Πολλά έχουν διαφοροποιηθεί από τον Δεκέμβρη του 2008, τότε που οι νέοι, με πιο χαρακτηριστική τη ριζοσπαστική αφύπνιση των 15άρηδων, δημιούργησαν τις δικές τους μέρες, έζησαν τη δική τους εμπειρία εξέγερσης.
Τα γεγονότα συνέπεσαν με το τέλος του κύκλου της πλαστής ευημερίας και της καταναλωτικής ευφορίας, που για περίπου δέκα χρόνια είχε συνδεθεί με τη φαντασίωση της ισχυρής Ελλάδας, της ΟΝΕ και της ολυμπιακής χίμαιρας. Τα μεσαία στρώματα είχαν αρχίσει να αισθάνονται ότι πλησίαζε το τέλος εποχής και η αίσθηση αυτή είχε αρχίσει να μεταδίδεται απειλητικά για το μέλλον των νέων παιδιών.
Η αστυνομική βία και η δολοφονία του Αλέξη υπήρξαν το έναυσμα για να πυκνώσει ο χρόνος της ριζοσπαστικοποίησης, αλλά και να προκληθούν εξ αντανακλάσεως ρήγματα κοινωνικής πόλωσης. Η βία που σφράγισε τα γεγονότα, όχι μόνο στην τηλεοπτική αναπαράστασή τους, ακολούθησε έκτοτε τις δικές της λογικές - συχνά απρόσμενες και τραγικές, όπως φάνηκε με τα γεγονότα στη Marfin.
Η Ελλάδα του Μνημονίου πορεύεται μέσα από χάσματα. Η οργή που εκδηλώθηκε τον Δεκέμβρη του 2008 προσλαμβάνει νέες διαστάσεις και μορφές, καθώς η χώρα βυθίζεται στον εφιάλτη της ύφεσης με απροσδιόριστο ορίζοντα και κυριαρχεί η αβεβαιότητα για το τι θα συμβεί τελικώς. Το απόθεμα οργής για το Μνημόνιο και το δικομματικό πολιτικό σύστημα, που αυξάνεται καθημερινά, δεν μετατρέπεται, και μάλιστα ευθύγραμμα, σε δράση, πόσο μάλλον σε εξέγερση. Η επαγγελία του Δεκέμβρη αποκτά πολλά πρόσωπα μέσα σε μια πραγματικότητα που αλλάζει γοργά.
Η οικονομική ορθοπεδική του Μνημονίου παράγει νεόπτωχους και νεόπλουτους. Και οι πολίτες συνειδητοποιούν επώδυνα την κρίση της συλλογικής δράσης. Δεν είναι εποχή για προφητείες. Μόνο το απρόβλεπτο μπορεί να δημιουργήσει τη διαφορά.
Η αριστερά, τουλάχιστον στις εκδοχές εκείνες που αντιμετώπισε με εντιμότητα και όχι με εχθρότητα το αυθόρμητο, δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως τη σημασία του Δεκέμβρη. Η υποτίμηση και η υπερτίμηση είναι οι δυο όψεις αυτής της αδυναμίας. Καθώς, όμως, τα διακυβεύματα γίνονται σκληρά και αφορούν τους όρους επιβίωσης της πλειονότητας των πολιτών, η επαγγελία της εξέγερσης, η κοινωνικά ασεβής δράση, διατηρούν την επικαιρότητά τους.
Οι 15άρηδες που θα περιμένουν να γίνουν 30άρηδες για να γευθούν τους καρπούς μιας δύσκολης και άδικης προσπάθειας, κι αυτό υπό όρους, όπως προανήγγειλε ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Τ. Σκιόπα, οι φοιτητές που βλέπουν το πανεπιστήμιο να παραδίδεται στα επιχειρηματικά συμφέροντα, οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνεργοι, οι εργαζόμενοι με μισθούς ελεημοσύνης, συγκροτούν ένα εξεγερσιακό απόθεμα που, πριν ξεσπάσει, αναζητεί χειροπιαστές εναλλακτικές λύσεις, έναν ορίζοντα ζωής, αντιμέτωπο στον νέο βουλιμικό καπιταλισμό, που επέρχεται με τη βούλα των υπάτων Στρος Καν και Όλι Ρεν την Τρίτη στη Βουλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου