Η αντοχή του ΚΚΕ...

Έχει κάποιο πρόβλημα η ηγεσία του ΚΚΕ μετά τις εκλογές. Και δεν προκύπτει η διαπίστωση μόνο από τα δημοσιεύματα των πάσης φύσεως αντικομμουνιστών, αλλά από τα ίδια τα ντοκουμέντα του, τις δηλώσεις στελεχών, το άγριο κλίμα που εκπέμπει το όργανό του. Οι τόνοι στην υπεράσπιση της γραμμής ανέβηκαν, οι επιθέσεις σε εφημερίδες και δημοσιογράφους έγιναν λίβελλοι, η επίκληση του αντικομμουνισμού ρουτίνα.

Όλα ξεκινούν φυσικά από το εκλογικό αποτέλεσμα. Τα πεισματάρικα νούμερα λένε ότι από τις 583.000 ψήφους το 2007, το ΚΚΕ περιορίστηκε σε 517.000 το 2009. Και η απώλεια 66.000 ψήφων αντιστοιχεί σε κάτι παραπάνω από την απώλεια του 11% της εκλογικής του δύναμης, ποσοστό διόλου ευκαταφρόνητο και σε προφανή αναντιστοιχία με την επίσημη εκτίμηση της Κεντρικής Επιτροπής ότι «δεν κατάφερε να ενισχύσει τις δυνάμεις του». Η πραγματικότητα είναι ότι δεν κατάφερε να συγκρατήσει τις δυνάμεις του. Γεγονός που αποδεικνύεται ακόμα πιο σοβαρό αν ανατρέξει κανείς σε όλες τις προηγούμενες, μετά το 1991, αναμετρήσεις, στις οποίες το ΚΚΕ σημείωνε άνοδο ή, στη χειρότερη περίπτωση, σταθερότητα.

Είναι λοιπόν η πρώτη φορά, επί Αλέκας, που το κόμμα οπισθοχωρεί και χάνει ένα σημαντικό ποσοστό της δύναμής του. Και είναι εύλογο να αναρωτιούνται τα μέλη και οι φίλοι του, αλλά και οι αντίπαλοί του, πώς και γιατί. Πώς ένα καλά οργανωμένο κόμμα με καθαρή γραμμή, με δικά του μέσα ενημέρωσης, με ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα, όχι μόνο δεν πετυχαίνει τον εκλογικό πολιτικό του στόχο, την «τιμωρία» του δικομματισμού, όχι μόνο αποτυχαίνει στον παράπλευρο στόχο της έξωσης του ΣΥΡΙΖΑ από τη Βουλή, αλλά αποτυχαίνει ακόμα και να κρατήσει τους ψηφοφόρους του; Κι αυτό σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, κατάπτωσης του δικομματισμού, φθοράς των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και μιας ορατής στους πάντες περιόδου κατάψυξης των εργαζομένων που έρχεται.

Μήπως φταίει σε κάτι η γραμμή, η τακτική, η επικοινωνία, ο τρόπος με τον οποίο το κόμμα απευθύνεται στους εργαζόμενους και στον κόσμο; Όχι, λέει με τον πιο επίσημο τρόπο η Κεντρική Επιτροπή. «Παρά το γεγονός ότι δεν κατάφερε να ενισχύσει τις δυνάμεις του, επέδειξε αντοχή, κατάφερε να παρεμποδίσει τους σχεδιασμούς να το βγάλουν από την τρίτη θέση, να ασκήσουν ιδεολογική πίεση, να αφαιρέσουν όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής και εκλογικής του επιρροής. Η αντοχή του ΚΚΕ στα διλήμματα, στις φοβίες, τους εκβιασμούς, δείχνει την ικανότητά του, τη σωστή γραμμή του, την ετοιμότητά του αύριο να είναι ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ στην πρώτη γραμμή».

Και αντοχή όμως θα είχε επιδείξει και στην τρίτη θέση θα παρέμενε, ακόμα κι αν είχε χάσει άλλες τόσες ψήφους. Ενώ όσο μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής του δύναμης μπορούσαν να του αφαιρέσουν το αφαίρεσαν. Δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόροι έφυγαν, πήγαν σε άλλες κάλπες, παράτησαν το κόμμα. Πώς κατάφερε ο αντίπαλος να διαπεράσει την άμυνά του και να ψαρέψει τόσο δικό του κόσμο; Έφταιγαν σε κάτι οι φρουροί, η διάταξή τους, το σχέδιο μάχης; Σιγή!

Η ηγεσία του ΚΚΕ εκτιμά απλώς ότι το αποτέλεσμα «απέχει σημαντικά από την απήχηση του ΚΚΕ στα εργατικά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία», είναι «αναντίστοιχο, κατώτερο προς το κύρος και την επιρροή του». Δηλαδή υπάρχει κάποια καλή για το ΚΚΕ πραγματικότητα, που την κρύβει το κακό αποτέλεσμα! Δεν είναι πραγματικότητα ότι σε συνθήκες που η αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ ήταν προεκλογικά ολοφάνερη και άρα ο εκβιασμός ξεθυμασμένος, σε συνθήκες προαναγγελθείσας άγριας λιτότητας, σε συνθήκες που η αντεπίθεση ήταν τόσο ώριμη ώστε να γίνει προεκλογικό σύνθημα, σε συνθήκες βαθύτατης κρίσης, σε συνθήκες που το «ανάχωμα» του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν στα καλύτερά του, εσύ κατάφερες να χάσεις το 11% της δύναμής σου; Έναν στους εννιά ψηφοφόρους σου;

Το ΚΚΕ καταργεί τα ερωτήματα, άρα δεν ψάχνει απαντήσεις. Δεν υπάρχει υποχώρηση, απλώς αναντιστοιχία. Και η γραμμή σωστή φυσικά. Καλώς. Στο κάτω-κάτω υπάρχουν ακόμα περιθώρια σε επόμενες εκλογές, με την ίδια ακριβώς γραμμή, να επιδείξουν την ίδια ακριβώς αντοχή. Κουβέντα θα κάνουμε, σε στιγμές μάλιστα επισήμως καταγγελλόμενης ιδεολογικής πίεσης;

ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ