Μπήκαν ξημερώματα σαν τους κλέφτες

Σαν τους κλέφτες, που τρέμουν τη δημόσια αιδώ και κατακραυγή λίγο μετά τις 4 το πρωί αστυνομικές δυνάμεις, εισαγγελέας και συνεργεία του Δήμου Αθηναίων εισέβαλαν στην πλατεία Συντάγματος, άρχισαν να καταστρέφουν τη μία σκηνή μετά την άλλη, αλλά και τις υποδομές των ομάδων. Προέβησαν σε 13 προσαγωγές από τις οποίες τουλάχιστον 8 έχουν μετατραπεί σε συλλήψεις. Όπως ακριβώς οι “γαλατάδες” της εποχής του αστυνομικού κράτους και της χούντας. Καταγγέλουμε την απαγόρευση της επικοινωνίας με τους δικηγόρους όσων κρατούνται στο Α.Τ. Ομόνοιας (για αυτό και δεν υπάρχει ακόμα ακριβής εικόνα για τον αριθμό και τα στοιχεία των συλληφθέντων).

Από τα χέρια τους οι αγωνιστές που παρεβρίσκονταν εκεί, αντιστεκόμενοι, έσωσαν ότι μπορούσαν και κινηματογράφησαν τις “σκηνές απείρου κάλλους” μιας σιδερόφραχτης και δειλής δημοκρατίας και μιας δικαιοσύνης που λειτουργεί με βάση τους νόμους της νύχτας.

Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους:

Η πλατεία είμαστε όλοι εμείς, οι χιλιάδες καθημερινοί άνθρωποι που στέκονται όρθιοι απέναντι σε μια κυνική, αντιλαϊκή, αντιδημοκρατική, διεφθαρμένη οικονομική και πολιτική εξουσία που απελπισμένη μπροστά στην αποτυχία της προσπαθεί να σωθεί με κάθε τρόπο.

Δεν θα γίνουμε εμείς τα θύματα της. Δεν φοβόμαστε, δεν υποκύπτουμε

Τους πληροφορούμε πως πλανούνται οικτρά αν νομίζουν ότι “καθαρίζοντας” και κάνοντας φρούριο την πλατεία Συντάγματος θα προφυλαχτούνε. Υπάρχουν δεκάδες πλατείες πλέον παντού στην Αθήνα, εκατοντάδες πλατείες πλέον παντού στην Ελλάδα. Είμαστε σε κάθε γειτονιά, μαζί με κάθε κάτοικο αυτής της χώρας.

Είμαστε τα εκατομμύρια της κοινωνίας κόντρα σε μία χούφτα διεφθαρμένους και υποτελείς εντολοδόχους που πουλάνε τζάμπα μαγκιά με τους μισθοφόρους της εξουσίας.

Είμαστε παντού

Και ότι και να κάνουν δεν μπορούν να μας διώξουν. Οι δρόμοι και οι πλατείες, όπως οι δουλειές, οι παραγωγικές δομές, ο πλούτος αυτής της χώρας και τα δικαιωμάτα μας ανήκουν σε εμάς. Αυτά δεν τα χαρίζουμε σε κανέναν. Συνεχίζουμε να διεκδικούμε να τα πάρουμε στα χέρια μας.

Το είπαμε, το ξαναλέμε και το εννοούμε:

Δεν θα φύγουμε αν δεν φύγουν