Τα όνειρα μας δεν χρεοκοπήσανε!

"Και πρώτα απ' όλα τι εννοούμε λέγοντας παιδεία; Την πληροφορία, την τεχνική, το δίπλωμα εξειδίκευσης που εξασφαλίζει γάμο, αυτοκίνητο κι ακίνητο, με πληρωμή την πλήρη υποταγή του εξασφαλισθέντος ή την πνευματική και ψυχική διάπλαση ενός ελεύθερου ανθρώπου, με τεχνική αναθεώρησης κι ονειρικής δομής, με αγωνία απελευθέρωσης και με διαθέσεις μιας ιπτάμενης φυγής προς τ' άστρα;" Μάνος Χατζιδάκις Ξύπνημα, σχολείο, σπίτι, διάβασμα, φροντιστήριο, σπίτι, διάβασμα, ύπνος, ξύπνημα…Τρέχεις έναν μαραθώνιο χωρίς να είσαι σίγουρος που πηγαίνεις. Είσαι σίγουρος όμως ότι εσύ πρέπει να αντέξεις περισσότερο από τον διπλανό σου, οι εξετάσεις είναι πάνω από όλα ανταγωνισμός, γιατί πρέπει να αποδείξεις ότι αξίζεις, ότι είσαι καλύτερος από τους άλλους, ότι μπορείς να δουλεύεις σαν ρολόι και να μην παραπονιέσαι, ότι μπορείς να σταματήσεις να ονειρεύεσαι και να ζεις άμα χρειαστεί, ότι μπορείς να αποστηθίζεις σελίδες επί σελίδων, να προσποίησε ότι μορφώνεσαι όταν στην ουσία το μόνο που μαθαίνεις είναι ο ανταγωνισμός και η πειθαρχία… Κάτι αλλάζει όμως φέτος. Πριν ξεκινήσει η χρονιά το υπουργείο παιδείας είχε δηλώσει ότι θα ζήσουμε την χειρότερη σχολική χρονιά μετά τον πόλεμο. Για να το λέει το υπουργείο κάτι θα ξέρει, έχει προετοιμαστεί άλλωστε όχι για να την αντιμετωπίσει αλλά για να την δημιουργήσει. Με τις ρυθμίσεις της κυβέρνησης για το ”νέο σχολείο” παγιώνεται το σχολείο των σκόρπιων γνώσεων της παπαγαλίας και της στείρας απομνημόνευσης. Πουλήσανε τον οργανισμό εκδόσεων διδακτικών βιβλίων, συγχωνεύσανε 2.000 σχολεία, διώξανε περισσότερους από 20.000 εκπαιδευτικούς για να πάρουνε 600. Μόνο οι προσλήψεις των ειδικών φρουρών γίνονται κανονικά, ξύλο και δακρυγόνα θα έχει για όλους και θα είναι τζάμπα. Κι αν συνεχίσουμε τον κατάλογο των όσων μας περιμένουνε, θα πρέπει να συμπεριλάβουμε οπωσδήποτε την τεράστια μείωση των κονδυλίων προς τα σχολεία με αποτέλεσμα να κάνουν την εμφάνιση τους φαινόμενα όπως να φέρνουμε εμείς ο χαρτί για φωτοτυπίες ή να πληρώνει η σύλλογος γονέων το πετρέλαιο κ.α. Ίσως και να ήταν απλά τα πράγματα αν τα προβλήματα σταματούσαν εδώ. Όλοι μας το καταλαβαίνουμε ότι δεν σταματάνε στο σχολείο. Το βλέπουμε στο σπίτι μας, το ζούμε στις γειτονιές μας, το μαθαίνουμε από τους φίλους μας. Κάθε μήνα ο λογαριασμός βγαίνει όλο και πιο δύσκολα, τα λεφτά μειώνονται το άγχος, η πίεση, η ένταση και τα νεύρα αυξάνονται. Μέσα στον χειμώνα οι άνεργοι αναμένεται να ξεπεράσουν το ένα εκατομμύριο με βάση επίσημα στοιχεία. Άλλωστε το δήλωσε και ο πρωθυπουργός ότι εγγυάται πως «σε κάθε οικογένεια θα υπάρχει ένας εργαζόμενος». Έχουν βαλθεί να μας μετατρέψουν σε μια χαμένη γενιά. Μια γενιά χωρίς μόρφωση, χωρίς μέλλον μια γενιά που θα δουλεύει για 500 ευρώ και θα λέει και ευχαριστώ. Μαζί με το σχολείο διαλύουν και το πανεπιστήμιο. Με τον νέο νόμο δημιουργούν πτυχία express που θα μπορείς να πάρεις σε δύο ή ακόμα και σε ένα χρόνο. Το βασικό πτυχίο μειώνεται στα τρία χρόνια και για την συνέχεια θα χρειάζονται δίδακτρα. Η γνώση μετατρέπεται από δικαίωμα σε προνόμιο. Για τους πολλούς θα μένει απλά μια υποβαθμισμένη και σύντομη κατάρτιση, οι ταξικοί φραγμοί γίνονται ακόμα πιο σκληροί. Μας ζητάνε να κάνουμε θυσίες την ίδια στιγμή που αυτοί «κάνουν την κρίση ευκαιρία». Μας ζητάνε να προσαρμοστούμε στην θέληση των αγορών, δηλαδή να κάνουμε τα πάντα για να μην μειωθούν τα κέρδη όλων αυτών που τόσο καιρό έβγαλαν ένα σκασμό λεφτά και τώρα θέλουν να βγάλουν κι’ άλλα. Από την αρχή της κρίσης έχουν δώσει στις τράπεζες 108 δις και έχουν μειώσει την φορολογία των κερδών. Τη φορολογία δηλαδή όλων αυτών που έχουν τα 600 δις ελληνικών καταθέσεων στις ελβετικές τράπεζες. Εμείς απαντάμε να μειωθούν τα κέρδη τους όχι τα δικαιώματα μας! Η κυβέρνηση όμως δεν είναι ανίκητη. Αν υπάρχει ένα πράγμα που φοβάται είναι οι δικοί μας αγώνες. Με το που ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις στα σχολεία συγκάλεσαν υπουργικό συμβούλιο. Μέρα παρά μέρα στέλνουν εγκυκλίους ενάντια στον αγώνα των μαθητών, προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν γιατί αυτοί φοβούνται περισσότερο. Αφού δεν έμαθαν να μας σέβονται τότε θα μάθουν να μας φοβούνται. Η δύναμη μας είναι η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη και ο αγώνας. Το δικό μας χρέος είναι η ανατροπή της σημερινής κατάστασης, να διώξουμε αυτούς που κλέβουν το μέλλον μας και να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να ακολουθήσει την ίδια πολιτική. Να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για μια κοινωνία που θα χωράει τα όνειρα και τις ανάγκες μας!