Επτά μήνες μετά την ένταξη της χώρας στο Μνημόνιο, όλες οι "εγγυήσεις" που έδωσε κατά καιρούς η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, καταρρέουν με δραματικό τρόπο, οδηγώντας όχι μόνο σε απαράδεκτες θεσμικές υποχωρήσεις, όπως η επικείμενη κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων, αλλά και σε απώλειες εισοδήματος που μέσα στο 2011 θα αντιστοιχούν σε 1,5 με 2 μισθούς τον χρόνο, δηλαδή στην έμμεση περικοπή του μεγαλύτερου μέρους του αθροίσματος, 13ου και 14ου μισθού.
Στο μεσοδιάστημα, τον περασμένο Ιούλιο τα Συνδικάτα και ειδικότερα η ΓΣΕΕ (με απόφαση της πλειοψηφίας) συμφώνησαν σε μηδενικές αυξήσεις για το 2010 προκειμένου να συμβάλλουν και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα τόσο στην "εθνική προσπάθεια", αλλά και στη διατήρηση των θέσεων εργασίας, δηλαδή στην αποτροπή απολύσεων που ήδη είχαν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας. Τη συμφωνία χαιρέτησαν ως "υπεύθυνη εθνική στάση" κυβέρνηση και ΣΕΒ, ωστόσο λίγους μήνες αργότερα ο υπουργός Οικονομικών που στο μεταξύ είχε "εξουσιοδοτηθεί" να διαπραγματεύεται με την τρόικα για λογαριασμό της Βουλής, αποδέχθηκε στο αναθεωρημένο Μνημόνιο την ακόλουθη πρόβλεψη: " Οι συμβάσεις σε επίπεδο επιχείρησης υπερισχύουν έναντι των συμβάσεων σε επίπεδο επαγγελματικών ενώσεων. Η κυβέρνηση θα αποσύρει τη διάταξη που επιτρέπει στον υπουργό Εργασίας να επεκτείνει όλες τις κλαδικές συμβάσεις και σε αυτούς που δεν εκπροσωπούνται στις διαπραγματεύσεις". Μέσα σε λίγες αράδες ξηλώθηκε όλο το νομοθετικό οικοδόμημα (1876/1990) που διασφάλιζε συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις.
850.000 απολύσεις
Η σκληρή γραμμή της τρόικας επιχειρείται εκ των υστέρων μερικώς να ανασκευαστεί: με οριζόντια περικοπή των μισθών κατά 12% ή 15% έναντι του 20% που συμφωνούσαν αρχικά ΣΕΒ και κυβέρνηση, με ουσιαστική κατίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, τουλάχιστον για τα επόμενα δύο χρόνια. Η δικαιολογητική βάση με την οποία επιχειρείται η κατάργηση των συμβάσεων, είναι και πάλι η διάσωση των επιχειρήσεων και των θέσεων εργασίας, με αποτροπή των απολύσεων. Τα στοιχεία ωστόσο είναι αμείλικτα: Οι πτωχεύσεις επιχειρήσεων είναι αυξημένες κατά 44%, σύμφωνα με στοιχεία των Εμπόρων, ενώ το 43% του συνόλου των επιχειρήσεων στον κλάδο σχεδιάζει απολύσεις εργαζομένων.
Ακόμα τα στοιχεία για τις καταγγελίες συμβάσεων και τις οικειοθελείς αποχωρήσεις που ανακοινώνονται κάθε μήνα από τον ΟΑΕΔ, προκαλούν "σοκ": Ακόμα και τον Αύγουστο έχασαν τη δουλειά τους περισσότεροι από 45.000 εργαζόμενοι, ενώ τον Ιανουάριο και τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους οι απολύσεις εκτοξεύτηκαν σε 75.867 και 74.214 αντιστοίχως. Χωρίς τα στοιχεία του τελευταίου μήνα (Δεκέμβριος) οι απολύσεις μέσα στο 2010 θα ξεπεράσουν συνολικά τις 850.000, με τις νέες προσλήψεις να υπολείπονται σημαντικά, φθάνοντας από την αρχή του χρόνου τις 727.003 (στοιχεία του ΣΕΠΕ).
Το ισοζύγιο της απασχόλησης είναι ήδη εξαιρετικά αρνητικό, παρά το "πάγωμα" των αυξήσεων και στο τέλος του χρόνου, οι επιπλέον άνεργοι θα φθάνουν τους 140.000 έως 150.000.
850.00 φτωχοί εργαζόμενοι
Επιπλέον η αγοραστική δύναμη των μισθών, λόγω της κρίσης και των μέτρων που έχουν ληφθεί μέσω Μνημονίου, μειώνεται δραματικά. Σύμφωνα με το ΕΚΑ και το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ οι κατώτατοι μισθοί αντιστοιχούν πλέον στα επίπεδα του 1984! Μετά από επεξεργασία των στατιστικών δεδομένων της Eurostat για το 2009, από το σύνολο των φτωχών Ελλήνων που ζουν με λιγότερα από 6.000 ευρώ τον χρόνο, οι 850.000 είναι εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές εργασίας (τετράωρα - τετραήμερη εργασία, εκ περιτροπής εργασία κ.ά.), οι 475.000 είναι συνταξιούχοι και οι 680.000 άνεργοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου