Δευτέρα 16 /2 :
«Κάτω απο τις Βόμβες» του Philippe Aractingi (2007- Βραβείο Human Rights Film & Altre Visioni Film στο Φεστιβαλ Βενετίας)
Η ταινία είναι η αυθόρμητη έκφραση του θυμού και του πόνου ενός Λιβανέζου που δεν αντέχει άλλο να βλέπει την χώρα του συντετριμμένη απο τον πόλεμο που έγινε τον Ιούλιο του 2006. Δέκα μέρες μετά απο την έναρξή του (στις 12 Ιουλίου 2006) ο σκηνοθέτης Philippe Aractingi ξεκινούσε το γύρισμα σε απόλυτα επισφαλείς συνθήκες «κάτω απο τις Βόμβες».
Η ταινία γνώρισε θερμή υποδοχή στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 2007 , όπου και κέρδισε δύο βραβεία. Η επιτυχία της επισφραγίστηκε στο Φεστιβάλ του Ντουμπάι και σε άλλα διεθνή φεστιβάλ όπου βραβεύτηκε έξη φορές.
« Το πιο σοκαριστικό στοιχείο της ταινίας είναι ο ρεαλισμός της, η συγκινητική δύναμη που κατορθώνει να διατηρήσει η αφήγηση. Με ένα μινιμαλιστικό σενάριο που διαμορφώνεται κατα την διάρκεια των γυρισμάτων, τεσσερις μόνο ηθοποιούς και την κάμερα στον ώμο, ο σκηνοθέτης και το επιτελείο του φιλμάρουν τον πόνο και την αγωνία μιάς μάνας σε πραγματικές συνθήκες πολέμου» ( Perrinne Delangle , MEDITERRANNEE)
Τρίτη 17/2 :
«COCALERO» Σενάριο – Σκηνοθεσία Alejandro Landes (2006 – Επίσημη συμμετοχή Φεστιβάλ SUNDANCE 2007 & Φεστιβάλ Human Rights Watch – Νέα Υόρκη 2007)
Ένας Ινδιάνος Αϊμάρα, καλλιεργητής φύλλων κόκας ( κοκαλέρο) με το όνομα Έβο Μοράλες διασχίζει τον Αμαζόνιο και τις Άνδεις με Τζίν και Αθλητικά, ηγέτης μιας ιστορικής προσπάθειας να γίνει ο πρώτος αυτόχθονας πρόεδρος της Βολιβίας.
Οι δημιουργοί της ταινίας, με ιδιαίτερα κοντινή πρόσβαση στον Έβο (τον σημερινό πλέον πρόεδρο της Βολιβίας ) συλλαμβάνουν τις προσωπικές στιγμές αυτής της αμφιλεγόμενης προσωπικότητας και της θριαμβευτικής ανόδου της στην εξουσία. Μια ιστορία για την γεωπολιτική, τα κινήματα, την κουλτούρα των ιθαγενών και την εντυπωσιακή αποφασιστικότητα ενός ανθρώπου, το Cocalero είναι ένα διαυγές πορτραίτο της εργατικής τάξης σε ένα σπάνιο θρίαμβο ενάντια στον Ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ.
Τετάρτη 18/2:
« Το Αλάτι της Θάλασσας» Σενάριο – Σκηνοθεσία Annemarie Jacir (2008- Υποψήφια για το φετινό Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας)
Η Σοράγια ζει με την οικογένειά της στο Μπρούκλιν. Είναι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες της εργατικής τάξης. Ανακαλύπτει ότι οι οικονομίες του παππού της έχουν παγώσει στον τραπεζικό του λογαριασμό στην Τζάφα απ’ όπου εξορίστηκε το 1948. Η Σοράγια βάζει σκοπό να επιστρέψει και το όνειρο αυτό την απομακρύνει όλο και περισσότερο από την πραγματικότητα. Γνωρίζει τον Εμάντ ο οποίος έχει βάλει σκοπό να φύγει από εκεί για πάντα. Ο αγώνας για ελευθερία είναι υποχρέωση ακόμα κι όταν σε ωθεί στην παρανομία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου