Αντιμέτωπος με τις ευθύνες που αντιστοιχούν στην αριστερά σε μια περίοδο που βαθαίνει η κρίση, ο ΣΥΡΙΖΑ προτάσσει την πολιτική ανάγκη "να φύγει η κυβέρνηση πριν μας χρεωκοπήσει". Τον στόχο είχε θέσει ως προτεραιότητα στη ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας υποστηρίζοντας ότι πρέπει “να ανατραπεί υπό το βάρος των μεγάλων κοινωνικών αντιδράσεων”. Στόχος που σήμερα φαίνεται να αποκτά επιτακτικό χαρακτήρα, καθώς η πλήρης χρεωκοπία της κυβέρνησης αναδεικνύεται εμφατικά από όλες τις μετρήσεις του τελευταίου διαστήματος, που δείχνουν το ΠΑΣΟΚ να πηγαίνει πρόσω ολοταχώς για μονοψήφια ποσοστά και σφραγίζεται από την παράδοση επί της ουσίας των κρατικών λειτουργιών στους τεχνοκράτες της τρόικας, αλλά και στη γερμανική και γαλλική κυβέρνηση(!), όπως ομολόγησε ο πρωθυπουργός στις συναντήσεις που είχε τις προηγούμενες μέρες με την Άγγελα Μέρκελ και τον Νικολά Σαρκοζί. Όπως είπε στην προχθεσινή του παρέμβαση στην Βουλή ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ: “Έχετε παραδώσει τα κλειδιά, άλλοι μας κυβερνάνε”.
Το μόνο υπαρκτό - "λαϊκό" σενάριο ο νέος συνασπισμός εξουσίας
Όπως όμως και στη ΔΕΘ, έτσι και στις ομιλίες του χθες στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ και σήμερα το βράδυ στο Φεστιβάλ της Νεολαίας ΣΥΝ, ο Αλ. Τσίπρας δεν στέκεται απλώς στην περιγραφή της κατάστασης. Στους κόλπους της ριζοσπαστικής αριστεράς το αίσθημα ευθύνης για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης μεταφράζεται σε διατύπωση συγκεκριμένης πρότασης διεξόδου στη βάση των πέντε αξόνων: Απαλλαγή από τα Μνημόνια και ριζική αναδιανομή του πλούτου - επαναδιαπραγμάτευση του χρέους - κοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος - ανάπτυξη με κοινωνικά χαρακτηριστικά - ασπίδα αλληλεγγύης για όσους πλήττονται. Και όπως τονίζει σε κάθε του παρέμβαση ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ -και αναμένεται να επισημάνει και απόψε-, ο δρόμος για την ανατροπή περνά μέσα και από τη συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας από τις αντιμνημονιακές και αντινεοφιλελεύθερες δυνάμεις.
Ήρθε η ώρα για το κοινό μέτωπο
Το γνωστό σύνθημα που ενέπνευσε το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα, “αν όχι τώρα, πότε, αν όχι εμείς, ποιοι”, περιγράφει με συνοπτικό τρόπο το σκεπτικό της ηγεσίας του Συνασπισμού. Το κίνημα για τα χαράτσια λαμβάνει μαζικά χαρακτηριστικά, αφού οι μισθωτοί, ακόμη και να ήθελαν να πληρώσουν, δεν έχουν, δεν μπορούν. Οι κινητοποιήσεις των εργαζόμενων, που την περασμένη εβδομάδα βρήκαν νέους τρόπους να εκδηλωθούν, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα των καταλήψεων στα υπουργεία και της “πόρτας” στους εκπροσώπους της τρόικας, είναι στην καθημερινή ατζέντα. Η διάλυση της Παιδείας δημιουργεί εκρηκτικό κλίμα σε σχολεία και πανεπιστήμια. Με λίγα λόγια, οι κοινωνικές αντιστάσεις, έστω και με τον αποσπασματικό τους, χαρακτήρα είναι “πανταχού παρούσες”, βάζοντας στα χείλη των περισσότερων προοδευτικών πολιτών το ερώτημα “αν όχι τώρα, πότε;”. Το ερώτημα πιέζει πια τους πάντες, γεγονός που αποδεικνύει και η αλλαγή στη ρητορική του ΚΚΕ, που αναγκάζεται να βρίσκει πιθανούς και απίθανους λόγους για να δικαιολογήσει την άρνησή του να βρεθεί σε κοινό μέτωπο με τις άλλες δυνάμεις - η γ.γ. του κόμματος Αλέκα Παπαρήγα είπε σε προ ημερών συνέντευξή της ότι δεν έχει νόημα να αθροιστούν οι δυνάμεις της αριστεράς, συμπληρώνοντας ειρωνικά το "μικρό" επιχείρημα ότι “δηλαδή αν δουν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί τον Τσίπρα, θα πέσουν κάτω;”.
Η πολιτική έκφραση των αντιδράσεων ωστόσο παραμένει ζητούμενο και για την ηγεσία του ΣΥΝ η τομή του Μνημονίου επιβάλλει σε όλες τις δυνάμεις να τοποθετηθούν και να διαλέξουν “στρατόπεδο”. Όπως αναμένεται να σημειώσει απόψε ο Αλ. Τσίπρας: “Η συγκρότηση του νέου συνασπισμού εξουσίας αφορά πρώτα και κύρια το σύνολο των δυνάμεων της αριστεράς, ανεξάρτητα από εσωτερικές ιδεολογικές και πολιτικές διαφωνίες”, ενώ για μια ακόμη φορά θα καλέσει ονομαστικά όλα τα κόμματα, τον κόσμο που αποδεσμεύεται από τον δικομματισμό και, κυρίως, από το ΠΑΣΟΚ, μέχρι και τις δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, να αντιπαλέψουν από κοινού κυβέρνηση - τρόικα- Μνημόνια.
Αν όχι εμείς... θα το κάνουν οι άλλοι
Υπό το βάρος άλλωστε της κυβερνητικής κατάρρευσης, οι κυρίαρχοι ψάχνονται για εναλλακτικές διεξόδους. Η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί αυτόνομα να αποτελέσει λύση, αφού όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν καρπώνεται παρά "ψίχουλα" από τη συντριβή του κυβερνώντος κόμματος. Πρόσφατο σενάριο που βγήκε στην επιφάνεια είναι η “επιστράτευση” των πρώην πρωθυπουργών. “Το επόμενο διάστημα θα υπάρχουν κι άλλες ευφάνταστες εναλλακτικές” είπε ο Αλ. Τσίπρας, προβάλλοντας με έναν ακόμη τρόπο την ανάγκη η διέξοδος να έρθει για την κοινωνία και όχι για τους “ισχυρούς”. Εξάλλου, την περασμένη εβδομάδα, εκτός από το μέτωπο με την κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ σήκωσε δυναμικά την αντιπαράθεσή του και με τη δεξιά “πολυκατοικία”. Η σύγκρουση με την Ντόρα Μπακογιάννη με αφορμή “την πλειοδοσία λαϊκισμών σχετικά με τη λειτουργία της Βουλής και με τους βουλευτές”, όπως τόνισε σε ανακοίνωσή της η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, έδειξε ότι η ριζοσπαστική αριστερά σηκώνει τους τόνους απέναντι σε όλες τις δυνάμεις του μνημονιακού μπλοκ. Ο εθνικιστικός λόγος του προέδρου της Ν.Δ. Α. Σαμαρά, η Ντ. Μπακογιάννη με την “πρόσβαση στα μαύρα ταμεία της Siemens” και ο Γ. Καρατζαφέρης, το ακρο-δεξιό δεκανίκι της κυβέρνησης και του Μνημονίου, που με την ενίσχυση του αυταρχισμού αποκτά ακόμη και ιδεολογική ηγεμονία, βρίσκονται στο στόχαστρο του ΣΥΡΙΖΑ, που απέναντί τους βλέπει μόνον έναν δρόμο: Τον νέο συνασπισμό εξουσίας με πυρήνα την αριστερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου