Διακυβεύεται η επιβίωση ημών και του πλανήτη

Του Αλέξη ΤΣΙΠΡΑ*

H Kοπεγχάγη, δυστυχώς, δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί. Γι' αυτό άλλωστε είναι πολλοί όσοι υποστηρίζουν ότι, δεδομένου του αδιεξόδου των διαπραγματεύσεων, είναι προτιμότερο να μην υπάρξει καμία συμφωνία στην Κοπεγχάγη, να παραταθούν οι διαπραγματεύσεις για μια δίκαιη, φιλόδοξη και δεσμευτική συμφωνία έως το τέλος του 2010, εφ' όσον το πρωτόκολλο του Κιότο παραμένει σε ισχύ.

Φτάσαμε δυστυχώς στο σημείο, η παράταση της εφαρμογής ενός Πρωτοκόλλου, που επικρίθηκε πολύ για την ανεπάρκειά του, να φαντάζει ως το μόνο σχετικώς θετικό σενάριο. Οι ηγέτες των ισχυρών κρατών και μεγάλων ρυπαντών του πλανήτη δεν δείχνουν να συνειδητοποιούν ότι στην Κοπεγχάγη δεν διεξάγεται μια παγκόσμια διάσκεψη εμπορίου, αλλά διακυβεύεται η επιβίωση ημών και του πλανήτη...

Αυτοί που δείχνουν να το έχουν συνειδητοποιήσει είναι τα κινήματα και οι χιλιάδες κόσμου που κινητοποιούνται αυτές τις μέρες σε όλον τον κόσμο. Η διαδήλωση κινημάτων και οργανώσεων στην Κοπεγχάγη υπήρξε η μεγαλύτερη που έχει γίνει ποτέ για περιβαλλοντικά ζητήματα. Οι εργασίες του φόρουμ που στήθηκε εκεί από τους ίδιους τους πολίτες, από φορείς και οργανώσεις, ξεπέρασε κάθε προσδοκία σε δράσεις και συμμετοχές από όλον τον κόσμο.

Αυτή είναι για εμάς η κληρονομιά της Κοπεγχάγης που πρέπει να μας κάνει αισιόδοξους. Αυτήν την εικόνα των χιλιάδων πολιτών, που κινητοποιούνται και διεκδικούν, πρέπει να κρατήσουμε. Και πάνω σε αυτό οφείλουν οι προοδευτικές, οι αριστερές, οι οικολογικές δυνάμεις να χτίσουν για να παλέψουν, διεθνώς και σε κάθε χώρα ξεχωριστά, ώστε να αντιμετωπιστεί και η κλιματική αλλαγή, αλλά και κάθε επιλογή που υποβαθμίζει την ποιότητα της ζωής μας.

Και στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από την έκβαση των διαπραγματεύσεων, οφείλουμε να αποκρούσουμε το καταστροφικό για το περιβάλλον και τον πλανήτη μοντέλο παραγωγής και ανάπτυξης των τελευταίων δεκαετιών που μας έχει φέρει στις πρώτες θέσεις των πιο ενεργοβόρων οικονομιών. Οφείλουμε σήμερα να αποτιμήσουμε τις πραγματικές ανάγκες και της οικονομίας και των ανθρώπων, για μια οικονομία των πραγματικών αναγκών που θα σέβεται και τις ζωές μας και τον πλανήτη.

Εμείς, η ριζοσπαστική και οικολογική αριστερά, μπαίνουμε σε αυτό τον διάλογο, συνδέοντας τα οικολογικά ζητήματα που εγείρονται με τα ζητήματα της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αναδιανομής, των κοινωνικών δικαιωμάτων και προτάσσουμε κατευθύνσεις και αιχμές που αφορούν την κλίμακα των οικονομικών δραστηριοτήτων, τον δίκαιο διαμοιρασμό των ωφελημάτων, τη δημοκρατία στη λήψη των αναπτυξιακών αποφάσεων.

Γιατί πιστεύουμε, ότι η οικολογική κριτική, για να είναι αποτελεσματική, δεν πρέπει να αποτελέσει άλλοθι για την αναπαλαίωση του σημερινού μοντέλου ανάπτυξης. Αλλά, εργαλείο για τον ριζικό μετασχηματισμό του.