Εδώ και ένα μήνα εκτυλίσσεται ένας εκπληκτικός αγώνας στις πύλες του εργοστασίου της Ελληνικής Χαλυβουργίας στην Ελευσίνα, με σκοπό να ανακληθούν οι απολύσεις των 34 συναδέλφων τους. Μέχρι και ο ιδιοκτήτης της Χαλυβουργίας Μάνεσης ομολογεί πως δε περίμενε τέτοιο αγώνα από τους εργαζόμενους... Και πως να μην τον περιμένει όταν επιστροφή στη δουλειά σημαίνει επιστροφή στο «Νταχάου», με υψηλές θερμοκρασίες, το κίνδυνο εργατικού ατυχήματος να ελλοχεύει σε κάθε βήμα και σημείο, και όλα αυτά για 5ωρο, απλήρωτες υπερωρίες, και 500 ευρώ;
Η εργοδοσία της Ελληνικής Χαυβουργίας προφανώς θέλει να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της. Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσαν οι απεργοί του εργοστασίου, η παραγωγή της εταιρείας έφτασε, από τους 196.000 τόνους το 2009, τους 266.000 τόνους πριν ακόμη ολοκληρωθεί το 2011, και μάλιστα σε συνθήκες εξαιρετικά αντίξοες για τη συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων. Και όταν φυσικά οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα σε ένα εξαιρετικά δυσχερές περιβάλλον, οι πρώτοι που σηκώνουν τα οικονομικά, μα κυρίως κοινωνικά βάρη, είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, εκείνοι και εκείνες που παράγουν το κοινωνικό πλούτο με το κόπο τους. Και στη περίπτωση των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας, με το αίμα τους. Πέρσι, χάθηκε ένας συνάδελφός τους από εργατικό ατύχημα...
Το κύμα υλικής και έμπρακτης αλληλεγγύης από οργανώσεις και συνδικαλιστικούς φορείς που έχει ξεσηκώσει ο αγώνας των εργαζομένων είναι και αυτός εξίσου αξιοθαύμαστος. Καθημερινά συρρέουν από διάφορες περιοχές της Αττικής και της Ελλάδας εργαζόμενοι σε κάθε είδους επιχείρηση προκειμένου να αφήσουν χρήματα και προμήθειες, από το υστέρημά τους, στους απεργούς, ψηφίσματα και μηνύματα αλληλεγγύης καταφθάνουν καθημερινά από την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο, με την επιθυμία να συνεχιστεί ο αγώνας ως τη νίκη τους!
Όταν καλούνται οι εργαζόμενοι να κόψουν το λαιμό τους για να συνεχίσει να λειτουργεί επικερδώς η επιχείρηση, για να συνεχίσουν να παράγουν την υπεραξία που θα τη καρπωθούν άλλοι, τότε έχουν χρέος να ζυμωθούν πολιτικά, να οργανωθούν και να αγωνιστούν μέχρι να νικήσουν! Και οι εργάτες της Χαλυβουργίας θα νικήσουν, γιατί είναι οργανωμένοι, σκληρά μαχόμενοι και παλεύουν για όλα όσα παλεύουμε και εμείς: ανθρώπινη εργασία, ανθρώπινους μισθούς, για τη κάλυψη των δικών μας αναγκών ως εργαζόμενοι, δίχως να εκμεταλλεύεται κανείς το παραγόμενο πλούτο από τα χέρια, το μυαλό και το κόπο του κόσμου της εργασίας!
Δίκτυο Επισφαλώς Εργαζομένων-Ανέργων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου