Το ερώτημα «πώς το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ θα συμβάλει στην πυροδότηση των κοινωνικών αντιστάσεων ενάντια στην επίθεση που εξαπολύουν οι δυνάμεις του κεφαλαίου προς τον κόσμο της εργασίας» αποτέλεσε την αιχμή της διοργάνωσης του 6ου ΕΚΦ στην Κωνσταντινούπολη από την Πέμπτη μέχρι σήμερα. Χθες το απόγευμα επρόκειτο να πραγματοποιηθεί η μεγάλη συγκέντρωση. Αντιπροσωπείες κοινωνικών, αριστερών, μεταναστευτικών, φεμινιστικών, οικολογικών, αντιπολεμικών και αγροτικών οργανώσεων από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Παλαιστίνη, την Πορτογαλία, την Αυστρία, την Ελβετία, τη Σουηδία, την Ελλάδα κ.λπ., καθώς και πολίτες που συμμετέχουν σε κοινωνικά, τοπικά και πολιτικά κινήματα ανά την Ευρώπη και την Ανατολή συναντήθηκαν στην ιστορική πόλη, που φέτος είναι Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Οι αίθουσες και τα αμφιθέατρα του «Istanbul Technical Univercity» όπου κυριαρχούσε η μορφή του Κεμάλ μετατράπηκαν μετατρέψει σε εργαστήρι συζητήσεων για τα ζητήματα της περιόδου, ενώ διατυπώθηκαν προτάσεις για την ανάγκη πανευρωπαϊκού συντονισμού των κινημάτων, όπως επίσης και εναλλακτικές λύσεις προς όφελος των εργαζομένων για την κρίση.
Σημαντική και καθοριστική είναι η συμβολή των Κούρδων αγωνιστών στη διοργάνωση «της γιορτής των κινημάτων», ενώ η συμμετοχή των Τούρκων πολιτών στην έναρξη των διαδικασιών δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των διοργανωτών. Η πρώτη εκτός συνόρων της Ε.Ε. οργάνωση του ΕΚΦ δοκιμάζει παράλληλα τις αντοχές της, καθώς, εκτός από τις μεγάλες οργανωτικές δυσκολίες της (ακυρώσεις σεμιναρίων, έλλειψη μεταφραστών, απόσταση ανάμεσα στα κτήρια που πραγματοποιούνται οι εκδηλώσεις, αλλαγή ομιλητών κ.ά.), η Κωνσταντινούπολη, η Ιστανμπούλ, τουλάχιστον μέχρι χθες, δεν είχε ακόμη αντιληφθεί το γεγονός στη μεγάλη της πλειοψηφία- ίσως και λόγω της «καχυποψίας» που υπάρχει απέναντι στα νέα κοινωνικά κινήματα ή και της μη μαζικής προπαγάνδισης.
Στην πόλη των 16 εκατομμυρίων ανθρώπων, που αναζητεί τη νέα της ταυτότητα ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, στο συμβολικό και ιστορικό όριο της Ευρώπης, φαίνεται πως θα αναζητήσει και το ΕΚΦ το νέο ξεκίνημά του και την αναζωογόνησή του. Εξάλλου πρόθεση των διοργανωτών είναι, εκτός των άλλων, με αφετηρία τη διοργάνωση του ΕΚΦ στην Κωνσταντινούπολη, να έρθουν κοντά τα κινήματα της Δύσης και της Ανατολής, κάτι που υπογράμμισε μιλώντας στην «Α» ο πρώην πρόεδρος του ODP, Χαϊρί Κοζάνογλου. Ο ίδιος χαρακτήρισε «προνόμιο» τη διοργάνωση του ΕΚΦ στην τουρκική πόλη, όπως και «ευκαιρία για να αναζωπυρωθεί το αντινεοφιλελεύθερο κίνημα παγκοσμίως».
Το παρόν και το μέλλον των κινημάτων
Ενδιαφέρον παρουσίασαν αρκετά σεμινάρια. Στη συζήτηση για «το παρόν και το μέλλον των κινημάτων» τέθηκε επί τάπητος το ζήτημα της καθίζησης που παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια το αντινεοφιλελεύθερο κίνημα. Σημειώθηκε πως η κρίση οδηγεί στην αναδίπλωση των κινημάτων σε εθνικό επίπεδο, ενώ κατατέθηκαν προτάσεις για το πώς μπορούν να (ξανα)οργανωθούν πανευρωπαϊκοί, πετυχημένοι και μαζικοί αγώνες. Πρόταση που κατατέθηκε και θα τεθεί σήμερα και στη συνέλευση του ΕΚΦ είναι να συμβάλλει το ΕΚΦ με δικές του δραστηριότητες την 29η Σεπτεμβρίου -ημέρα ευρωπαϊκής δράσης συνδικάτων. Παράλληλα, επισημάνθηκε πως το «Φόρουμ παραμένει ακόμα χώρος συνάντησης διαφορετικών πολιτικών χώρων και κινημάτων και γιʼ αυτό πρέπει να αναζητήσει τα κοινά σημεία τους, για κοινά μέτωπα παντού».
Για τους υπερεξοπλισμούς
Στην εκδήλωση για τα εξοπλιστικά προγράμματα σε Ελλάδα και Τουρκία, ο Χ. Κοζάνογλου τόνισε ότι «είναι δυνατή μια θάλασσα κατανόησης ανάμεσα στις δύο χώρες», αναφερόμενος στο Αιγαίο. Ο Π. Τριγάζης, στην τοποθέτησή του που έγραψε μαζί με τον πρώην βουλευτή του ΣΥΝ Μ. Μουσταφά, υπογράμμισε πως «η συσσώρευση όπλων στις δύο πλευρές του Αιγαίου δεν έχει μόνο σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες, αλλά και πολιτικές», ενώ η Σ. Βωβού είπε ότι αποτελούν σκάνδαλο τα εξοπλιστικά προγράμματα.
Οι μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Τούρκοι εργαζόμενοι στη συνδικαλιστική δράση τους αποτέλεσε ζήτημα που συγκέντρωσε το ενδιαφέρον αρκετού κόσμου. Τούρκοι συνδικαλιστές μίλησαν για τα μεγάλα εργοστάσια στη χώρα και πώς εκμεταλλεύονται τα φθηνά εργατικά χέρια, ενώ εργαζόμενοι στο εργοστάσιο Desa με ανακοινώσεις τους διεκδικούσαν τα συνδικαλιστικά δικαιώματά τους. Τέλος, τα ζητήματα της εκπαίδευσης και του ρόλου των συνθηκών της Μπολώνιας και της Λισσαβώνας, τα ζητήματα της οικολογίας και το πώς επηρεάζει η οικονομική κρίση το περιβάλλον, καθώς και θέματα φεμινιστικά, δημόσιας υγείας κ.λπ. απασχόλησαν επίσης τη διοργάνωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου