζεται, αλλά δεν συνεπάγεται ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει τις δυσκολίες του και να μετασχηματισθεί. Ο μετασχηματισμός, έστω και με τη συρρίκνωσή του, είναι πιθανότερος από την ανατροπή του. Επειδή οι δυσκολίες αναπαραγωγής του καπιταλιστικού συστήματος είναι διεθνείς και ο ελληνικός οικονομικός σχηματισμός είναι ένας αδύναμος κρίκος του, μπορούμε να διακρίνουμε ορισμένα χαρακτηριστικά του μετασχηματισμού που βρίσκεται σε εξέλιξη. Διεύρυνση και ένταση των οικονομικών ανισοτήτων, εξώθηση μεγάλου μέρους των πολιτών προς τη φτώχεια, μετατόπιση της παραγωγής σε διεθνή κλίμακα, σύμπλεξη του οργανωμένου εγκλήματος με την οικονομία και την πολιτική, εκχώρηση σε ιδιώτες του κρατικού μονοπωλίου στη νόμιμη βία, συγκέντρωση της γνώσης, υπονόμευση των αντιπροσωπευτικών θεσμών με τον κατακλυσμό τους από άμεσες, αλλά μη αντιπροσωπευτικές πολιτικές εκφράσεις.
Πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε αυτήν την πολύπλοκη και ασταθή κατάσταση; Θα έλεγα: τολμώντας να γνωρίσουμε. Να διαγνώσουμε, δηλαδή, τη σημερινή κατάσταση, να μετρήσουμε τα δεδομένα, απελευθερωμένοι από παραδεδομένα ερμηνευτικά σχήματα κάθε εποχής, από τις παλαιότερες μέχρι τις πολύ πρόσφατες. Εδώ, η φετιχοποίηση της εξέγερσης και των νέων κινημάτων μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη διάγνωση και την πολιτική πρόταση, με τον ίδιο τρόπο που η αντίστροφη φετιχοποίηση, με την επίσειση του φόβητρου της βίας, στο θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου για παράδειγμα, συγκαλύπτει βαθύτερα προβλήματα και ανησυχίες. Μόνο η εξαντλητική και αμείλικτη ανάλυση του παρόντος μπορεί να δώσει νόημα στη μελέτη του παρελθόντος και η σύμπλεξή τους να αποτελέσει τη βάση για ρεαλιστικές πολιτικές προτάσεις. Και είναι προφανές ότι, σε αυτό, οι ιστορικοί χρειάζονται τη συνεργασία και άλλων κοινωνικών επιστημόνων.
Ο λόγος των κοινωνικών επιστημόνων και ο Δεκέμβρης
του Παρασκευα Ματαλα
[Σχόλια και συζήτηση για το άρθρο στο ιστολόγιο των Ενθεμάτων]
Ας δούμε κάποια παραδείγματα απ’ τον λόγο ορισμένων κοινωνικών επιστημόνων, που ασχολήθηκαν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με τον Δεκέμβρη. Σε ένα κοινό τους κείμενο, επτά από αυτούς έγραφαν: «Η κακοδιαχείριση, οι ιδεολογικές αυταπάτες, οι αμέλειες της μεταπολίτευσης συμπυκνώθηκαν σ’ ένα τερατώδες πραγματικό Συμβάν καταστροφής και αδιέξοδου». Κατήγγελλαν «το “χάιδεμα” ορισμένων πολιτικών κομμάτων, διανοούμενων και μέσων μαζικής ενημέρωσης», και απαιτούσαν «μηδενική ανοχή σε κάθε τρομοκρατία» και «να υπάρξουν δημοκρατικοί άνθρωποι και δημοκρατικοί θεσμοί με κύρος, που να μπορέσουν να εμπνεύσουν με λόγια και με έργα εμπιστοσύνη στους πολίτες και στη νεολαία». Ο Θάνος Βερέμης, σε ένα κείμενο που μιλούσε για τους «επαγγελματίες του ολέθρου», «τα όρνεα των λαφυραγωγούντων» και το «ελπιδοφόρο που έγινε στην Πάτρα», κατέληγε ότι: «πρέπει τα κόμματα να αυτοκαθαρθούν από τα άχρηστα στοιχεία που τα απαρτίζουν και να αναζητήσουν την ανανέωσή τους σε εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα, κατά προτίμηση αριστείς» και ακολούθως «να συγκροτήσουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας», ελπίζοντας ότι όλη αυτή η αναταραχή μπορεί να φέρει «τελικά ένα νέο σωτήριο 1909-1910».
Εκείνο που θέλω να επισημάνω στα παραπάνω δεν είναι τόσο ότι επιτίθενται στο γεγονός «Δεκέμβρης», αλλά ότι το χρησιμοποιούν για να το συνδέσουν με όλους εκείνους και όλα εκείνα που είχαν ήδη ως αντιπάλους, και να προβάλλουν τον δικό τους ρόλο ως «εξωκοινοβουλευτικοί αριστείς», κ.τ.λ. Στο κείμενο του Βερέμη είναι πολύ εμφανής και η χρήση της ιστορίας (αν βλέπατε τη σειρά του ΣΚΑΪ για τους «Μεγάλους Έλληνες», όπου παρουσίασε τον Καποδίστρια, ήταν σαφές πως ο ίδιος ταυτιζόταν με τον Καποδίστρια, ενώ στο παραπάνω απόσπασμα τον βλέπουμε και να αναζητεί ένα νέο Γουδί).
Ο Στάθης Καλύβας απέδωσε αυτήν την «αυτοκαταστροφή» της Ελλάδας στην «κουλτούρα», «στο σύστημα αξιών που μας κληροδότησε η μεταπολίτευση», που μπλοκάρει κάθε αλλαγή και από το οποίο πρέπει να απαλλαγούμε. Έναν χρόνο μετά, ο ίδιος θα αναλύσει «τι δεν ήταν» ο Δεκέμβρης, και μαζί του και ο Νίκος Μαραντζίδης θα μιλήσει για μια «εξέγερση-φάρσα», για την οποία φταίει η κυρίαρχη «“λαϊκο-δημοκρατική” κουλτούρα της Μεταπολίτευσης».
Έτσι, ο Δεκέμβρης μπορεί να γίνει το όνομα, το σύμπτωμα για τα πιο διαφορετικά πράγματα: αλλού για αυτή την «κυρίαρχη λαϊκο-δημοκρατική κουλτούρα της μεταπολίτευσης», αλλού και για την «κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη κουλτούρα», αλλού για τη «νέα τάξη πραγμάτων», για τον κακό «λαϊκισμό», για το «πελατειακό κράτος», για το «άρρωστο κρατικό πανεπιστήμιο», για τον «ρώσικο σοσιαλφασισμό», για τον «μεταμοντερνισμό»· αλλού για την «έλλειψη Θεού από την κοινωνία» και αλλού για «την κουλτούρα που έχει επιβάλλει η ορθοδοξία» κ.ο.κ. Το τρομακτικό θέαμα των σπασμένων μαγαζιών συνδέεται με ό,τι θεωρεί ο κάθε διανοούμενος ότι είναι το μέγιστο κακό, η μέγιστη απειλή για την κοινωνία. Και, όπως ήταν αναμενόμενο, για πολλούς αυτό είναι ο «ολοκληρωτισμός»: Ο Θάνος Λίποβατς επισημαίνει ότι η αποδοχή τέτοιων πράξεων βίας και αυθαιρεσίας «οδήγησαν και οδηγούν στον ολοκληρωτισμό και στο γκουλάγκ», ενώ ο Brady Kiesling, Αμερικανός πρώην διπλωμάτης που έχει σπουδάσει αρχαιολογία και ιστορία και μένει στην Ελλάδα γράφοντας βιβλία για την τρομοκρατία κ.λπ., δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Η ελληνική “νύχτα των κρυστάλλων”», παραπέμποντας στη ναζιστική Γερμανία. Οι σπασμένες βιτρίνες αρκούν για έναν παραλληλισμό ανάμεσα σε δύο εντελώς ανόμοια γεγονότα. […]
Για να καταλήξω, λοιπόν, εκείνο που νομίζω ότι μας χρειάζεται είναι ένας συνδυασμός ιστορικής αποστασιοποίησης, που σημαίνει: μια συστηματική μελέτη αυτού που λένε οι οργανωτές της συζήτησης «ιστορικό παρελθόν του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού», μια ειδικότερη μελέτη των ελληνικών εξεγερσιακών παραδόσεων (όλα αυτά τα ερωτήματα που έβαλε ο κ. Χατζηιωσήφ), η οποία θα συνδέει μεταξύ τους ιστορικά τις πρακτικές, τις εμπειρίες, τον λόγο των υποκειμένων, και η οποία βέβαια μπορεί να ωφεληθεί και από μία ευρύτερη μελέτη εξεγερσιακών φαινομένων, ένας συνδυασμός, λοιπόν, αυτής της ιστορικής αποστασιοποίησης με κάποιου είδους προσωπική εμπλοκή, η οποία θα μας δίνει πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα κατανόησης των υποκειμένων και των πραγματικών μηχανισμών αλληλοδιαδοχής των γεγονότων.
Έναν συνδυασμό, δηλαδή, που θα μας επιτρέπει κάθε φορά να έχουμε πλήρη συνείδηση του δικού μας ρόλου, της δικής μας εμπειρίας, του πώς παράγονται οι ιδέες μας, οι αναπαραστάσεις μας, τα συναισθήματά μας, έτσι ώστε να μπορούμε να επωφελούμαστε από αυτή την υποκειμενική εμπειρία, χωρίς όμως να παγιδευόμαστε σ’ αυτήν. Όπου η μελέτη και η γνώση της ιστορίας θα μας επιτρέπει να σταθμίζουμε κριτικά την ιστορία που ζούμε και, αντίστροφα, το βίωμα της ζωντανής ιστορίας θα μας βοηθάει να βλέπουμε στο παρελθόν όχι μαριονέτες, αλλά πραγματικούς ανθρώπους.
1. Μπορεί ο ιστορικός της νεότερης ιστορίας να συνεισφέρει στην κατανόηση των σύγχρονων κοινωνικών φαινομένων και με ποιον τρόπο; 2. Ποιος ή ποιοι άξονες συνδέουν το φαινόμενο του Δεκέμβρη του 2008 με το ιστορικό παρελθόν του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού; 3. Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της σύγκρουσης που εκδηλώθηκε με τη μορφή των γεγονότων του Δεκέμβρη;
Οι εισηγήσεις και η ανοιχτή συζήτηση που ακολούθησε περιλαμβάνονται σε έναν τόμο που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις «Ασίνη». Δημοσιεύουμε σήμερα αποσπάσματα από τις τρεις εισηγήσεις. Οι τίτλοι είναι των «Ενθεμάτων», ενώ έχουν απαλειφθεί οι υποσημειώσεις.
Οι εξεγέρσεις και το ξέσπασμα του Δεκέμβρη
του Βασιλη Κρεμμυδα
[Σχόλια και συζήτηση για το άρθρο στο ιστολόγιο των Ενθεμάτων]
[…]. Θα πάω αμέσως, με δυο λόγια πάλι, στο τι ήταν αυτό το πράγμα. Αυτό, δηλαδή, που ονομάσατε εσείς «φαινόμενο». Δεν θα έλεγα τόσο βαρύγδουπη λέξη. Είναι γεγονός ότι διατυπώθηκε ένα αίτημα για κάποια αλλαγή. Αλλαγή σε κάτι. Προφανώς, για μένα, στην κοινωνία. Για μια γενικότερη, δηλαδή, αλλαγή. Εξέφρασε μια χρόνια πίεση προς τη νεολαία, και εκδηλώθηκε με αφορμή μια δολοφονία. Δεν θα το έλεγα «εξέγερση». Γιατί πιστεύω ότι η «εξέγερση» είναι κάτι οργανωμένο, υπάρχει μια κεντρική κατευθυντήρια γραμμή που, με παρεκκλίσεις ή όχι, οδηγεί τα πράγματα. Εδώ, απ’ όσο μπορώ να ξέρω, κάτι τέτοιο δεν υπήρξε. Θα το έλεγα «ξέσπασμα», «ξεσηκωμό», «έγερση», όχι όμως «εξέγερση».
Αυτή η μαθητική έγερση, το ξέσπασμα, θα μπορούσε να είχε κινητοποιήσει την κοινωνία, αν δεν είχε παρέμβει η βία. Η βία που δεν ήταν, όπως ξέρετε, σχεδόν καθόλου, κρατική. Και που, κατά τη γνώμη μου, ίσως πρέπει να τη μελετήσουμε αυτόνομα από τον μαθητικό ξεσηκωμό. Για να ενισχύσω λίγο αυτή την άποψή μου, θέλω να πω ότι, όπως εγώ το είδα, ο συγκεκριμένος ξεσηκωμός είχε μια δυναμική και προμήνυε και διάρκεια. Και η βία που μεσολάβησε αφαίρεσε και από τη δυναμική, και περίπου ακύρωσε τη διάρκεια. Αν το καλοσκεφτούμε, έκτοτε, αφού πέρασε το ίδιο το γεγονός και άρχισε να «κρυώνει», να γίνεται δηλαδή ανάμνηση, θα παρατηρήσουμε ότι μέσα στη σκέψη μας, όταν θέλουμε να το ανακαλέσουμε στη μνήμη μας, πρώτα θα θυμηθούμε τις φωτιές και τις καταστροφές, και μετά το ίδιο το μαθητικό κίνημα (κίνημα θα το ’λεγα εύκολα). Τώρα, αν είμαστε δέκα, εκατό ή διακόσιοι άνθρωποι που δεν λειτουργούμε μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν είναι και σπουδαία συγκομιδή.
Θα πάω τώρα και στο τελευταίο ζήτημα, και ούτως ή άλλως θα τα κουβεντιάσουμε -- γι’ αυτό και λέω, άλλωστε, τόσο λίγα. Αν έχουμε στη σύγχρονη ιστορία παράλληλο γεγονός. Έχουμε. Πρόκειται για μια όχι μαθητική, αλλά φοιτητική εξέγερση, την οποία την ακολούθησαν και μαθητές. Αυτή ήταν πράγματι εξέγερση, γιατί είχε κεντρική διεύθυνση. Στη δεκαετία του 1950, με αφορμή τον απελευθερωτικό αγώνα στην Κύπρο, οργανώθηκαν διαδηλώσεις επανειλημμένα, με μεγάλη δυναμική, και με μεγάλη διάρκεια. Και με βία. Μόνο που, εκείνη τη φορά, η βία ήταν αποκλειστικά κρατική, δεν προερχόταν από τους εξεγερμένους, και το φοιτητικό εκείνο κίνημα μπόρεσε και να διαρκέσει και να εξεγείρει την ίδια την κοινωνία. Κινητοποίησε, δηλαδή, μια ολόκληρη κοινωνία, την οποία και εξέφρασε τελικά.
Τι σήμαινε αυτή η εξέγερση; Ο απελευθερωτικός αγώνας στην Κύπρο ήταν καταρχήν αντιαποικιακός, ενώ εδώ στην Ελλάδα η κοινωνία δοκίμαζε τις συνέπειες του εμφυλίου πολέμου και την κρατική βία, η οποία είχε αφορμή τον εμφύλιο πόλεμο. Τότε μπήκαν στην ημερήσια διάταξη τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, τότε άρχισαν να παχαίνουν οι φάκελοι στην ασφάλεια, κ.λπ. Πολλοί απόκτησαν φάκελο μέσα από αυτή τη φοιτητική εξέγερση. Τότε, επίσης, μπήκαν στην ημερήσια διάταξη και οι χαρακτηρισμοί, προκειμένου για νεολαίους: «συμπαθών τον κομμουνισμό», ή, ακόμη χειρότερα, «κομμουνιστής». Δεν εξέφρασε, όμως, εκείνη η εξέγερση μόνο την επιθυμία και της ελληνικής κοινωνίας, στον βαθμό που ήταν δυνατό και παράλληλα, να ταυτιστεί με την εξέγερση της κυπριακής κοινωνίας. Εξέφρασε και μια άλλη πίεση, καταπίεση, μία άλλη βία, την οποία ζούσε το φοιτητικό κίνημα μέσα στα πανεπιστήμια.
Μέσα στα πανεπιστήμια η ασφάλεια είχε εξαπολύσει τους πράκτορές της, τους υπαλλήλους της, μη ένστολους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, οι οποίοι εν τω μεταξύ έβρισκαν και φοιτητές πρόθυμους να βοηθήσουν. Αυτό μέσα στους χώρους του πανεπιστημίου ήταν μία φοβερή βία.
Ο ιστορικός μπροστά στην κρίση: τολμώντας να γνωρίσουμε
του Χρηστου Χατζηιωσηφ
[Σχόλια και συζήτηση για το άρθρο στο ιστολόγιο των Ενθεμάτων]
[…] Τα ελλιπή δεδομένα δεν εμποδίζουν τον ιστορικό και τον κάθε κοινωνικό επιστήμονα να εξαγάγει ως πολίτης τα πολιτικά συμπεράσματά του. Η μαζικότητα της συμμετοχής στα γεγονότα, η διάρκειά τους, η βία που ασκήθηκε επί πραγμάτων και προσώπων μάς επιβάλλει να αναρωτηθούμε τι ήταν αυτό που συνέβη και γιατί. Δεν θα δίσταζα να χαρακτηρίσω αυτό που συνέβη τον Δεκέμβρη του 2008 «εξέγερση» (κι εδώ θα διαφοροποιηθώ από τον κ. Κρεμμυδά, δίνοντας ενδεχομένως έναν διαφορετικό ορισμό στην εξέγερση), γιατί, κατά τη γνώμη μου, αυτό που συνέβη συνδύαζε την εμφανή και έμπρακτη απόρριψη της κρατικής εξουσίας, όπως αυτή εκδηλωνόταν με τη σύγκρουση με την αστυνομία, με τις επιθέσεις εναντίον ενός βασικού θεσμού του κοινωνικού καθεστώτος: της ιδιοκτησίας. […]
Ασφαλώς δεν χρειάζεται να είναι κανένας ιστορικός για να διαπιστώσει ότι από τη Νομική και το Πολυτεχνείο του 1973, η διαμαρτυρία και η εξέγερση των μεγαλύτερων αποτελεί ένα πρότυπο πολιτικής συμπεριφοράς για τους νεώτερους: αδέλφια, παιδιά, κ.ο.κ. Η φοιτητική ή μαθητική εξέγερση έχει εξελιχθεί σε ένα είδος διαβατήριας τελετής των εφήβων στην Ελλάδα, πριν την ενηλικίωσή τους και την παράδοσή τους στις κανονικότητες του συστήματος. Υπάρχει μια ζωντανή παράδοση της εξέγερσης που είναι δραστική πολιτικά. Ως ένα σημείο όμως. Γιατί, όπως είπα, η διαβατήρια αυτή τελετή καταλήγει στην ένταξη των νέων στο σύστημα. Μέχρι τώρα, το σύστημα τους έχει απορροφήσει και έχει χωνέψει και τις εξεγέρσεις. Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, η αναφορά στις προηγούμενες και ο εκθειασμός των εξεγέρσεων της κάθε στιγμής εκφυλίζεται συχνά σε ένα φετιχισμό της εξέγερσης. Καταλήγει σε μια αποπολιτικοποιημένη και αισθητική αντιμετώπιση της εξέγερσης. Το ημερολόγιο με φωτογραφίες και συνθήματα από τον παρισινό Μάη του 1968 ή από τον ελληνικό Δεκέμβρη του 2008, που εξέδωσε η Αυγή καταλήγει να περιέχει τόσο λίγη πολιτική δυναμική, όσο η μορφή του Τσε Γκεβάρα στα μπλουζάκια και τους τοίχους των φοιτητικών δωματίων. Η αισθητικοποίηση της εξέγερσης διευκολύνει την αφομοίωσή της από το σύστημα, μέσω της παραγωγής και της κατανάλωσης εικόνων και κειμένων. Αυτή η αφομοίωση δεν εμποδίζει, βέβαια, τους υπερασπιστές του συστήματος να καταδικάζουν με κάθε ευκαιρία τις εξεγέρσεις και τους εξεγερμένους.
[…] Δεν χρειάζεται όμως η ιστορική μελέτη για να αναγνωρίσει κανένας ότι, σήμερα, η αναπαραγωγή του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού συναντά σοβαρά εμπόδια. Το δημοσιονομικό πρόβλημα, στο οποίο επικεντρώνεται η συζήτηση, αποτελεί μια μόνο διάσταση των δυσκολιών του συστήματος. Η διαγραφόμενη κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή. Από αυτήν προέρχεται τόσο η δημοσιονομική δυσπραγία όσο και η ανεργία. Η αποκαλυπτόμενη γύμνια της πραγματικής οικονομίας κάνει ένα σωρό κοινωνικές αξίες, που στηρίχθηκαν πάνω στις δομές της και τη στήριξαν με τη σειρά τους, να φαίνονται εκτός τόπου και χρόνου και, επίσης, κάνει τους πολιτικούς θεσμούς να λειτουργούν στο κενό. Το σύστημα κλονίζεται, αλλά δεν συνεπάγεται ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει τις δυσκολίες του και να μετασχηματισθεί. Ο μετασχηματισμός, έστω και με τη συρρίκνωσή του, είναι πιθανότερος από την ανατροπή του. Επειδή οι δυσκολίες αναπαραγωγής του καπιταλιστικού συστήματος είναι διεθνείς και ο ελληνικός οικονομικός σχηματισμός είναι ένας αδύναμος κρίκος του, μπορούμε να διακρίνουμε ορισμένα χαρακτηριστικά του μετασχηματισμού που βρίσκεται σε εξέλιξη. Διεύρυνση και ένταση των οικονομικών ανισοτήτων, εξώθηση μεγάλου μέρους των πολιτών προς τη φτώχεια, μετατόπιση της παραγωγής σε διεθνή κλίμακα, σύμπλεξη του οργανωμένου εγκλήματος με την οικονομία και την πολιτική, εκχώρηση σε ιδιώτες του κρατικού μονοπωλίου στη νόμιμη βία, συγκέντρωση της γνώσης, υπονόμευση των αντιπροσωπευτικών θεσμών με τον κατακλυσμό τους από άμεσες, αλλά μη αντιπροσωπευτικές πολιτικές εκφράσεις.
Πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε αυτήν την πολύπλοκη και ασταθή κατάσταση; Θα έλεγα: τολμώντας να γνωρίσουμε. Να διαγνώσουμε, δηλαδή, τη σημερινή κατάσταση, να μετρήσουμε τα δεδομένα, απελευθερωμένοι από παραδεδομένα ερμηνευτικά σχήματα κάθε εποχής, από τις παλαιότερες μέχρι τις πολύ πρόσφατες. Εδώ, η φετιχοποίηση της εξέγερσης και των νέων κινημάτων μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη διάγνωση και την πολιτική πρόταση, με τον ίδιο τρόπο που η αντίστροφη φετιχοποίηση, με την επίσειση του φόβητρου της βίας, στο θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου για παράδειγμα, συγκαλύπτει βαθύτερα προβλήματα και ανησυχίες. Μόνο η εξαντλητική και αμείλικτη ανάλυση του παρόντος μπορεί να δώσει νόημα στη μελέτη του παρελθόντος και η σύμπλεξή τους να αποτελέσει τη βάση για ρεαλιστικές πολιτικές προτάσεις. Και είναι προφανές ότι, σε αυτό, οι ιστορικοί χρειάζονται τη συνεργασία και άλλων κοινωνικών επιστημόνων.
Ο λόγος των κοινωνικών επιστημόνων και ο Δεκέμβρης
του Παρασκευα Ματαλα
[Σχόλια και συζήτηση για το άρθρο στο ιστολόγιο των Ενθεμάτων]
Ας δούμε κάποια παραδείγματα απ’ τον λόγο ορισμένων κοινωνικών επιστημόνων, που ασχολήθηκαν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με τον Δεκέμβρη. Σε ένα κοινό τους κείμενο, επτά από αυτούς έγραφαν: «Η κακοδιαχείριση, οι ιδεολογικές αυταπάτες, οι αμέλειες της μεταπολίτευσης συμπυκνώθηκαν σ’ ένα τερατώδες πραγματικό Συμβάν καταστροφής και αδιέξοδου». Κατήγγελλαν «το “χάιδεμα” ορισμένων πολιτικών κομμάτων, διανοούμενων και μέσων μαζικής ενημέρωσης», και απαιτούσαν «μηδενική ανοχή σε κάθε τρομοκρατία» και «να υπάρξουν δημοκρατικοί άνθρωποι και δημοκρατικοί θεσμοί με κύρος, που να μπορέσουν να εμπνεύσουν με λόγια και με έργα εμπιστοσύνη στους πολίτες και στη νεολαία». Ο Θάνος Βερέμης, σε ένα κείμενο που μιλούσε για τους «επαγγελματίες του ολέθρου», «τα όρνεα των λαφυραγωγούντων» και το «ελπιδοφόρο που έγινε στην Πάτρα», κατέληγε ότι: «πρέπει τα κόμματα να αυτοκαθαρθούν από τα άχρηστα στοιχεία που τα απαρτίζουν και να αναζητήσουν την ανανέωσή τους σε εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα, κατά προτίμηση αριστείς» και ακολούθως «να συγκροτήσουν κυβέρνηση εθνικής ενότητας», ελπίζοντας ότι όλη αυτή η αναταραχή μπορεί να φέρει «τελικά ένα νέο σωτήριο 1909-1910».
Εκείνο που θέλω να επισημάνω στα παραπάνω δεν είναι τόσο ότι επιτίθενται στο γεγονός «Δεκέμβρης», αλλά ότι το χρησιμοποιούν για να το συνδέσουν με όλους εκείνους και όλα εκείνα που είχαν ήδη ως αντιπάλους, και να προβάλλουν τον δικό τους ρόλο ως «εξωκοινοβουλευτικοί αριστείς», κ.τ.λ. Στο κείμενο του Βερέμη είναι πολύ εμφανής και η χρήση της ιστορίας (αν βλέπατε τη σειρά του ΣΚΑΪ για τους «Μεγάλους Έλληνες», όπου παρουσίασε τον Καποδίστρια, ήταν σαφές πως ο ίδιος ταυτιζόταν με τον Καποδίστρια, ενώ στο παραπάνω απόσπασμα τον βλέπουμε και να αναζητεί ένα νέο Γουδί).
Ο Στάθης Καλύβας απέδωσε αυτήν την «αυτοκαταστροφή» της Ελλάδας στην «κουλτούρα», «στο σύστημα αξιών που μας κληροδότησε η μεταπολίτευση», που μπλοκάρει κάθε αλλαγή και από το οποίο πρέπει να απαλλαγούμε. Έναν χρόνο μετά, ο ίδιος θα αναλύσει «τι δεν ήταν» ο Δεκέμβρης, και μαζί του και ο Νίκος Μαραντζίδης θα μιλήσει για μια «εξέγερση-φάρσα», για την οποία φταίει η κυρίαρχη «“λαϊκο-δημοκρατική” κουλτούρα της Μεταπολίτευσης».
Έτσι, ο Δεκέμβρης μπορεί να γίνει το όνομα, το σύμπτωμα για τα πιο διαφορετικά πράγματα: αλλού για αυτή την «κυρίαρχη λαϊκο-δημοκρατική κουλτούρα της μεταπολίτευσης», αλλού και για την «κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη κουλτούρα», αλλού για τη «νέα τάξη πραγμάτων», για τον κακό «λαϊκισμό», για το «πελατειακό κράτος», για το «άρρωστο κρατικό πανεπιστήμιο», για τον «ρώσικο σοσιαλφασισμό», για τον «μεταμοντερνισμό»· αλλού για την «έλλειψη Θεού από την κοινωνία» και αλλού για «την κουλτούρα που έχει επιβάλλει η ορθοδοξία» κ.ο.κ. Το τρομακτικό θέαμα των σπασμένων μαγαζιών συνδέεται με ό,τι θεωρεί ο κάθε διανοούμενος ότι είναι το μέγιστο κακό, η μέγιστη απειλή για την κοινωνία. Και, όπως ήταν αναμενόμενο, για πολλούς αυτό είναι ο «ολοκληρωτισμός»: Ο Θάνος Λίποβατς επισημαίνει ότι η αποδοχή τέτοιων πράξεων βίας και αυθαιρεσίας «οδήγησαν και οδηγούν στον ολοκληρωτισμό και στο γκουλάγκ», ενώ ο Brady Kiesling, Αμερικανός πρώην διπλωμάτης που έχει σπουδάσει αρχαιολογία και ιστορία και μένει στην Ελλάδα γράφοντας βιβλία για την τρομοκρατία κ.λπ., δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Η ελληνική “νύχτα των κρυστάλλων”», παραπέμποντας στη ναζιστική Γερμανία. Οι σπασμένες βιτρίνες αρκούν για έναν παραλληλισμό ανάμεσα σε δύο εντελώς ανόμοια γεγονότα. […]
Για να καταλήξω, λοιπόν, εκείνο που νομίζω ότι μας χρειάζεται είναι ένας συνδυασμός ιστορικής αποστασιοποίησης, που σημαίνει: μια συστηματική μελέτη αυτού που λένε οι οργανωτές της συζήτησης «ιστορικό παρελθόν του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού», μια ειδικότερη μελέτη των ελληνικών εξεγερσιακών παραδόσεων (όλα αυτά τα ερωτήματα που έβαλε ο κ. Χατζηιωσήφ), η οποία θα συνδέει μεταξύ τους ιστορικά τις πρακτικές, τις εμπειρίες, τον λόγο των υποκειμένων, και η οποία βέβαια μπορεί να ωφεληθεί και από μία ευρύτερη μελέτη εξεγερσιακών φαινομένων, ένας συνδυασμός, λοιπόν, αυτής της ιστορικής αποστασιοποίησης με κάποιου είδους προσωπική εμπλοκή, η οποία θα μας δίνει πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα κατανόησης των υποκειμένων και των πραγματικών μηχανισμών αλληλοδιαδοχής των γεγονότων.
Έναν συνδυασμό, δηλαδή, που θα μας επιτρέπει κάθε φορά να έχουμε πλήρη συνείδηση του δικού μας ρόλου, της δικής μας εμπειρίας, του πώς παράγονται οι ιδέες μας, οι αναπαραστάσεις μας, τα συναισθήματά μας, έτσι ώστε να μπορούμε να επωφελούμαστε από αυτή την υποκειμενική εμπειρία, χωρίς όμως να παγιδευόμαστε σ’ αυτήν. Όπου η μελέτη και η γνώση της ιστορίας θα μας επιτρέπει να σταθμίζουμε κριτικά την ιστορία που ζούμε και, αντίστροφα, το βίωμα της ζωντανής ιστορίας θα μας βοηθάει να βλέπουμε στο παρελθόν όχι μαριονέτες, αλλά πραγματικούς ανθρώπους.
Δεκέμβρης 2008: Δύο χρόνια μετά
Πολλά έχουν διαφοροποιηθεί από τον Δεκέμβρη του 2008, τότε που οι νέοι, με πιο χαρακτηριστική τη ριζοσπαστική αφύπνιση των 15άρηδων, δημιούργησαν τις δικές τους μέρες, έζησαν τη δική τους εμπειρία εξέγερσης.
Τα γεγονότα συνέπεσαν με το τέλος του κύκλου της πλαστής ευημερίας και της καταναλωτικής ευφορίας, που για περίπου δέκα χρόνια είχε συνδεθεί με τη φαντασίωση της ισχυρής Ελλάδας, της ΟΝΕ και της ολυμπιακής χίμαιρας. Τα μεσαία στρώματα είχαν αρχίσει να αισθάνονται ότι πλησίαζε το τέλος εποχής και η αίσθηση αυτή είχε αρχίσει να μεταδίδεται απειλητικά για το μέλλον των νέων παιδιών.
Η αστυνομική βία και η δολοφονία του Αλέξη υπήρξαν το έναυσμα για να πυκνώσει ο χρόνος της ριζοσπαστικοποίησης, αλλά και να προκληθούν εξ αντανακλάσεως ρήγματα κοινωνικής πόλωσης. Η βία που σφράγισε τα γεγονότα, όχι μόνο στην τηλεοπτική αναπαράστασή τους, ακολούθησε έκτοτε τις δικές της λογικές - συχνά απρόσμενες και τραγικές, όπως φάνηκε με τα γεγονότα στη Marfin.
Η Ελλάδα του Μνημονίου πορεύεται μέσα από χάσματα. Η οργή που εκδηλώθηκε τον Δεκέμβρη του 2008 προσλαμβάνει νέες διαστάσεις και μορφές, καθώς η χώρα βυθίζεται στον εφιάλτη της ύφεσης με απροσδιόριστο ορίζοντα και κυριαρχεί η αβεβαιότητα για το τι θα συμβεί τελικώς. Το απόθεμα οργής για το Μνημόνιο και το δικομματικό πολιτικό σύστημα, που αυξάνεται καθημερινά, δεν μετατρέπεται, και μάλιστα ευθύγραμμα, σε δράση, πόσο μάλλον σε εξέγερση. Η επαγγελία του Δεκέμβρη αποκτά πολλά πρόσωπα μέσα σε μια πραγματικότητα που αλλάζει γοργά.
Η οικονομική ορθοπεδική του Μνημονίου παράγει νεόπτωχους και νεόπλουτους. Και οι πολίτες συνειδητοποιούν επώδυνα την κρίση της συλλογικής δράσης. Δεν είναι εποχή για προφητείες. Μόνο το απρόβλεπτο μπορεί να δημιουργήσει τη διαφορά.
Η αριστερά, τουλάχιστον στις εκδοχές εκείνες που αντιμετώπισε με εντιμότητα και όχι με εχθρότητα το αυθόρμητο, δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως τη σημασία του Δεκέμβρη. Η υποτίμηση και η υπερτίμηση είναι οι δυο όψεις αυτής της αδυναμίας. Καθώς, όμως, τα διακυβεύματα γίνονται σκληρά και αφορούν τους όρους επιβίωσης της πλειονότητας των πολιτών, η επαγγελία της εξέγερσης, η κοινωνικά ασεβής δράση, διατηρούν την επικαιρότητά τους.
Οι 15άρηδες που θα περιμένουν να γίνουν 30άρηδες για να γευθούν τους καρπούς μιας δύσκολης και άδικης προσπάθειας, κι αυτό υπό όρους, όπως προανήγγειλε ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Τ. Σκιόπα, οι φοιτητές που βλέπουν το πανεπιστήμιο να παραδίδεται στα επιχειρηματικά συμφέροντα, οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνεργοι, οι εργαζόμενοι με μισθούς ελεημοσύνης, συγκροτούν ένα εξεγερσιακό απόθεμα που, πριν ξεσπάσει, αναζητεί χειροπιαστές εναλλακτικές λύσεις, έναν ορίζοντα ζωής, αντιμέτωπο στον νέο βουλιμικό καπιταλισμό, που επέρχεται με τη βούλα των υπάτων Στρος Καν και Όλι Ρεν την Τρίτη στη Βουλή.
Τα γεγονότα συνέπεσαν με το τέλος του κύκλου της πλαστής ευημερίας και της καταναλωτικής ευφορίας, που για περίπου δέκα χρόνια είχε συνδεθεί με τη φαντασίωση της ισχυρής Ελλάδας, της ΟΝΕ και της ολυμπιακής χίμαιρας. Τα μεσαία στρώματα είχαν αρχίσει να αισθάνονται ότι πλησίαζε το τέλος εποχής και η αίσθηση αυτή είχε αρχίσει να μεταδίδεται απειλητικά για το μέλλον των νέων παιδιών.
Η αστυνομική βία και η δολοφονία του Αλέξη υπήρξαν το έναυσμα για να πυκνώσει ο χρόνος της ριζοσπαστικοποίησης, αλλά και να προκληθούν εξ αντανακλάσεως ρήγματα κοινωνικής πόλωσης. Η βία που σφράγισε τα γεγονότα, όχι μόνο στην τηλεοπτική αναπαράστασή τους, ακολούθησε έκτοτε τις δικές της λογικές - συχνά απρόσμενες και τραγικές, όπως φάνηκε με τα γεγονότα στη Marfin.
Η Ελλάδα του Μνημονίου πορεύεται μέσα από χάσματα. Η οργή που εκδηλώθηκε τον Δεκέμβρη του 2008 προσλαμβάνει νέες διαστάσεις και μορφές, καθώς η χώρα βυθίζεται στον εφιάλτη της ύφεσης με απροσδιόριστο ορίζοντα και κυριαρχεί η αβεβαιότητα για το τι θα συμβεί τελικώς. Το απόθεμα οργής για το Μνημόνιο και το δικομματικό πολιτικό σύστημα, που αυξάνεται καθημερινά, δεν μετατρέπεται, και μάλιστα ευθύγραμμα, σε δράση, πόσο μάλλον σε εξέγερση. Η επαγγελία του Δεκέμβρη αποκτά πολλά πρόσωπα μέσα σε μια πραγματικότητα που αλλάζει γοργά.
Η οικονομική ορθοπεδική του Μνημονίου παράγει νεόπτωχους και νεόπλουτους. Και οι πολίτες συνειδητοποιούν επώδυνα την κρίση της συλλογικής δράσης. Δεν είναι εποχή για προφητείες. Μόνο το απρόβλεπτο μπορεί να δημιουργήσει τη διαφορά.
Η αριστερά, τουλάχιστον στις εκδοχές εκείνες που αντιμετώπισε με εντιμότητα και όχι με εχθρότητα το αυθόρμητο, δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως τη σημασία του Δεκέμβρη. Η υποτίμηση και η υπερτίμηση είναι οι δυο όψεις αυτής της αδυναμίας. Καθώς, όμως, τα διακυβεύματα γίνονται σκληρά και αφορούν τους όρους επιβίωσης της πλειονότητας των πολιτών, η επαγγελία της εξέγερσης, η κοινωνικά ασεβής δράση, διατηρούν την επικαιρότητά τους.
Οι 15άρηδες που θα περιμένουν να γίνουν 30άρηδες για να γευθούν τους καρπούς μιας δύσκολης και άδικης προσπάθειας, κι αυτό υπό όρους, όπως προανήγγειλε ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Τ. Σκιόπα, οι φοιτητές που βλέπουν το πανεπιστήμιο να παραδίδεται στα επιχειρηματικά συμφέροντα, οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνεργοι, οι εργαζόμενοι με μισθούς ελεημοσύνης, συγκροτούν ένα εξεγερσιακό απόθεμα που, πριν ξεσπάσει, αναζητεί χειροπιαστές εναλλακτικές λύσεις, έναν ορίζοντα ζωής, αντιμέτωπο στον νέο βουλιμικό καπιταλισμό, που επέρχεται με τη βούλα των υπάτων Στρος Καν και Όλι Ρεν την Τρίτη στη Βουλή.
Κόβουν 2 μισθούς και στον ιδιωτικό τομέα
Επτά μήνες μετά την ένταξη της χώρας στο Μνημόνιο, όλες οι "εγγυήσεις" που έδωσε κατά καιρούς η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, καταρρέουν με δραματικό τρόπο, οδηγώντας όχι μόνο σε απαράδεκτες θεσμικές υποχωρήσεις, όπως η επικείμενη κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων, αλλά και σε απώλειες εισοδήματος που μέσα στο 2011 θα αντιστοιχούν σε 1,5 με 2 μισθούς τον χρόνο, δηλαδή στην έμμεση περικοπή του μεγαλύτερου μέρους του αθροίσματος, 13ου και 14ου μισθού.
Στο μεσοδιάστημα, τον περασμένο Ιούλιο τα Συνδικάτα και ειδικότερα η ΓΣΕΕ (με απόφαση της πλειοψηφίας) συμφώνησαν σε μηδενικές αυξήσεις για το 2010 προκειμένου να συμβάλλουν και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα τόσο στην "εθνική προσπάθεια", αλλά και στη διατήρηση των θέσεων εργασίας, δηλαδή στην αποτροπή απολύσεων που ήδη είχαν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Τη συμφωνία χαιρέτησαν ως "υπεύθυνη εθνική στάση" κυβέρνηση και ΣΕΒ, ωστόσο λίγους μήνες αργότερα ο υπουργός Οικονομικών που στο μεταξύ είχε "εξουσιοδοτηθεί" να διαπραγματεύεται με την τρόικα για λογαριασμό της Βουλής, αποδέχθηκε στο αναθεωρημένο Μνημόνιο την ακόλουθη πρόβλεψη: " Οι συμβάσεις σε επίπεδο επιχείρησης υπερισχύουν έναντι των συμβάσεων σε επίπεδο επαγγελματικών ενώσεων. Η κυβέρνηση θα αποσύρει τη διάταξη που επιτρέπει στον υπουργό Εργασίας να επεκτείνει όλες τις κλαδικές συμβάσεις και σε αυτούς που δεν εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις". Μέσα σε λίγες αράδες ξηλώθηκε όλο το νομοθετικό οικοδόμημα (1876/1990) που διασφάλιζε συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις.
850.000 απολύσεις
Η σκληρή γραμμή της τρόικας επιχειρείται εκ των υστέρων μερικώς να ανασκευαστεί: με οριζόντια περικοπή των μισθών κατά 12% ή 15% έναντι του 20% που συμφωνούσαν αρχικά ΣΕΒ και κυβέρνηση, με ουσιαστική κατίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, τουλάχιστον για τα επόμενα δύο χρόνια. Η δικαιολογητική βάση με την οποία επιχειρείται η κατάργηση των συμβάσεων, είναι και πάλι η διάσωση των επιχειρήσεων και των θέσεων εργασίας, με αποτροπή των απολύσεων. Τα στοιχεία ωστόσο είναι αμείλικτα: Οι πτωχεύσεις επιχειρήσεων είναι αυξημένες κατά 44%, σύμφωνα με στοιχεία των Εμπόρων, ενώ το 43% του συνόλου των επιχειρήσεων στον κλάδο σχεδιάζει απολύσεις εργαζομένων.
Ακόμα τα στοιχεία για τις καταγγελίες συμβάσεων και τις οικειοθελείς αποχωρήσεις που ανακοινώνονται κάθε μήνα από τον ΟΑΕΔ, προκαλούν "σοκ": Ακόμα και τον Αύγουστο έχασαν τη δουλειά τους περισσότεροι από 45.000 εργαζόμενοι, ενώ τον Ιανουάριο και τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους οι απολύσεις εκτοξεύτηκαν σε 75.867 και 74.214 αντιστοίχως. Χωρίς τα στοιχεία του τελευταίου μήνα (Δεκέμβριος) οι απολύσεις μέσα στο 2010 θα ξεπεράσουν συνολικά τις 850.000, με τις νέες προσλήψεις να υπολείπονται σημαντικά, φθάνοντας από την αρχή του χρόνου τις 727.003 (στοιχεία του ΣΕΠΕ).
Το ισοζύγιο της απασχόλησης είναι ήδη εξαιρετικά αρνητικό, παρά το "πάγωμα" των αυξήσεων και στο τέλος του χρόνου, οι επιπλέον άνεργοι θα φθάνουν τους 140.000 έως 150.000.
850.00 φτωχοί εργαζόμενοι
Επιπλέον η αγοραστική δύναμη των μισθών, λόγω της κρίσης και των μέτρων που έχουν ληφθεί μέσω Μνημονίου, μειώνεται δραματικά. Σύμφωνα με το ΕΚΑ και το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ οι κατώτατοι μισθοί αντιστοιχούν πλέον στα επίπεδα του 1984! Μετά από επεξεργασία των στατιστικών δεδομένων της Eurostat για το 2009, από το σύνολο των φτωχών Ελλήνων που ζουν με λιγότερα από 6.000 ευρώ τον χρόνο, οι 850.000 είναι εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές εργασίας (τετράωρα - τετραήμερη εργασία, εκ περιτροπής εργασία κ.ά.), οι 475.000 είναι συνταξιούχοι και οι 680.000 άνεργοι.
Στο μεσοδιάστημα, τον περασμένο Ιούλιο τα Συνδικάτα και ειδικότερα η ΓΣΕΕ (με απόφαση της πλειοψηφίας) συμφώνησαν σε μηδενικές αυξήσεις για το 2010 προκειμένου να συμβάλλουν και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα τόσο στην "εθνική προσπάθεια", αλλά και στη διατήρηση των θέσεων εργασίας, δηλαδή στην αποτροπή απολύσεων που ήδη είχαν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Τη συμφωνία χαιρέτησαν ως "υπεύθυνη εθνική στάση" κυβέρνηση και ΣΕΒ, ωστόσο λίγους μήνες αργότερα ο υπουργός Οικονομικών που στο μεταξύ είχε "εξουσιοδοτηθεί" να διαπραγματεύεται με την τρόικα για λογαριασμό της Βουλής, αποδέχθηκε στο αναθεωρημένο Μνημόνιο την ακόλουθη πρόβλεψη: " Οι συμβάσεις σε επίπεδο επιχείρησης υπερισχύουν έναντι των συμβάσεων σε επίπεδο επαγγελματικών ενώσεων. Η κυβέρνηση θα αποσύρει τη διάταξη που επιτρέπει στον υπουργό Εργασίας να επεκτείνει όλες τις κλαδικές συμβάσεις και σε αυτούς που δεν εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις". Μέσα σε λίγες αράδες ξηλώθηκε όλο το νομοθετικό οικοδόμημα (1876/1990) που διασφάλιζε συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις.
850.000 απολύσεις
Η σκληρή γραμμή της τρόικας επιχειρείται εκ των υστέρων μερικώς να ανασκευαστεί: με οριζόντια περικοπή των μισθών κατά 12% ή 15% έναντι του 20% που συμφωνούσαν αρχικά ΣΕΒ και κυβέρνηση, με ουσιαστική κατίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, τουλάχιστον για τα επόμενα δύο χρόνια. Η δικαιολογητική βάση με την οποία επιχειρείται η κατάργηση των συμβάσεων, είναι και πάλι η διάσωση των επιχειρήσεων και των θέσεων εργασίας, με αποτροπή των απολύσεων. Τα στοιχεία ωστόσο είναι αμείλικτα: Οι πτωχεύσεις επιχειρήσεων είναι αυξημένες κατά 44%, σύμφωνα με στοιχεία των Εμπόρων, ενώ το 43% του συνόλου των επιχειρήσεων στον κλάδο σχεδιάζει απολύσεις εργαζομένων.
Ακόμα τα στοιχεία για τις καταγγελίες συμβάσεων και τις οικειοθελείς αποχωρήσεις που ανακοινώνονται κάθε μήνα από τον ΟΑΕΔ, προκαλούν "σοκ": Ακόμα και τον Αύγουστο έχασαν τη δουλειά τους περισσότεροι από 45.000 εργαζόμενοι, ενώ τον Ιανουάριο και τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους οι απολύσεις εκτοξεύτηκαν σε 75.867 και 74.214 αντιστοίχως. Χωρίς τα στοιχεία του τελευταίου μήνα (Δεκέμβριος) οι απολύσεις μέσα στο 2010 θα ξεπεράσουν συνολικά τις 850.000, με τις νέες προσλήψεις να υπολείπονται σημαντικά, φθάνοντας από την αρχή του χρόνου τις 727.003 (στοιχεία του ΣΕΠΕ).
Το ισοζύγιο της απασχόλησης είναι ήδη εξαιρετικά αρνητικό, παρά το "πάγωμα" των αυξήσεων και στο τέλος του χρόνου, οι επιπλέον άνεργοι θα φθάνουν τους 140.000 έως 150.000.
850.00 φτωχοί εργαζόμενοι
Επιπλέον η αγοραστική δύναμη των μισθών, λόγω της κρίσης και των μέτρων που έχουν ληφθεί μέσω Μνημονίου, μειώνεται δραματικά. Σύμφωνα με το ΕΚΑ και το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ οι κατώτατοι μισθοί αντιστοιχούν πλέον στα επίπεδα του 1984! Μετά από επεξεργασία των στατιστικών δεδομένων της Eurostat για το 2009, από το σύνολο των φτωχών Ελλήνων που ζουν με λιγότερα από 6.000 ευρώ τον χρόνο, οι 850.000 είναι εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές εργασίας (τετράωρα - τετραήμερη εργασία, εκ περιτροπής εργασία κ.ά.), οι 475.000 είναι συνταξιούχοι και οι 680.000 άνεργοι.
Μείωση μισθών 20% στον ιδιωτικό τομέα για την επόμενη διετία
επόμενη διετία
Ημερομηνία δημοσίευσης: 02/12/2010
Μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα 20% κατά μέσον όρο για τη διετία 2011 - 2012 περιλαμβάνει σύμφωνα με πληροφορίες το τελικό σχέδιο του υπουργείου Εργασίας σχετικά με την πρόβλεψη του Μνημονίου για υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών, αλλά και απαγόρευση της επέκταση των τελευταίων σε επιχειρήσεις μη μέλη ομοιεπαγγελματικών ενώσεων.
Ωστόσο, ενώ η κ. Κατσέλη εμφανίζεται να αναζητεί συναίνεση από εργοδότες και συνδικάτα "για ένα θέμα που μας επιβάλλει το μνημόνιο", ο ΣΕΒ, που ζητεί πιστή εφαρμογή του Μνημονίου χωρίς παρεκκλίσεις για το θέμα των Συμβάσεων, διαφωνώντας τόσο με τους επαγγελματοβιοτέχνες, όσο και τους εμπόρους (ζητούν, όπως η κ. Κατσέλη, να τεθούν κάποιοι όροι όσον αφορά την επικράτηση των επιχειρησιακών) πιέζει να προχωρήσουν τώρα νέες ρυθμίσεις ακραίας ευελιξίας σε ωράριο και μισθούς.
Παρελθόν οι κλαδικές συμβάσεις εργασίας, λόγω Μνημονίου, ομολογεί στη Βουλή η Λ. Κατσέλη
Μεταξύ άλλων ζητεί "δυνατότητα εξαήμερης απασχόλησης με χορήγηση αναπληρωματικής ημέρας ανάπαυσης - ρεπό, δυνατότητα συμψηφισμού των υπερωριών με το ωράριο επόμενων ημερών, αναθεώρηση των βαρέων και ανθυγιεινών". Με άλλα λόγια ζητεί μαζί με την κατίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, την κατάργηση του πενθήμερου, των υπερωριών, οδηγώντας έτσι σε ωράρια - λάστιχο που θα φθάνουν και τις 10 ώρες σε περιόδους παραγωγικής αιχμής.
Να σημειωθεί ότι χθες το απόγευμα ακυρώθηκε προγραμματισμένη συνάντηση της υπουργού Εργασίας με τις εργοδοτικές οργανώσεις και τη ΓΣΕΕ, μετά τον αποκλεισμό της εισόδου του υπουργείου από μέλη του ΠΑΜΕ που διαμαρτύρονταν για την ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 02/12/2010
Μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα 20% κατά μέσον όρο για τη διετία 2011 - 2012 περιλαμβάνει σύμφωνα με πληροφορίες το τελικό σχέδιο του υπουργείου Εργασίας σχετικά με την πρόβλεψη του Μνημονίου για υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών, αλλά και απαγόρευση της επέκταση των τελευταίων σε επιχειρήσεις μη μέλη ομοιεπαγγελματικών ενώσεων.
Ωστόσο, ενώ η κ. Κατσέλη εμφανίζεται να αναζητεί συναίνεση από εργοδότες και συνδικάτα "για ένα θέμα που μας επιβάλλει το μνημόνιο", ο ΣΕΒ, που ζητεί πιστή εφαρμογή του Μνημονίου χωρίς παρεκκλίσεις για το θέμα των Συμβάσεων, διαφωνώντας τόσο με τους επαγγελματοβιοτέχνες, όσο και τους εμπόρους (ζητούν, όπως η κ. Κατσέλη, να τεθούν κάποιοι όροι όσον αφορά την επικράτηση των επιχειρησιακών) πιέζει να προχωρήσουν τώρα νέες ρυθμίσεις ακραίας ευελιξίας σε ωράριο και μισθούς.
Παρελθόν οι κλαδικές συμβάσεις εργασίας, λόγω Μνημονίου, ομολογεί στη Βουλή η Λ. Κατσέλη
Μεταξύ άλλων ζητεί "δυνατότητα εξαήμερης απασχόλησης με χορήγηση αναπληρωματικής ημέρας ανάπαυσης - ρεπό, δυνατότητα συμψηφισμού των υπερωριών με το ωράριο επόμενων ημερών, αναθεώρηση των βαρέων και ανθυγιεινών". Με άλλα λόγια ζητεί μαζί με την κατίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, την κατάργηση του πενθήμερου, των υπερωριών, οδηγώντας έτσι σε ωράρια - λάστιχο που θα φθάνουν και τις 10 ώρες σε περιόδους παραγωγικής αιχμής.
Να σημειωθεί ότι χθες το απόγευμα ακυρώθηκε προγραμματισμένη συνάντηση της υπουργού Εργασίας με τις εργοδοτικές οργανώσεις και τη ΓΣΕΕ, μετά τον αποκλεισμό της εισόδου του υπουργείου από μέλη του ΠΑΜΕ που διαμαρτύρονταν για την ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010
Δελτίο Τύπου Νεολαίας Συν Ιωαννίνων
Την Τρίτη, 30/12 και ενώ στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων ήταν σε εξέλιξη συνέλευση του συλλόγου ΠΤΕΤ, δύο οχήματα της ομάδας ΔΙΑΣ εισέβαλαν στο χώρο του Πανεπιστημίου κατευθυνόμενοι στο κτίριο της βιβλιοθήκης. Πρόκειται για προκλητική παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου και μάλιστα με γελοία πρόφαση. Το ίδιο απόγευμα, φοιτητές και φοιτήτριες που συγκεντρώθηκαν στη νομαρχία έδωσαν την απάντησή τους με μία μαζική και αυθόρμητη κινητοποίηση.
Ως Νεολαία Συνασπισμού, καταδικάζουμε απερίφραστα την παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου, την οποία θεωρούμε κομμάτι του αντιδημοκρατικού πλαισίου που έχει θεσπίσει η κυβέρνηση για να καταστείλει τις κινηματικές διαδικασίες και να πονικοποιήσει τους φοιτητικούς και εργατικούς αγώνες. (τρομονόμος, προσαγωγές μαθητών που συμμετέχουν σε σχολικές καταλήψεις, επιτάξεις απεργών κτλ.)
Το άσυλο δεν υπάρχει για να προασπίζει απλά την «ελεύθερη διακίνηση ιδεών», ούτε και για να προασπίζει γενικώς και αορίστως τη διδασκαλία και την έρευνα. Το άσυλο έχει κατακτηθεί με αγώνες και αίμα φοιτητών και εργαζομένων προκειμένου να αποτελεί καταφύγιο των εργατικών και φοιτητικών-μαθητικών κινημάτων.
Υπερασπιζόμαστε το πανεπιστημιακό άσυλο, ως συστατικό στοιχείο του πανεπιστημίου, ως αναγκαία προϋπόθεση για την προστασία αγωνιστικών πρακτικών από την κρατική καταστολή ιδιαίτερα σε μια περίοδο κρίσης όπως η σημερινή, από την οποία θέλει η κυβέρνηση να βγει με την κοινωνία διαλυμένη πληρώνοντας τις συνέπειες της κρίσης.
Δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν. Οι αγώνες μας ούτε ποινικοποιούνται, ούτε καταστέλλονται.
Όσο απειλούν τα δικαιώματά μας θα μας έχουν απέναντί τους.
Ως Νεολαία Συνασπισμού, καταδικάζουμε απερίφραστα την παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου, την οποία θεωρούμε κομμάτι του αντιδημοκρατικού πλαισίου που έχει θεσπίσει η κυβέρνηση για να καταστείλει τις κινηματικές διαδικασίες και να πονικοποιήσει τους φοιτητικούς και εργατικούς αγώνες. (τρομονόμος, προσαγωγές μαθητών που συμμετέχουν σε σχολικές καταλήψεις, επιτάξεις απεργών κτλ.)
Το άσυλο δεν υπάρχει για να προασπίζει απλά την «ελεύθερη διακίνηση ιδεών», ούτε και για να προασπίζει γενικώς και αορίστως τη διδασκαλία και την έρευνα. Το άσυλο έχει κατακτηθεί με αγώνες και αίμα φοιτητών και εργαζομένων προκειμένου να αποτελεί καταφύγιο των εργατικών και φοιτητικών-μαθητικών κινημάτων.
Υπερασπιζόμαστε το πανεπιστημιακό άσυλο, ως συστατικό στοιχείο του πανεπιστημίου, ως αναγκαία προϋπόθεση για την προστασία αγωνιστικών πρακτικών από την κρατική καταστολή ιδιαίτερα σε μια περίοδο κρίσης όπως η σημερινή, από την οποία θέλει η κυβέρνηση να βγει με την κοινωνία διαλυμένη πληρώνοντας τις συνέπειες της κρίσης.
Δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν. Οι αγώνες μας ούτε ποινικοποιούνται, ούτε καταστέλλονται.
Όσο απειλούν τα δικαιώματά μας θα μας έχουν απέναντί τους.
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010
Παραβίασε το άσυλο για ένα βιβλίο!
Η γκάφα ενός αστυνομικού της δύναμης «ΔΙΑΣ» επέφερε αναταραχή στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Στις τέσσερις το μεσημέρι της Τρίτης ο αστυνομικός μπήκε στο πανεπιστήμιο με το μηχανάκι του με πλήρη εξάρτηση για να δανειστεί ένα βιβλίο από τη Βιβλιοθήκη.
Στο μηχανάκι επέβαινε και άλλος άνδρας της δύναμης ΔΙΑΣ, ενώ στην είσοδο στάθηκε και δεύτερο μηχανάκι με αστυνόμους. Μόλις οι τέσσερις αστυνομικοί έγιναν αντιληπτοί από τους φοιτητές σήμανε συναγερμός, αφού κάποιοι θεώρησαν ότι πραγματοποιείται περιπολία εντός του πανεπιστημίου και ως εκ τούτου παραβιάζεται το άσυλο!
Ο αστυνομικός δανείστηκε τελικά το βιβλίο για λογαριασμό της συζύγου του που είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και μαζί με τους συναδέλφους του αποχώρησε χωρίς να συμβούν επεισόδια. Την ίδια στιγμή όμως οι φοιτητές του τμήματος Πλαστικών Τεχνών που τελεί υπό κατάληψη θεώρησαν ότι γίνεται περιπολία η οποία μάλιστα αφορά την κινητοποίησή τους και αποφάσισαν συνεπικουρούμενοι από φοιτητές άλλων τμημάτων να πραγματοποιήσουν πορεία στο κέντρο της πόλης!
Η πορεία
Πράγματι λίγο πριν τις εννιά το βράδυ πάνω από φοιτητές συγκεντρώθηκαν και κατευθύνθηκαν προς το αστυνομικό μέγαρο, όπου φώναξαν συνθήματα υπέρ του πανεπιστημιακού ασύλου και κατά των αστυνομικών. Η παρουσία των τελευταίων ήταν διακριτική και περιορίστηκαν στην περιφρούρηση του αστυνομικού μεγάρου, ενώ λιγοστοί άνδρες των δυνάμεων καταστολής ήταν παρόντες για παν ενδεχόμενο.
Στην είσοδο του αστυνομικού μεγάρου διαδηλωτές έφτιαξαν ανθρώπινη αλυσίδα και ήρθαν σε απόσταση ενός μέτρου με τους αστυνομικούς, αλλά όλα κύλησαν ομαλά.
«Είδαμε τέσσερις αστυνομικούς με εξάρτηση και μηχανάκια να κυκλοφορούν στο πανεπιστήμιο, ενώ εμείς κάναμε κατάληψη στο τμήμα μας. Αμέσως σκεφθήκαμε ότι έχουν έρθει να δουν τι συμβαίνει» δήλωσαν κατά τη διάρκεια της πορείας στον «Η.Α.» φοιτητές που θέλησαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους. Επισήμαναν ακόμη ότι έστω και από απροσεξία, η παρουσία ένστολων στο πανεπιστήμιο ενέχει το στοιχείο του συμβολισμού και γι’ αυτό επικράτησε αυτή η αναστάτωση.
Μεγάλος εκνευρισμός και συγγνώμη
Στην αστυνομία υπάρχει μεγάλος εκνευρισμός για τη συμπεριφορά του άνδρα της δύναμης «ΔΙΑΣ». Οι συνάδελφοι χρεώνουν την απειρία του στο γεγονός ότι προέρχεται από τους συνοριακούς και, όπως λένε, αγνοεί βασικούς κανόνες λόγω της ελλιπούς εκπαίδευσης.
Πάντως, ο ταξίαρχος Νίκος Βάντζος, αστυνομικός διευθυντής Ιωαννίνων, τόνισε στον «Η.Α.» ότι το λάθος είναι ανεπίτρεπτο και ότι το να μην μπαίνουν ένστολοι στο χώρο του πανεπιστημίου το γνωρίζει και ο τελευταίος αστυνομικός. Ο κ. Βάντζος επικοινώνησε και με τον πρύτανη του πανεπιστημίου Ιωαννίνων Τριαντάφυλλο Αλμπάνη για να του ζητήσει συγγνώμη για την αναστάτωση που δημιουργήθηκε. Για τον αστυνομικό τα πράγματα δεν είναι φυσικά ευχάριστα. Το δανεισμό του βιβλίου της συζύγου του (υπάρχει μάλιστα καταγεγραμμένος στην καρτέλα της βιβλιοθήκης) θα τον πληρώσει το πιθανότερο με αποχώρηση από τη δύναμη «ΔΙΑΣ» (όχι όμως φυσικά από την αστυνομία).
Στο μηχανάκι επέβαινε και άλλος άνδρας της δύναμης ΔΙΑΣ, ενώ στην είσοδο στάθηκε και δεύτερο μηχανάκι με αστυνόμους. Μόλις οι τέσσερις αστυνομικοί έγιναν αντιληπτοί από τους φοιτητές σήμανε συναγερμός, αφού κάποιοι θεώρησαν ότι πραγματοποιείται περιπολία εντός του πανεπιστημίου και ως εκ τούτου παραβιάζεται το άσυλο!
Ο αστυνομικός δανείστηκε τελικά το βιβλίο για λογαριασμό της συζύγου του που είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και μαζί με τους συναδέλφους του αποχώρησε χωρίς να συμβούν επεισόδια. Την ίδια στιγμή όμως οι φοιτητές του τμήματος Πλαστικών Τεχνών που τελεί υπό κατάληψη θεώρησαν ότι γίνεται περιπολία η οποία μάλιστα αφορά την κινητοποίησή τους και αποφάσισαν συνεπικουρούμενοι από φοιτητές άλλων τμημάτων να πραγματοποιήσουν πορεία στο κέντρο της πόλης!
Η πορεία
Πράγματι λίγο πριν τις εννιά το βράδυ πάνω από φοιτητές συγκεντρώθηκαν και κατευθύνθηκαν προς το αστυνομικό μέγαρο, όπου φώναξαν συνθήματα υπέρ του πανεπιστημιακού ασύλου και κατά των αστυνομικών. Η παρουσία των τελευταίων ήταν διακριτική και περιορίστηκαν στην περιφρούρηση του αστυνομικού μεγάρου, ενώ λιγοστοί άνδρες των δυνάμεων καταστολής ήταν παρόντες για παν ενδεχόμενο.
Στην είσοδο του αστυνομικού μεγάρου διαδηλωτές έφτιαξαν ανθρώπινη αλυσίδα και ήρθαν σε απόσταση ενός μέτρου με τους αστυνομικούς, αλλά όλα κύλησαν ομαλά.
«Είδαμε τέσσερις αστυνομικούς με εξάρτηση και μηχανάκια να κυκλοφορούν στο πανεπιστήμιο, ενώ εμείς κάναμε κατάληψη στο τμήμα μας. Αμέσως σκεφθήκαμε ότι έχουν έρθει να δουν τι συμβαίνει» δήλωσαν κατά τη διάρκεια της πορείας στον «Η.Α.» φοιτητές που θέλησαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους. Επισήμαναν ακόμη ότι έστω και από απροσεξία, η παρουσία ένστολων στο πανεπιστήμιο ενέχει το στοιχείο του συμβολισμού και γι’ αυτό επικράτησε αυτή η αναστάτωση.
Μεγάλος εκνευρισμός και συγγνώμη
Στην αστυνομία υπάρχει μεγάλος εκνευρισμός για τη συμπεριφορά του άνδρα της δύναμης «ΔΙΑΣ». Οι συνάδελφοι χρεώνουν την απειρία του στο γεγονός ότι προέρχεται από τους συνοριακούς και, όπως λένε, αγνοεί βασικούς κανόνες λόγω της ελλιπούς εκπαίδευσης.
Πάντως, ο ταξίαρχος Νίκος Βάντζος, αστυνομικός διευθυντής Ιωαννίνων, τόνισε στον «Η.Α.» ότι το λάθος είναι ανεπίτρεπτο και ότι το να μην μπαίνουν ένστολοι στο χώρο του πανεπιστημίου το γνωρίζει και ο τελευταίος αστυνομικός. Ο κ. Βάντζος επικοινώνησε και με τον πρύτανη του πανεπιστημίου Ιωαννίνων Τριαντάφυλλο Αλμπάνη για να του ζητήσει συγγνώμη για την αναστάτωση που δημιουργήθηκε. Για τον αστυνομικό τα πράγματα δεν είναι φυσικά ευχάριστα. Το δανεισμό του βιβλίου της συζύγου του (υπάρχει μάλιστα καταγεγραμμένος στην καρτέλα της βιβλιοθήκης) θα τον πληρώσει το πιθανότερο με αποχώρηση από τη δύναμη «ΔΙΑΣ» (όχι όμως φυσικά από την αστυνομία).
Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010
Κατά των διοδίων η παράταξη «3 κλικ αριστερά»
Σε ενεργή αντίσταση στα «χαράτσια» όπως χαρακτηρίζει τα διόδια, καλεί η Δημοτική Κίνηση Ιωαννίνων «3 κλικ αριστερά- Αντίσταση-Αλληλεγγύη-Αλλαγή» με επικεφαλής τον Χρήστο Μαντά.Η δημοτική κίνηση καταδικάζει «την επιδρομή της κυβέρνησης κατά των ασθενέστερων κυρίως στρωμάτων και ειδικότερα της περιοχής μας με την αναγγελία λειτουργίας του σταθμού διοδίων στο Δροσοχώρι», όπως σημειώνει Παράλληλα επισημαίνει πως οι πολίτες που πλαισιώνουν στη δημοτική κίνηση θεωρούν ότι «η κοινωνικά ολέθρια νοοτροπία του ‘ο χρήστης πληρώνει’, που καλλιεργείται με πρωτοφανή επιμονή και ζέση από τους κρατούντες, πρέπει να ανατραπεί το ταχύτερο και να αποκατασταθεί πνεύμα κοινωνικής αλληλεγγύης και συνεργασίας» και συνεχίζει λέγοντας πως «Το Σύνταγμά μας επιτάσσει ‘οι πολίτες συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους’, όχι ανάλογα με τις ανάγκες», και δηλώνει πως θα αναληφθούν πρωτοβουλίες «για να ακυρωθεί η πρακτική των ‘κεφαλικών φόρων’, των χαρατσιών», ενώ θα συντονιστούν οι παρεμβάσεις του «με την πανελλαδική οργή που αναπτύσσεται με αξιόλογες πρωτοβουλίες σε διάφορα μέρη της χώρας, καθώς σταθμοί διοδίων ‘φυτρώνουν’ σαν μανιτάρια παντού».
Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010
Απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ στην "Αυτόνομη Παρέμβαση" και τη Νεολαία ΣΥΝ
Βία, κλωτσιές και απωθήσεις με τις ασπίδες, ακόμη και εναντίον του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Λαφαζάνη, ήταν η “απάντηση” των δυνάμεων καταστολής στην ειρηνική συγκέντρωση διαμαρτυρίας που πραγματοποίησαν η "Αυτόνομη Παρέμβαση" και η Νεολαία Συνασπισμού, έξω από το Χίλτον, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου των εκπροσώπων της τρόικα.
Απρόκλητα, χωρίς την παραμικρή αφορμή, οι δυνάμεις των ΜΑΤ, εκτελώντας προφανώς σχετικές εντολές, αποφάσισαν να σύρουν τους συγκεντρωμένους, που διαμαρτύρονταν ενάντια στα νέα μέτρα της τρόικας και της κυβέρνησης, από το πεζοδρόμιο μπροστά από το ξενοδοχείο, στην απέναντι μεριά του δρόμου. Συγκεκριμένα, λίγα λεπτά μόνο από την ώρα που συγκεντρώθηκαν οι διαδηλωτές, οι δυνάμεις των ΜΑΤ κλωτσώντας τους τους εξώθησαν στο διάζωμα της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας και έπειτα στο απέναντι πεζοδρόμιο, την ώρα που περνούσαν αυτοκίνητα! Οι δυνάμεις της αστυνομίας είχαν αποκλείσει το ρεύμα της ανόδου, παρ' ότι οι διαδηλωτές είχαν μαζευτεί στο πεζοδρόμιο, και άφησαν τη ροή κανονικά στην κάθοδο, την ώρα που έσπρωχναν τους συγκεντρωμένους...
Στις δηλώσεις του μετά το περιστατικό, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης διέψευσε τις κυβερνητικές διαρροές ότι οι διαδηλωτές επιχείρησαν να εισέλθουν στο Χίλτον, λέγοντας πως πρόκειται για “ψεύδη και αθλιότητες, τα οποία θυμίζουν βρόμικες ιστορίες άλλων εποχών, για να καλύψουν τα αστυνομικά κτυπήματα, τις κλωτσιές και τα βίαια σπρωξίματα που και ο ίδιος προσωπικά υπέστην, παρ' ότι γνώριζαν την ιδιότητά μου”. Εξάλλου, κατέθεσε σχετική ερώτηση προς τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Χρήστο Παπουτσή, όπου μεταξύ άλλων ρωτά αν “αυτό είναι το νέο δόγμα της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση όσων αντιστέκονται στις κατεδαφιστικές επιλογές της”. “Φαίνεται με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να εμποδίσει και να καταστείλει οποιονδήποτε αμφισβητεί την πιο ταξική πολιτική της μεταπολίτευσης”, σημειώνει σε ανακοίνωσή της η Νεολαία ΣΥΝ, καλώντας τους εργαζομένους και τη νεολαία “να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους μέσα από την ενεργό συμμετοχή τους στους αγώνες που έρχονται”.
Πορτογαλία: Γενική απεργία μετά από 22 χρόνια
Την πρώτη εδώ και 22 χρόνια γενική απεργία θα ζήσει σήμερα η Πορτογαλία, καθώς τα μεγαλύτερα συνδικάτα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα έχουν καλέσει τους εργαζόμενους να διαμαρτυρηθούν με τον τρόπο αυτό κατά του προϋπολογισμού λιτότητας της κυβέρνησης Σόκρατες.
Την ίδια στιγμή η Ε.Ε. ασκεί πιέσεις στο Δουβλίνο προκειμένου να υιοθετήσει το συντομότερο δυνατόν τα μέτρα λιτότητας για να προχωρήσει το δάνειο Ε.Ε. και ΔΝΤ προς τη χώρα. Πάντως, παρά τη λαϊκή κατακραυγή, ο πρωθυπουργός Κόουεν αρνείται να παραιτηθεί και αφήνει να εννοηθεί ότι οι εκλογές θα διεξαχθούν μετά τον Φεβρουάριο...
Την ίδια στιγμή η Ε.Ε. ασκεί πιέσεις στο Δουβλίνο προκειμένου να υιοθετήσει το συντομότερο δυνατόν τα μέτρα λιτότητας για να προχωρήσει το δάνειο Ε.Ε. και ΔΝΤ προς τη χώρα. Πάντως, παρά τη λαϊκή κατακραυγή, ο πρωθυπουργός Κόουεν αρνείται να παραιτηθεί και αφήνει να εννοηθεί ότι οι εκλογές θα διεξαχθούν μετά τον Φεβρουάριο...
Πανηπειρωτική σύσκεψη του «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο» στη Φιλιππιάδα
Η παράταξη «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο» διοργανώνει πανηπειρωτική σύσκεψη στελεχών και φίλων της παράταξης με στόχους την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και την πολιτική και οργανωτική συγκρότηση της παράταξης. Η σύσκεψη θα γίνει στο Δημαρχείο Φιλιππιάδας την ερχόμενη Δευτέρα 29 Νοεμβρίου στις 5.30 το απόγευμα. Η παράταξη με επικεφαλής τον Γιάννη Παπαδημητρίου έλαβε ποσοστό 3,59% και εξέλεξε τον επικεφαλής στο πρώτο αιρετό Περιφερειακό Συμβούλιο Ηπείρου.
Αντι-νατοϊκή σύνοδος των κινημάτων και της αριστεράς στη Λισσαβώνα
Η επιδίωξη μετεξέλιξης του ΝΑΤΟ σε «παγκόσμιο χωροφύλακα», με το «νέο στρατηγικό δόγμα», που αναμένεται να εγκρίνει η σύνοδος κορυφής χωρών-μελών της συμμαχίας στη Λισσαβώνα (19-21/11/2010), συναντά αντιστάσεις σ' όλο τον κόσμο από φιλειρηνικά και άλλα κοινωνικά κινήματα και τις αριστερές δυνάμεις. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης προγραμματίζονται αντινατοϊκές-αντιπολεμικές εκδηλώσεις στο πλαίσιο «Ευρωπαϊκής Ημέρας Δράσης» των κινημάτων, αλλά και πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες θα πάνε στη Λισσαβώνα με πούλμαν και αεροπλάνα κι εκεί μαζί με χιλιάδες Πορτογάλους αγωνιστές της ειρήνης θα πάρουν μέρος σε «αντι-σύνοδο» και θα διαδηλώσουν κατά του νέου δόγματος και υπέρ της διάλυσης του ΝΑΤΟ.
Η αντι-σύνοδος θα πραγματοποιηθεί στις 19 και 20 Νοεμβρίου 2010, με οργανωτές έναν ευρύ συνασπισμό πορτογαλικών κοινωνικών οργανώσεων, που ονομάζεται «PAGAN» (Plataforma Anti-Guerra Anti-NATO), στον οποίο συμμετέχουν και δυνάμεις της αριστεράς, μεταξύ των οποίων το «Αριστερό Μπλόκο». Συμμετέχουν επίσης άνθρωποι των επιστημών και τεχνών, αλλά και πρώην στρατιωτικοί που πρωτοστάτησαν στην Επανάσταση των Γαρυφάλλων το 1974.
Κορύφωμα των εκδηλώσεων θα αποτελέσει η μεγάλη αντι-ΝΑΤΟϊκή διαδήλωση στο κέντρο της Λισσαβώνας, το απόγευμα του Σαββάτου, 20 Νοεμβρίου 2010, ενώ την Κυριακή το πρωί θα πραγματοποιηθεί «Διεθνής Αντιπολεμική Συνέλευση» για το μελλοντικό πρόγραμμα δράσης των κινημάτων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Πορτογαλία οι αριστερές δυνάμεις και τα κινήματα έχουν ορίσει εβδομάδα δράσης όλο το επόμενο επταήμερο (15-21/11/2010), στο πλαίσιο του οποίου μια από τις πλατείες της Λισσαβώνας θα λειτουργήσει ως «Πλατεία Ειρήνης».
Στην Ελλάδα, τα αντι-ΝΑΤΟϊκά αισθήματα του λαού παραμένουν ισχυρά. Τροφοδοτήθηκαν έντονα από την οδυνηρή εμπειρία της αμερικανοκίνητης χούντας του 1967-74, την τραγωδία της Κύπρου και τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999. Συνδέονται, όμως, και με σημερινούς κινδύνους από τον νέο ρόλο του ΝΑΤΟ και τις υποχρεώσεις για νέους πολυδάπανους εξοπλισμούς της χώρας μας, σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση βαθαίνει και η κοινωνία εξουθενώνεται από τα αντιλαϊκά μέτρα του Μνημονίου.
Θα δώσουμε «παρών» κι εμείς στην αντι-σύνοδο της Λισσαβώνας. Προγραμματίζονται και εδώ -με καθυστέρηση λόγω εκλογών- ορισμένες εκδηλώσεις και πολιτικές παρεμβάσεις κατά του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ, το οποίο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει ήδη αποδεχθεί. Όμως η μεγαλύτερη ευκαιρία να διαδηλώσουμε και για το ζήτημα αυτό είναι οι πορείες για την 37η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η οποία -ούτως ή άλλως- περιέχει και ισχυρά αντι-ΝΑΤΟϊκά μηνύματα.
Η αντι-σύνοδος θα πραγματοποιηθεί στις 19 και 20 Νοεμβρίου 2010, με οργανωτές έναν ευρύ συνασπισμό πορτογαλικών κοινωνικών οργανώσεων, που ονομάζεται «PAGAN» (Plataforma Anti-Guerra Anti-NATO), στον οποίο συμμετέχουν και δυνάμεις της αριστεράς, μεταξύ των οποίων το «Αριστερό Μπλόκο». Συμμετέχουν επίσης άνθρωποι των επιστημών και τεχνών, αλλά και πρώην στρατιωτικοί που πρωτοστάτησαν στην Επανάσταση των Γαρυφάλλων το 1974.
Κορύφωμα των εκδηλώσεων θα αποτελέσει η μεγάλη αντι-ΝΑΤΟϊκή διαδήλωση στο κέντρο της Λισσαβώνας, το απόγευμα του Σαββάτου, 20 Νοεμβρίου 2010, ενώ την Κυριακή το πρωί θα πραγματοποιηθεί «Διεθνής Αντιπολεμική Συνέλευση» για το μελλοντικό πρόγραμμα δράσης των κινημάτων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Πορτογαλία οι αριστερές δυνάμεις και τα κινήματα έχουν ορίσει εβδομάδα δράσης όλο το επόμενο επταήμερο (15-21/11/2010), στο πλαίσιο του οποίου μια από τις πλατείες της Λισσαβώνας θα λειτουργήσει ως «Πλατεία Ειρήνης».
Στην Ελλάδα, τα αντι-ΝΑΤΟϊκά αισθήματα του λαού παραμένουν ισχυρά. Τροφοδοτήθηκαν έντονα από την οδυνηρή εμπειρία της αμερικανοκίνητης χούντας του 1967-74, την τραγωδία της Κύπρου και τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999. Συνδέονται, όμως, και με σημερινούς κινδύνους από τον νέο ρόλο του ΝΑΤΟ και τις υποχρεώσεις για νέους πολυδάπανους εξοπλισμούς της χώρας μας, σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση βαθαίνει και η κοινωνία εξουθενώνεται από τα αντιλαϊκά μέτρα του Μνημονίου.
Θα δώσουμε «παρών» κι εμείς στην αντι-σύνοδο της Λισσαβώνας. Προγραμματίζονται και εδώ -με καθυστέρηση λόγω εκλογών- ορισμένες εκδηλώσεις και πολιτικές παρεμβάσεις κατά του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ, το οποίο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει ήδη αποδεχθεί. Όμως η μεγαλύτερη ευκαιρία να διαδηλώσουμε και για το ζήτημα αυτό είναι οι πορείες για την 37η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, η οποία -ούτως ή άλλως- περιέχει και ισχυρά αντι-ΝΑΤΟϊκά μηνύματα.
Ιρλανδία: Παραπαίει η κυβέρνηση του Μνημονίου
Καζάνι που βράζει" είναι από χθες η Ιρλανδία, καθώς οι έντονες αντιδράσεις στην ανακοίνωση της εξουσίας ότι ζητάει εξωτερική οικονομική βοήθεια ύψους περίπου 90 δισ. ευρώ, συμπαρασύρει την κυβέρνησή της. Χθες το βράδυ ο πρωθυπουργός Μπράιαν Κόουεν ανακοίνωσε ότι θα διαλύσει τη Βουλή, τον Ιανουάριο, μετά όμως από την ψήφιση του προϋπολογισμού σκληρής λιτότητας. Τόσο οι κυβερνητικοί εταίροι του πρωθυπουργού, οι Πράσινοι, όσο και τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης πιέζουν για πρόωρες εκλογές, ενώ αμφίβολη είναι και η ψήφιση του προϋπολογισμού, καθώς οι δύο βουλευτές στους οποίους στηρίζεται η πλειοψηφία του κυβερνητικού συνασπισμού δήλωναν χθες ότι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους προς την κυβέρνηση...
Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010
Επίκαιρη ερώτηση για το επικαιροποιημένο μνημόνιο από το ΣΥΡΙΖΑ
Επίκαιρη ερώτηση για το «νέο επικαιροποιημένο μνημόνιο» κατέθεσε προς τον Πρωθυπουργό ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.
«Η παταγώδης αποτυχία των μέτρων του πρώτου και του αναθεωρημένου μνημονίου, είναι φανερή τόσο από τις τραγικές συνέπειες που είχε στην οικονομία, όσο και από την αδυναμία της κυβέρνησης να εκπληρώσει μερικούς έστω από τους στόχους που είχε θέσει», αναφέρει στην ερώτησή του ο κ. Τσίπρας και ερωτά τον κ. Παπανδρέου:
«· Γιατί προχώρησε η κυβέρνηση σε νέο μνημόνιο αφού όπως έλεγε διαρκώς στο πρόσφατο παρελθόν, όλα πάνε καλά, δεν χρειάζονται νέα μέτρα και εντός του 2011 θα ξαναβγούμε στις αγορές;
· Πότε σκοπεύει να ενημερώσει το ελληνικό κοινοβούλιο ή να φέρει προς συζήτηση και ψήφιση το νέο μνημόνιο;
· Έχει συνυπολογίσει το οικονομικό και κοινωνικό κόστος (φτώχεια, ανεργία, κοινωνικός αποκλεισμός, εργασιακά δικαιώματα) από το νέο μνημόνιο;»
«Η παταγώδης αποτυχία των μέτρων του πρώτου και του αναθεωρημένου μνημονίου, είναι φανερή τόσο από τις τραγικές συνέπειες που είχε στην οικονομία, όσο και από την αδυναμία της κυβέρνησης να εκπληρώσει μερικούς έστω από τους στόχους που είχε θέσει», αναφέρει στην ερώτησή του ο κ. Τσίπρας και ερωτά τον κ. Παπανδρέου:
«· Γιατί προχώρησε η κυβέρνηση σε νέο μνημόνιο αφού όπως έλεγε διαρκώς στο πρόσφατο παρελθόν, όλα πάνε καλά, δεν χρειάζονται νέα μέτρα και εντός του 2011 θα ξαναβγούμε στις αγορές;
· Πότε σκοπεύει να ενημερώσει το ελληνικό κοινοβούλιο ή να φέρει προς συζήτηση και ψήφιση το νέο μνημόνιο;
· Έχει συνυπολογίσει το οικονομικό και κοινωνικό κόστος (φτώχεια, ανεργία, κοινωνικός αποκλεισμός, εργασιακά δικαιώματα) από το νέο μνημόνιο;»
Εξοικονόμηση πόρων με μείωση στρατιωτικών δαπανών
Η κυβέρνηση, για να ενισχύσει τη θεωρία της για μονόδρομο στην πολιτική της, μόνιμα προκαλεί τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, ότι τάχα, δεν δίνουν εναλλακτική λύση για την εξασφάλιση οικονομικών πόρων. Ο ΣΥΝ έχει επανειλημμένα δώσει εναλλακτικές πηγές για την εξασφάλιση πόρων. Συγκεκριμένα, μόνο μέσα από μία άλλη φορολογική πολιτική που δεν θα χαρίζει τεράστια ποσά στους έχοντες και κατέχοντες και μια άλλη πολιτική στρατιωτικών, εξοπλιστικών δαπανών θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν σημαντικότατοι πόροι.
Θυμίζουμε εδώ, ότι στο παρελθόν διάφορα στελέχη και των δύο μεγάλων κομμάτων (π.χ. Βάσω Παπανδρέου, Ν. Χριστοδουλάκη, Βαρβιτσιώτη) έχουν προτείνει τη δραστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών μόνο που δεν την υλοποιούν όταν αναλαμβάνουν τη διαχείριση της οικονομίας μας.
Η Τουρκία μας βάζει συνεχώς τα γυαλιά
Βεβαίως, διαχρονικά τις τελευταίες δεκαετίες, όλες σχεδόν οι χώρες με μόνη μάλλον εξαίρεση τις ΗΠΑ, μειώνουν τις δαπάνες αυτές σαν ποσοστό του ΑΕΠ, όμως εμείς θεωρούμε ότι η μείωση αυτή θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο δραστική.
Αν εξετάσουμε την εξέλιξη των στρατιωτικών δαπανών της Ελλάδας σε σχέση με την Τουρκία ως ποσοστό του ΑΕΠ κάθε χώρας παρατηρούμε την εικόνα που φαίνεται στον πίνακα.
Χώρα 1999 (% ΑΕΠ) 2002(% ΑΕΠ) 2008(% ΑΕΠ)
Τουρκία 5,3 5,1 2,2
Ελλάδα 4,7 4,4 3,6
Πηγή: Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI)
Βλέπουμε ότι μεταξύ 1999 και 2008 η μεν Τουρκία μείωσε τις δαπάνες κατά 58% ως ποσοστό του ΑΕΠ η Ελλάδα το μείωσε μόλις 23%. Αν και η Ελλάδα προχωρούσε σε μείωση ανάλογη με την Τουρκία θα έπρεπε οι στρατιωτικές δαπάνες να είναι στο 1,95% του ΑΕΠ δηλαδή 1,65 % του ΑΕΠ λιγότερο. Αν πάρουμε υπόψη ότι το ΑΕΠ του 2010 εκτιμάτο σε περίπου 245 δισ. ευρώ τότε το 1,65% αντιστοιχεί σε περισσότερα από 4 δισ. ευρώ τον χρόνο. Αυτό σημαίνει για την τριετία 2011, 2012 και 2013 εξοικονόμηση περίπου 12 δισ. ευρώ.
Συμπέρασμα. Αυτό το ποσό, που δεν είναι το μόνο από το οποίο μπορεί να ενισχύσει το ταμείο του το κράτος, θα μπορούσε η κυβέρνηση και να μην περικόψει μισθούς και συντάξεις να μην περικόψει δαπάνες για επενδύσεις που αποτελούν τη βάση για να ξεφύγει η χώρα από την ύφεση. Επίσης η παραπάνω ανάλυση αποδεικνύει ότι είναι λογική και ρεαλιστική η μείωση των στρατιωτικών δαπανών, σύμφωνα με την πρότασή μας κατά 50% δηλαδή στο 1,8%του ΑΕΠ.
Θυμίζουμε εδώ, ότι στο παρελθόν διάφορα στελέχη και των δύο μεγάλων κομμάτων (π.χ. Βάσω Παπανδρέου, Ν. Χριστοδουλάκη, Βαρβιτσιώτη) έχουν προτείνει τη δραστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών μόνο που δεν την υλοποιούν όταν αναλαμβάνουν τη διαχείριση της οικονομίας μας.
Η Τουρκία μας βάζει συνεχώς τα γυαλιά
Βεβαίως, διαχρονικά τις τελευταίες δεκαετίες, όλες σχεδόν οι χώρες με μόνη μάλλον εξαίρεση τις ΗΠΑ, μειώνουν τις δαπάνες αυτές σαν ποσοστό του ΑΕΠ, όμως εμείς θεωρούμε ότι η μείωση αυτή θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο δραστική.
Αν εξετάσουμε την εξέλιξη των στρατιωτικών δαπανών της Ελλάδας σε σχέση με την Τουρκία ως ποσοστό του ΑΕΠ κάθε χώρας παρατηρούμε την εικόνα που φαίνεται στον πίνακα.
Χώρα 1999 (% ΑΕΠ) 2002(% ΑΕΠ) 2008(% ΑΕΠ)
Τουρκία 5,3 5,1 2,2
Ελλάδα 4,7 4,4 3,6
Πηγή: Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI)
Βλέπουμε ότι μεταξύ 1999 και 2008 η μεν Τουρκία μείωσε τις δαπάνες κατά 58% ως ποσοστό του ΑΕΠ η Ελλάδα το μείωσε μόλις 23%. Αν και η Ελλάδα προχωρούσε σε μείωση ανάλογη με την Τουρκία θα έπρεπε οι στρατιωτικές δαπάνες να είναι στο 1,95% του ΑΕΠ δηλαδή 1,65 % του ΑΕΠ λιγότερο. Αν πάρουμε υπόψη ότι το ΑΕΠ του 2010 εκτιμάτο σε περίπου 245 δισ. ευρώ τότε το 1,65% αντιστοιχεί σε περισσότερα από 4 δισ. ευρώ τον χρόνο. Αυτό σημαίνει για την τριετία 2011, 2012 και 2013 εξοικονόμηση περίπου 12 δισ. ευρώ.
Συμπέρασμα. Αυτό το ποσό, που δεν είναι το μόνο από το οποίο μπορεί να ενισχύσει το ταμείο του το κράτος, θα μπορούσε η κυβέρνηση και να μην περικόψει μισθούς και συντάξεις να μην περικόψει δαπάνες για επενδύσεις που αποτελούν τη βάση για να ξεφύγει η χώρα από την ύφεση. Επίσης η παραπάνω ανάλυση αποδεικνύει ότι είναι λογική και ρεαλιστική η μείωση των στρατιωτικών δαπανών, σύμφωνα με την πρότασή μας κατά 50% δηλαδή στο 1,8%του ΑΕΠ.
Παν. Λαφαζάνης: Να ανατραπούν ευρώ και Ε.Ε.
“Το ευρώ και η Ε.Ε. δεν μεταρρυθμίζονται σε θετική κατεύθυνση, αλλά μόνο ανατρέπονται”, είναι το συμπέρασμα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Λαφαζάνη, σε άρθρο του στην iskra.gr. Με αφορμή την είσοδο της Ιρλανδίας “στον μηχανισμό της τρόικας”, ο Παν. Λαφαζάνης αναλύει τα κοινά που έχουν Ελλάδα- Ιρλανδία, προτάσσοντας δύο σημεία: ότι πρόκειται για δύο καπιταλιστικές χώρες που εφαρμόζουν εδώ και δεκαετίες νεοφιλελεύθερα προγράμματα απορρύθμισης και, κυρίως, ότι είναι και οι δύο περιφερειακές χώρες μέλη της Ε.Ε., που έχουν κοινό νόμισμα το ευρώ. Όπως σημειώνει “Ελλάδα και Ιρλανδία εντάχθηκαν στο ευρώ με οικονομίες που παρουσίασαν σημαντικές υστερήσεις και αποκλίσεις σε σχέση με τις χώρες του ευρωπαϊκού σκληρού πυρήνα” και προσθέτει: “Το ευρώ, στο πλαίσιο της ΟΝΕ, και γενικότερα η Ε.Ε., αντί να αμβλύνουν τις ανισότητες και τις αποκλίσεις των χωρών - μελών, επέτειναν τις ανισορροπίες”. Ο Παν. Λαφαζάνης σημειώνει ότι η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη “επιτείνουν τα κρισιακά προβλήματα”, καταλήγοντας πως “μια ανορθωτική προσπάθεια διεξόδου από την κρίση, ιδιαίτερα για περιφερειακές χώρες όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία, δεν μπορεί, στο πλαίσιο του ευρώ και της Ε.Ε. να έχει θετικά παρά μόνο άκρως επώδυνα αποτελέσματα”.
Αλ. Τσίπρας για κατάργηση συμβάσεων: Επιστροφή στον Μεσαίωνα
Εξόντωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, περισσότερα λουκέτα και μεγαλύτερη ανεργία: Αυτό σημαίνει η κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, όπως τόνισε σε χθεσινές του δηλώσεις, ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, συμπληρώνοντας πως η κατάργηση ισοδυναμεί με "επιστροφή στον Μεσαίωνα". Στο σχόλιό του κατέστησε σαφές ότι η τρόικα δεν έχει καμία δικαιοδοσία επί του θέματος, καθώς “οι συλλογικές συμβάσεις εμπίπτουν στο εθνικό δίκαιο”, καλώντας έτσι την κυβέρνηση να εξηγήσει τι μέλλον προετοιμάζει για τους εργαζόμενους: “Προετοιμάζει μέλλον μισθών Κίνας και ανεργίας που δεν έχει ξανασυναντήσει η χώρα μας, ίσως μεγαλύτερη από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα;” διερωτήθηκε ρητορικά, προσθέτοντας ότι εκείνο που χρειάζεται και που θα "αποτρέψει αυτή την εφιαλτική προοπτική” είναι ένα ευρύ μέτωπο πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.
Η μνημονιακή πολιτική οδήγησε την Ιρλανδία σε αδιέξοδο
Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε επίσης για τις εξελίξεις στην Ιρλανδία, την είσοδο στον “μηχανισμό στήριξης”, καθώς και την κυβερνητική κρίση που εκδηλώθηκε, εκτιμώντας πως η χώρα οδηγήθηκε σε αδιέξοδο “ακριβώς διότι πριν έρθει η τρόικα εφάρμοσε τη μνημονιακή πολιτική”. Την είσοδο της Ιρλανδίας στον μηχανισμό σχολίασε επίσης η Ρένα Δούρου, υπεύθυνη από την Π.Γ. του ΣΥΝ για την ευρωπαϊκή πολιτική, θέτοντας χαρακτηριστικά το ερώτημα: “Πόσες χρεωκοπίες χωρών θα χρειαστούν ακόμη μέχρις ότου οι ευρω-ηγεσίες βγουν από τη νεοφιλελεύθερη τύφλωσή τους;”. Επιπλέον, επεσήμανε την ευθύνη που έχουν κοινωνικά κινήματα και πολιτικοί σχηματισμοί, όπως το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς “για την αλλαγή της ρότας στην Ευρώπη”.
Η μνημονιακή πολιτική οδήγησε την Ιρλανδία σε αδιέξοδο
Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ μίλησε επίσης για τις εξελίξεις στην Ιρλανδία, την είσοδο στον “μηχανισμό στήριξης”, καθώς και την κυβερνητική κρίση που εκδηλώθηκε, εκτιμώντας πως η χώρα οδηγήθηκε σε αδιέξοδο “ακριβώς διότι πριν έρθει η τρόικα εφάρμοσε τη μνημονιακή πολιτική”. Την είσοδο της Ιρλανδίας στον μηχανισμό σχολίασε επίσης η Ρένα Δούρου, υπεύθυνη από την Π.Γ. του ΣΥΝ για την ευρωπαϊκή πολιτική, θέτοντας χαρακτηριστικά το ερώτημα: “Πόσες χρεωκοπίες χωρών θα χρειαστούν ακόμη μέχρις ότου οι ευρω-ηγεσίες βγουν από τη νεοφιλελεύθερη τύφλωσή τους;”. Επιπλέον, επεσήμανε την ευθύνη που έχουν κοινωνικά κινήματα και πολιτικοί σχηματισμοί, όπως το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς “για την αλλαγή της ρότας στην Ευρώπη”.
Η τρόικα "τελειώνει" τις συμβάσεις
* 48 ώρες κράτησε η "αντίσταση" της Λ. Κατσέλη και τελικώς υλοποιούνται οι δεσμεύσεις του Μνημονίου, που οδηγούν σε χαμηλότερους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα
* Σήμερα η τρόικα ανακοινώνει το νέο επικαιροποιημένο Μνημόνιο
Χωρίς διαπραγμάτευση και πάλι, η κυβέρνηση υπέκυψε στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει με το Μνημόνιο (και είχαν γίνει δυσμενέστερες με την επικαιροποίηση του Μνημονίου τον Σεπτέμβριο), σύμφωνα με τις οποίες οι επιχειρησιακές συμβάσεις μπορούν να καθορίζουν χαμηλότερους μισθούς από τις κλαδικές, ενώ η υπουργός Εργασίας δεν θα μπορεί εφεξής να επεκτείνει την ισχύ των συλλογικών διαπραγματεύσεων για συνδικάτα και κλάδους που δεν έχουν υπογράψει.
Η δημόσια διαφοροποίηση της υπουργού Εργασίας, Λ. Κατσέλη, προκάλεσε τη δυσφορία του πρωθυπουργού και πολλών υπουργών, τελικά όμως βρέθηκε κυβερνητική ισορροπία που καλύπτει την υπουργό, χωρίς να προκαλεί την τρόικα.
* Σήμερα η τρόικα ανακοινώνει το νέο επικαιροποιημένο Μνημόνιο
Χωρίς διαπραγμάτευση και πάλι, η κυβέρνηση υπέκυψε στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει με το Μνημόνιο (και είχαν γίνει δυσμενέστερες με την επικαιροποίηση του Μνημονίου τον Σεπτέμβριο), σύμφωνα με τις οποίες οι επιχειρησιακές συμβάσεις μπορούν να καθορίζουν χαμηλότερους μισθούς από τις κλαδικές, ενώ η υπουργός Εργασίας δεν θα μπορεί εφεξής να επεκτείνει την ισχύ των συλλογικών διαπραγματεύσεων για συνδικάτα και κλάδους που δεν έχουν υπογράψει.
Η δημόσια διαφοροποίηση της υπουργού Εργασίας, Λ. Κατσέλη, προκάλεσε τη δυσφορία του πρωθυπουργού και πολλών υπουργών, τελικά όμως βρέθηκε κυβερνητική ισορροπία που καλύπτει την υπουργό, χωρίς να προκαλεί την τρόικα.
Κυβέρνηση - ΠΑΣΟΚ: Διαβάζουν τώρα τι υπέγραψαν
Σε αντίφαση με την "επιτυχία" των εκλογών και το μήνυμα "επανανομιμοποίησης" που είδε σε αυτές η κυβέρνηση, στο εσωτερικό της κυβερνώσας παράταξης φαίνεται να εντείνεται ένα κλίμα αμηχανίας και προβληματισμού που σχετίζεται με τις δεσμεύσεις έναντι της τρόικας, τις οποίες καλείται να αναλάβει και να εφαρμόσει.
Οι αντιδράσεις βουλευτών και υπουργών στις τελευταίες εξελίξεις, με αιχμή τις "σκληρές διαπραγματεύσεις" με την τρόικα και τον "θόρυβο" που δημιουργήθηκε γύρω από το άρθρο της Λ. Κατσέλη, φανερώνουν ότι δεν υπάρχει συντεταγμένη "πίστη" ότι η απαρέγκλιτη τήρηση των όρων που θα θέτει κάθε φορά η τρόικα θα βελτιώσει την κατάσταση. Παράλληλα -και καθώς η κυβέρνηση μέσω του Γιώργου Πεταλωτή δεν διαφοροποιήθηκε από την επίμαχη θέση που εξέφρασε η υπουργός Εργασίας για τις επιχειρησιακές συμβάσεις-, ενδεχομένως να εντάσσεται σε μια τακτική προετοιμασίας της κυβέρνησης εν όψει ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων που μπορεί να δρομολογήσει η υιοθέτηση μέτρων τόσο επώδυνων όσο αυτά που ζητεί επιτακτικά η τρόικα για την τρίτη δόση ή ακόμα περισσότερο, όταν θα γίνει η αξιολόγηση για την τέταρτη. Την ίδια στιγμή, φαίνεται να πηγαίνει πίσω η πρωτοβουλία για συνάντηση του Γιώργου Παπανδρέου με τους πολιτικούς αρχηγούς, ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει να καλεί σε συναίνεση.
Προς το παρόν πάντως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εξέφρασε "σιγουριά" ότι, με την ίδια "αποφασιστικότητα" που επέδειξε η κυβέρνηση για την τρίτη δόση και αφού αξιολογηθεί πώς πηγαίνει η ελληνική οικονομία, θα εκταμιευθεί και η επόμενη και ταυτόχρονα είπε ότι "φυσικά, δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο χρεωκοπίας". Επιπλέον, ανέφερε ότι από τα αποτελέσματα τόσο της πρώτης όσο και της δεύτερης Κυριακής των εκλογών "προέκυψε ότι υπάρχει πλήρης νομιμοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής για τη σωτηρία της χώρας".
Από την άλλη, αν και επανέλαβε ότι "είναι καιρός όλες οι πολιτικές δυνάμεις να συναισθανθούν τη μεγάλη ευθύνη που έχουμε απέναντι στον τόπο όλοι μαζί και να αρθούν όλοι στο ύψος των περιστάσεων", είπε ότι δεν υπάρχει κατάλληλη προετοιμασία για το εγχείρημα των συναντήσεων και, σύμφωνα με κορυφαίο υπουργό, είναι πολύ πιθανό να μην προχωρήσει αυτή την εβδομάδα.
Πάντως, με άρθρο που συνυπέγραφαν οι Γ. Φλωρίδης, Κ. Καρτάλης και Ν. Αλευράς, πρότειναν μέτωπο ευθύνης με συναίνεση που μπορεί να περιλαμβάνει ακόμα και κυβερνητική συνεργασία κομμάτων. "Το ζητούμενο είναι να ανοίξει μια πολιτική συζήτηση και να πείσουμε πάνω απ' όλα τους πολίτες, αλλά και τους εαυτούς μας τους ίδιους, ότι το πολιτικό μας πρόγραμμα είναι ευρύτερο του Μνημονίου. Δυστυχώς η χώρα έχει εγκλωβιστεί στο Μνημόνιο", δήλωσε (ρ/σ ΚΑΝΑΛΙ 1) χαρακτηριστικά ο Κ. Καρτάλης, προσθέτοντας ότι δεν είναι πρόθεσή τους να δημιουργήσουν ένα σύστημα "πλαγιοκόπησης" του ΠΑΣΟΚ.
Αντικρουόμενες απόψεις για την κίνηση Κατσέλη
Την ίδια στιγμή, υπουργοί και βουλευτές μοιράστηκαν, αναφορικά με την κίνηση της Λ. Κατσέλη να δημοσιεύσει το εν λόγω άρθρο μια μέρα πριν την τελική διαπραγμάτευση με την τρόικα.
"Πρέπει να διαπραγματευτούμε. Δεν είμαστε σε μια λογική ότι παίρνουμε και αποδεχόμαστε το οτιδήποτε. Και πιστεύω ότι σωστά αντδρούν όλοι οι υπουργοί και όχι μόνο η υπουργός Εργασίας Λ. Κατσέλη", τόνισε (ρ/σ Flash) ο Π. Μπεγλίτης. Στο ίδιο πνεύμα ο Β. Έξαρχος δήλωσε (ρ/σ Εννέα) ότι "όταν διαπιστώνουμε στην υλοποίηση των προγραμμάτων ότι δημιουργούνται αξεπέραστες δυσκολίες για ορισμένα κοινωνικά στρώματα, οφείλουμε να παρέμβουμε". Χαρακτήρισε ακόμη "κόκκινη γραμμή" την περαιτέρω μείωση μισθών-συντάξεων.
Στον αντίποδα, η Ά. Διαμαντοπούλου δήλωσε ότι σε αυτή την περίοδο "δεν έχουμε κανένα περιθώριο να χανόμαστε σε σχόλια και άρθρα" και ότι "πρέπει να λειτουργήσουμε συλλογικά γιατί πρέπει να σώσουμε τη χώρα". Πάντως, σε άλλη τοποθέτησή της, ανέφερε ότι πρόκειται για μια "σχεδόν αδύνατη" αποστολή. Ο Ευ. Βενιζέλος ανέφερε ότι "όλοι πρέπει να εστιαστούμε σε ένα απλό εθνικό στόχο: Να διαχειριστούμε την κρίση που βρίσκεται σε οξύτατη φάση και να διασφαλίσουμε την ομαλή καταβολή των δόσεων του δανείου των 110 δισ. ευρώ που καλύπτει και το 2011 και μεγάλο μέρος του 2012". Χαρακτήρισε δε "εξαιρετικά κρίσιμη" την καταβολή της τέταρτης δόσης, καθώς τότε λήγει και η διάρκεια ομολόγων.
Παπαδήμος καλεί... Βερολίνο
Εν τω μεταξύ, σε χθεσινή σύσκεψη στο Μαξίμου υπό τον πρωθυπουργό, αποφασίστηκε, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Λ. Παπαδήμος να τεθεί επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας που θα διαπραγματευτεί με τη γερμανική τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης των χωρών της Ευρωζώνης. Πρόκειται για κίνηση αναβάθμισης του κ. Παπαδήμου, ενδεικτική ενδεχομένως των μελλοντικών προθέσεων του κ. Παπανδρέου.
Προχωρεί η περικοπή του Δημοσίου
Υπό τον συντονισμό του Θ. Πάγκαλου άνοιξε ο δρόμος για συγχωνεύσεις και καταργήσεις φορέων του δημόσιου τομέα, ενώ την αναδιοργάνωση των υπουργείων και των υπηρεσιών τους αναλαμβάνει ο Γ. Ραγκούσης. Ήδη, ανακοινώθηκε η κατάργηση των εταιρειών "ΑΓΡΟΤΗΜΑ Α.Ε." και "ΟΠΕΠ Α.Ε.", μετά τη χθεσινή συνεδρίαση της σχετικής διυπουργικής επιτροπής.
Οι αντιδράσεις βουλευτών και υπουργών στις τελευταίες εξελίξεις, με αιχμή τις "σκληρές διαπραγματεύσεις" με την τρόικα και τον "θόρυβο" που δημιουργήθηκε γύρω από το άρθρο της Λ. Κατσέλη, φανερώνουν ότι δεν υπάρχει συντεταγμένη "πίστη" ότι η απαρέγκλιτη τήρηση των όρων που θα θέτει κάθε φορά η τρόικα θα βελτιώσει την κατάσταση. Παράλληλα -και καθώς η κυβέρνηση μέσω του Γιώργου Πεταλωτή δεν διαφοροποιήθηκε από την επίμαχη θέση που εξέφρασε η υπουργός Εργασίας για τις επιχειρησιακές συμβάσεις-, ενδεχομένως να εντάσσεται σε μια τακτική προετοιμασίας της κυβέρνησης εν όψει ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων που μπορεί να δρομολογήσει η υιοθέτηση μέτρων τόσο επώδυνων όσο αυτά που ζητεί επιτακτικά η τρόικα για την τρίτη δόση ή ακόμα περισσότερο, όταν θα γίνει η αξιολόγηση για την τέταρτη. Την ίδια στιγμή, φαίνεται να πηγαίνει πίσω η πρωτοβουλία για συνάντηση του Γιώργου Παπανδρέου με τους πολιτικούς αρχηγούς, ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει να καλεί σε συναίνεση.
Προς το παρόν πάντως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εξέφρασε "σιγουριά" ότι, με την ίδια "αποφασιστικότητα" που επέδειξε η κυβέρνηση για την τρίτη δόση και αφού αξιολογηθεί πώς πηγαίνει η ελληνική οικονομία, θα εκταμιευθεί και η επόμενη και ταυτόχρονα είπε ότι "φυσικά, δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο χρεωκοπίας". Επιπλέον, ανέφερε ότι από τα αποτελέσματα τόσο της πρώτης όσο και της δεύτερης Κυριακής των εκλογών "προέκυψε ότι υπάρχει πλήρης νομιμοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής για τη σωτηρία της χώρας".
Από την άλλη, αν και επανέλαβε ότι "είναι καιρός όλες οι πολιτικές δυνάμεις να συναισθανθούν τη μεγάλη ευθύνη που έχουμε απέναντι στον τόπο όλοι μαζί και να αρθούν όλοι στο ύψος των περιστάσεων", είπε ότι δεν υπάρχει κατάλληλη προετοιμασία για το εγχείρημα των συναντήσεων και, σύμφωνα με κορυφαίο υπουργό, είναι πολύ πιθανό να μην προχωρήσει αυτή την εβδομάδα.
Πάντως, με άρθρο που συνυπέγραφαν οι Γ. Φλωρίδης, Κ. Καρτάλης και Ν. Αλευράς, πρότειναν μέτωπο ευθύνης με συναίνεση που μπορεί να περιλαμβάνει ακόμα και κυβερνητική συνεργασία κομμάτων. "Το ζητούμενο είναι να ανοίξει μια πολιτική συζήτηση και να πείσουμε πάνω απ' όλα τους πολίτες, αλλά και τους εαυτούς μας τους ίδιους, ότι το πολιτικό μας πρόγραμμα είναι ευρύτερο του Μνημονίου. Δυστυχώς η χώρα έχει εγκλωβιστεί στο Μνημόνιο", δήλωσε (ρ/σ ΚΑΝΑΛΙ 1) χαρακτηριστικά ο Κ. Καρτάλης, προσθέτοντας ότι δεν είναι πρόθεσή τους να δημιουργήσουν ένα σύστημα "πλαγιοκόπησης" του ΠΑΣΟΚ.
Αντικρουόμενες απόψεις για την κίνηση Κατσέλη
Την ίδια στιγμή, υπουργοί και βουλευτές μοιράστηκαν, αναφορικά με την κίνηση της Λ. Κατσέλη να δημοσιεύσει το εν λόγω άρθρο μια μέρα πριν την τελική διαπραγμάτευση με την τρόικα.
"Πρέπει να διαπραγματευτούμε. Δεν είμαστε σε μια λογική ότι παίρνουμε και αποδεχόμαστε το οτιδήποτε. Και πιστεύω ότι σωστά αντδρούν όλοι οι υπουργοί και όχι μόνο η υπουργός Εργασίας Λ. Κατσέλη", τόνισε (ρ/σ Flash) ο Π. Μπεγλίτης. Στο ίδιο πνεύμα ο Β. Έξαρχος δήλωσε (ρ/σ Εννέα) ότι "όταν διαπιστώνουμε στην υλοποίηση των προγραμμάτων ότι δημιουργούνται αξεπέραστες δυσκολίες για ορισμένα κοινωνικά στρώματα, οφείλουμε να παρέμβουμε". Χαρακτήρισε ακόμη "κόκκινη γραμμή" την περαιτέρω μείωση μισθών-συντάξεων.
Στον αντίποδα, η Ά. Διαμαντοπούλου δήλωσε ότι σε αυτή την περίοδο "δεν έχουμε κανένα περιθώριο να χανόμαστε σε σχόλια και άρθρα" και ότι "πρέπει να λειτουργήσουμε συλλογικά γιατί πρέπει να σώσουμε τη χώρα". Πάντως, σε άλλη τοποθέτησή της, ανέφερε ότι πρόκειται για μια "σχεδόν αδύνατη" αποστολή. Ο Ευ. Βενιζέλος ανέφερε ότι "όλοι πρέπει να εστιαστούμε σε ένα απλό εθνικό στόχο: Να διαχειριστούμε την κρίση που βρίσκεται σε οξύτατη φάση και να διασφαλίσουμε την ομαλή καταβολή των δόσεων του δανείου των 110 δισ. ευρώ που καλύπτει και το 2011 και μεγάλο μέρος του 2012". Χαρακτήρισε δε "εξαιρετικά κρίσιμη" την καταβολή της τέταρτης δόσης, καθώς τότε λήγει και η διάρκεια ομολόγων.
Παπαδήμος καλεί... Βερολίνο
Εν τω μεταξύ, σε χθεσινή σύσκεψη στο Μαξίμου υπό τον πρωθυπουργό, αποφασίστηκε, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Λ. Παπαδήμος να τεθεί επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας που θα διαπραγματευτεί με τη γερμανική τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης των χωρών της Ευρωζώνης. Πρόκειται για κίνηση αναβάθμισης του κ. Παπαδήμου, ενδεικτική ενδεχομένως των μελλοντικών προθέσεων του κ. Παπανδρέου.
Προχωρεί η περικοπή του Δημοσίου
Υπό τον συντονισμό του Θ. Πάγκαλου άνοιξε ο δρόμος για συγχωνεύσεις και καταργήσεις φορέων του δημόσιου τομέα, ενώ την αναδιοργάνωση των υπουργείων και των υπηρεσιών τους αναλαμβάνει ο Γ. Ραγκούσης. Ήδη, ανακοινώθηκε η κατάργηση των εταιρειών "ΑΓΡΟΤΗΜΑ Α.Ε." και "ΟΠΕΠ Α.Ε.", μετά τη χθεσινή συνεδρίαση της σχετικής διυπουργικής επιτροπής.
Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010
Μείωση μισθών 16%-40% στον ιδιωτικό τομέα;
Από 16% ως 40% θα μειωθεί ο κλαδικός μισθός των ιδιωτικών υπαλλήλων, όπου υπερισχύουν οι επιχειρησιακές συμβάσεις, σύμφωνα με την «Ελευθεροτυπία». Όπως επισημαίνει το δημοσίευμα, αυτό θα συμβεί στην καλύτερη των περιπτώσεων, που θα διατηρηθεί το κατώφλι των 740 ευρώ, όπως προβλέπει η σύμβαση της ΓΣΕΕ για τις ελάχιστες αμοιβές των ανειδίκευτων εργατών.
Συγκεκριμένα, ο μισθός του σερβιτόρου αναμένεται να μειωθεί κατά 16%, δηλαδή από τα 880 ευρώ που προβλέπει η κλαδική σύμβαση να γίνει 740 ευρώ που προβλέπει η σύμβαση της ΓΣΕΕ. Αντίστοιχα, οι εμποροϋπάλληλοι θα υποστούν μείωση 18% (903 ο κλαδικός μισθός), οι ρεσεψιονίστ 19,5% (920 ο κλαδικός μισθός), οι ναυτιλιακοί πράκτορες 40% (1.205 ο κλαδικός μισθός), και οι τραπεζοϋπάλληλοι 26% (1.000 ο κλαδικός μισθός).
Τα εργασιακά, και ειδικότερα το ζήτημα των κλαδικών συμβάσεων, μετατάξεις και σχέδια αναδιάρθρωσης των ΔΕΚΟ, φέρεται να είναι και τα «αγκάθια» των τελευταίων διαπραγματεύσεων τρόικας και υπουργείου Οικονομικών που ανέβαλαν για την Τρίτη την προγραμματισμένη για τη Δευτέρα συνέντευξη Τύπου των εκπροσώπων της τρόικας.
Πάντως, σύμφωνα με την εφημερίδα, η εντολή του πρωθυπουργού είναι η αναζήτηση λύσης με τους κοινωνικούς εταίρους, χωρίς όμως δημόσιες τοποθετήσεις ενόσω διαρκεί η διαπραγμάτευση με την τρόικα. Έτσι, εντός των προσεχών ημερών, η κ. Κατσέλη αναμένεται να απευθύνει πρόσκληση για διάλογο προς τη ΓΣΕΕ, τον ΣΕΒ, την ΓΣΕΒΕΕ και τους Εμπόρους. Όμως, ο ΣΕΒ έχει με το μέρος του την πρόβλεψη του Μνημονίου για γενικευμένη εφαρμογή των επιχειρησιακών -έναντι των κλαδικών- συμβάσεων και αμοιβές κάτω ακόμη και από τη σύμβαση της ΓΣΕΕ για τους μισθούς ασφάλειας.
Η υπουργός Εργασίας, όπως επισημαίνει το δημοσίευμα, επιχειρεί να απαλείψει τη διάταξη που επιτρέπει στις επιχειρησιακές συμβάσεις να πέσουν κάτω και από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, ενώ προτείνει ορισμένα στάδια πριν από την υπογραφή υποδεέστερης -της κλαδικής- συλλογικής σύμβασης, όπως είναι μια διαδικασία αναδιάρθρωσης της εταιρείας, η εμφάνιση ζημιών κ.ά. Η δε διάρκεια της ειδικής επιχειρησιακής σύμβασης δεν θα μπορεί να υπερβαίνει τα δυο χρόνια.
Στο μεταξύ, μέχρι τα Χριστούγεννα θα πραγματοποιηθούν υποχρεωτικές μετατάξεις εξπρές για 19.000 υπαλλήλους της Αυτοδιοίκησης, τους υπαλλήλους του ΟΣΕ, καθώς και όλους εκείνους των οποίων οι φορείς ή οι Οργανισμοί όπου εργάζονται θα καταργηθούν ή θα συγχωνευτούν, σύμφωνα με την «Ελευθεροτυπία».
Το υπουργείο Εσωτερικών αναμένεται να εκδώσει τις επόμενες ημέρες ερμηνευτική εγκύκλιο στην οποία θα αναφέρονται όλες οι λεπτομέρειες. Ωστόσο, σύμφωνα με το δημοσίευμα, δύο πράγματα είναι σίγουρα: Πρώτον ότι οι υπάλληλοι δεν θα έχουν καμιά δυνατότητα να αρνηθούν την νέα τους θέση, και δεύτερον ότι τα χρονικά περιθώρια που τους δίνονται θα είναι ασφυκτικά, καθώς δεν θα ξεπερνούν τις 15 ημέρες από τη στιγμή που θα τους γίνει γνωστή η νέα τοποθέτησή τους, με δικαστικό κλητήρα στο σπίτι.
Η όλη διαδικασία από τη στιγμή της αίτησης των υπό μετάταξη υπαλλήλων μέχρι και την τελική τοποθέτησή τους δεν πρόκειται να ξεπεράσει συνολικά τον ένα μήνα, εκτιμούν κύκλοι του υπουργείου Εσωτερικών.
Συγκεκριμένα, ο μισθός του σερβιτόρου αναμένεται να μειωθεί κατά 16%, δηλαδή από τα 880 ευρώ που προβλέπει η κλαδική σύμβαση να γίνει 740 ευρώ που προβλέπει η σύμβαση της ΓΣΕΕ. Αντίστοιχα, οι εμποροϋπάλληλοι θα υποστούν μείωση 18% (903 ο κλαδικός μισθός), οι ρεσεψιονίστ 19,5% (920 ο κλαδικός μισθός), οι ναυτιλιακοί πράκτορες 40% (1.205 ο κλαδικός μισθός), και οι τραπεζοϋπάλληλοι 26% (1.000 ο κλαδικός μισθός).
Τα εργασιακά, και ειδικότερα το ζήτημα των κλαδικών συμβάσεων, μετατάξεις και σχέδια αναδιάρθρωσης των ΔΕΚΟ, φέρεται να είναι και τα «αγκάθια» των τελευταίων διαπραγματεύσεων τρόικας και υπουργείου Οικονομικών που ανέβαλαν για την Τρίτη την προγραμματισμένη για τη Δευτέρα συνέντευξη Τύπου των εκπροσώπων της τρόικας.
Πάντως, σύμφωνα με την εφημερίδα, η εντολή του πρωθυπουργού είναι η αναζήτηση λύσης με τους κοινωνικούς εταίρους, χωρίς όμως δημόσιες τοποθετήσεις ενόσω διαρκεί η διαπραγμάτευση με την τρόικα. Έτσι, εντός των προσεχών ημερών, η κ. Κατσέλη αναμένεται να απευθύνει πρόσκληση για διάλογο προς τη ΓΣΕΕ, τον ΣΕΒ, την ΓΣΕΒΕΕ και τους Εμπόρους. Όμως, ο ΣΕΒ έχει με το μέρος του την πρόβλεψη του Μνημονίου για γενικευμένη εφαρμογή των επιχειρησιακών -έναντι των κλαδικών- συμβάσεων και αμοιβές κάτω ακόμη και από τη σύμβαση της ΓΣΕΕ για τους μισθούς ασφάλειας.
Η υπουργός Εργασίας, όπως επισημαίνει το δημοσίευμα, επιχειρεί να απαλείψει τη διάταξη που επιτρέπει στις επιχειρησιακές συμβάσεις να πέσουν κάτω και από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, ενώ προτείνει ορισμένα στάδια πριν από την υπογραφή υποδεέστερης -της κλαδικής- συλλογικής σύμβασης, όπως είναι μια διαδικασία αναδιάρθρωσης της εταιρείας, η εμφάνιση ζημιών κ.ά. Η δε διάρκεια της ειδικής επιχειρησιακής σύμβασης δεν θα μπορεί να υπερβαίνει τα δυο χρόνια.
Στο μεταξύ, μέχρι τα Χριστούγεννα θα πραγματοποιηθούν υποχρεωτικές μετατάξεις εξπρές για 19.000 υπαλλήλους της Αυτοδιοίκησης, τους υπαλλήλους του ΟΣΕ, καθώς και όλους εκείνους των οποίων οι φορείς ή οι Οργανισμοί όπου εργάζονται θα καταργηθούν ή θα συγχωνευτούν, σύμφωνα με την «Ελευθεροτυπία».
Το υπουργείο Εσωτερικών αναμένεται να εκδώσει τις επόμενες ημέρες ερμηνευτική εγκύκλιο στην οποία θα αναφέρονται όλες οι λεπτομέρειες. Ωστόσο, σύμφωνα με το δημοσίευμα, δύο πράγματα είναι σίγουρα: Πρώτον ότι οι υπάλληλοι δεν θα έχουν καμιά δυνατότητα να αρνηθούν την νέα τους θέση, και δεύτερον ότι τα χρονικά περιθώρια που τους δίνονται θα είναι ασφυκτικά, καθώς δεν θα ξεπερνούν τις 15 ημέρες από τη στιγμή που θα τους γίνει γνωστή η νέα τοποθέτησή τους, με δικαστικό κλητήρα στο σπίτι.
Η όλη διαδικασία από τη στιγμή της αίτησης των υπό μετάταξη υπαλλήλων μέχρι και την τελική τοποθέτησή τους δεν πρόκειται να ξεπεράσει συνολικά τον ένα μήνα, εκτιμούν κύκλοι του υπουργείου Εσωτερικών.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)