Η κυβέρνηση Παπανδρέου, η πιο δεξιά κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Πρέπει να ανατραπεί το συντομότερο δυνατόν... Το ευρωομόλογο μόνο υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να είναι θετική εξέλιξη
Μια μεγάλη ενωτική αριστερά, γιατί όχι μια μεγάλη εκλογική συμμαχία της αριστεράς, μπορεί να δημιουργήσει δυναμική μιας μεγάλης πολιτικής ανατροπής, τονίζει ο πρόεδρος του ΣΥΝ και της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, αναλύοντας την πρόταση για τη συγκρότηση ευρύτερου μετώπου από τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ ώς τα αριστερά της αριστεράς για την ανατροπή του Μνημονίου. Ο Αλ. Τσίπρας, αναφερόμενος στην πρόσφατη απόφαση της Π.Γ. του ΣΥΝ, τονίζει ότι πρέπει να αποκατασταθεί το κλίμα εμπιστοσύνης και να προτάσσεται η ενότητα έναντι της ιδεολογικής καθαρότητας.
* Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος για την επιβολή του Μνημονίου, με δεδομένο ότι οδηγεί όχι στη μείωση αλλά στην εκτόξευση του δημόσιου χρέους;
H σωτηρία από τη χρεωκοπία είναι απλώς το πρόσχημα για την εφαρμογή ενός πιλοτικού για όλη την Ευρώπη σχεδίου βίαιης υποταγής στις αγορές. Και λέω "πρόσχημα" γιατί ούτως ή άλλως αυτές οι επιλογές χρεωκοπούν τον λαό. Μετατρέπουν τη δημοσιονομική κρίση σε κρίση κοινωνική. Στο όνομα της λεγόμενης "εσωτερικής υποτίμησης", εφαρμόζουν μια θεραπεία - σοκ που γυρίζει τη χώρα τουλάχιστον 50 χρόνια πίσω. Η Ελλάδα, με ταχύτατους ρυθμούς, γίνεται χώρα εφιαλτική για τους εργαζόμενους και τον λαό της, αλλά και ταυτόχρονα ονειρική για το μεγάλο κεφάλαιο και τους δανειστές. Πρόκειται για μια αποτυχημένη πολιτική σε όλα τα επίπεδα εκτός από ένα. Αυτό της φτωχοποίησης της μεγάλης μάζας των μισθωτών και των μεσαίων στρωμάτων και της εξασφάλισης, μέσω αυτής, υψηλής κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Το Μνημόνιο αυξάνει το χρέος, τη φτώχεια, την ανεργία, την ανασφάλεια, τις τιμές παντού. Αλλά αυξάνει και τις κερδοσκοπικές δυνατότητες του κεφαλαίου. Τι άλλο εξυπηρετούν οι λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές; Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων; Το ράλι των τιμών παντού: στα σούπερ μάρκετ, στη βενζίνη, στα διόδια, στις αστικές συγκοινωνίες, στους λογαριασμούς της ΔΕΗ; Το μόνο φθηνό στην Ελλάδα πλέον είναι η εργασία, μιας και το μόνο που μειώνεται είναι οι μισθοί και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
* Δηλαδή, η κυβέρνηση Παπανδρέου εξυπηρετεί, με πρόσχημα το Μνημόνιο, συγκεκριμένα συμφέροντα;
Δεν εξυπηρετεί απλώς, ταυτίζεται. Πρόκειται για απόλυτη ταύτιση του κ. Παπανδρέου και της κυβέρνησής του με τα συμφέροντα των ισχυρών μερίδων του κεφαλαίου, των αγορών και των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών κύκλων στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Μια ταύτιση που διεθνώς δεν έχει προηγούμενο, παρά ίσως σε παραδείγματα της Λατινικής Αμερικής. Η ταύτιση αυτή καθιστά την κυβέρνηση Παπανδρέου την πιο δεξιά κυβέρνηση της Ελλάδας μετά τη μεταπολίτευση. Γι' αυτό και πρέπει να ανατραπεί το συντομότερο δυνατόν. Τώρα ο πρωθυπουργός ανακάλυψε το ευρωομόλογο. Πριν έναν χρόνο, τον ρωτήσαμε στη Βουλή γιατί δεν διεκδικεί η Ελλάδα απευθείας δανεισμό από την ΕΚΤ και ευρωομόλογο για να παρακαμφθούν οι κερδοσκόποι. Μας απάντησε ο κ. Παπακωνσταντίνου ότι δεν το κάνουν για να μη στείλουν λάθος σήμα στις αγορές. Και την ίδια στιγμή εξέπεμπε ο ίδιος το σωστό μήνυμα, αυτό του Τιτανικού.
* Στο πρόσφατο συνέδριό της, η Ευρωπαϊκή Αριστερά κατέληξε σε συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης. Σήμερα βλέπουμε ακόμα και τους ισχυρούς της Ε.Ε. να συζητούν προτάσεις όπως η έκδοση ευρωομολόγου. Υπάρχουν περιθώρια για αλλαγή πλεύσης, ίσως ακόμη και επαναθεμελίωση της Ε.Ε. με ανατροπή της πολιτικής του Συμφώνου Σταθερότητας;
Είχαμε πει ήδη από τις ευρωεκλογές του 2009 ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας πρέπει να καταργηθεί και ότι δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσει την επερχόμενη κρίση. Είναι νεκρό απ’ όλες τις απόψεις. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά ζητάει εδώ και καιρό την αντικατάστασή του από ένα νέο Σύμφωνο προστασίας της εργασίας και της κοινωνικής ανάπτυξης. Η συνολική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, με διαγραφή ενός μέρους του, στο πλαίσιο μιας πανευρωπαϊκής πολιτικής αντιμετώπισής του, αποτελεί τον μόνο ρεαλιστικό δρόμο αποφυγής της ολοκληρωτικής οικονομικής και κοινωνικής χρεωκοπίας. Οι συζητήσεις για ευρωομόλογο επιβεβαιώνουν και ταυτόχρονα σηματοδοτούν το τέλος των μονοδρόμων. Αυτό δηλαδή που μας έλεγαν ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει, έρχεται σήμερα ως αναγκαιότητα για την αποφυγή της ολοκληρωτικής κατάρρευσης της Ευρωζώνης. Αυτό από μόνο του επιβεβαιώνει ότι το έγκλημα θα μπορούσε να αποφευχθεί. Δεν το έπραξαν όμως και στο μεσοδιάστημα έχουν συμβεί ήδη ανεπίτρεπτες καταστροφές. Και αυτό προφανώς δεν είναι τυχαίο. Τώρα συζητούν το ευρωομόλογο, χωρίς όμως και πάλι να το επιλέγουν ως μέσο για να παρακάμψουν την παντοδυναμία των αγορών, αλλά για να συμβιβαστούν μαζί τους.
* Ναι, αλλά ακόμα κι αυτό δεν είναι μια θετική εξέλιξη;
Το ευρωομόλογο υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να αποτελεί θετική εξέλιξη. Αυτές είναι να είναι χαμηλότοκο, να παρακάμπτει τις αγορές και να μη συνοδεύεται από μνημόνια ελληνικού τύπου. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει με την πρόταση Παπανδρέου, αφού η εξάρτηση από τις αγορές δεν σπάει. Αντίθετα, μετά την Ελλάδα, και οι επόμενες χώρες που θα χρειαστούν βοήθεια θα δανείζονται ακριβά, με τη συμμετοχή ιδιωτών και εφαρμόζοντας μνημονιακές πολιτικές. Η δε πρόταση της κυβέρνησης για συλλογή υπογραφών, ώστε να συζητηθεί το θέμα στο Συμβούλιο Κορυφής, είναι απλώς επικοινωνιακό πυροτέχνημα, αφού μπορεί και η ίδια, χωρίς υπογραφές, να θέσει το ζήτημα στα όργανα της Ε.Ε. Η δυνατότητα αυτή της "Πρωτοβουλίας των Πολιτών", όπως λέγεται, αφορά κινήματα πολιτών και όχι κυβερνήσεις. Φαίνεται ότι ο κ. Παπανδρέου ξεχνά ότι κυβερνά. Ως πρωθυπουργός, είχε πολλές φορές την ευκαιρία να θέσει το θέμα στη Σύνοδο Κορυφής. Δεν το έκανε και τώρα αναζητεί εντυπώσεις. Η αλλαγή πλεύσης στην Ευρώπη δεν γίνεται με επικοινωνιακά κόλπα. Χρειάζεται άλλες ηγεσίες, με σθένος και διαπραγματευτική αυτοπεποίθηση. Κυρίως όμως χρειάζεται ισχυρή Ευρωπαϊκή Αριστερά.
* Ποια ήταν τα θέματα της συνεδρίασης της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΚΕΑ, που ολοκληρώνεται σήμερα;
Η σύνοδος ασχολήθηκε με τις εξελίξεις στην Ε.Ε. μετά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής και το ενδεχόμενο υπαγωγής επιπλέον κρατών-μελών της Ευρωζώνης, όπως η Πορτογαλία, στον μηχανισμό της τρόικας. Στον αντίποδα του μηχανισμού, το ΚΕΑ προτείνει στους λαούς της Ευρώπης τη δημιουργία ενός “Ευρωπαϊκού Ταμείου Κοινωνικής Ανάπτυξης”. Η καμπάνια αυτή, που αποτελεί συνεδριακή απόφαση του ΚΕΑ, φιλοδοξεί να ενώσει και να κινητοποιήσει πολιτικούς και κοινωνικούς φορείς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, στη βάση της διεκδίκησης μιας φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση, που θα περάσει μέσα από τη μετατροπή της ΕΚΤ σε “δανειστή τελευταίας καταφυγής”, μέσα από τη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, την κατάργηση των “φορολογικών παραδείσων” και την ανατροπή του Συμφώνου Σταθερότητας.
“Σεβαστές οι διαφορετικές απόψεις, αλλά έχουμε υποχρέωση να υπερασπιζόμαστε το κοινό κεκτημένο”
* Παρ' όλα αυτά, διαφορετικές και αποκλίνουσες απόψεις για τα ευρωπαϊκά θέματα και τα θέματα του χρέους ακούγονται συχνά και μέσα από τον ΣΥΝ. Ακόμα και απόψεις για έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε...
Οι διαφορετικές απόψεις και οπτικές δεν ήταν ποτέ πρόβλημα, αλλά πλεονέκτημα για τον Συνασπισμό, που καταστατικά αναγνωρίζει την ύπαρξη διαφορετικών τάσεων και ρευμάτων σκέψης στο εσωτερικό του. Από εκεί και πέρα, όμως, οι συλλογικές αποφάσεις και οι συνεδριακές μας επεξεργασίες, που είναι και αυτές που ορίζουν τις θέσεις του κόμματος, είναι σαφείς. Ο ΣΥΝ ανήκει στην οικογένεια της ευρωπαϊκής αριστεράς, έχει ηγετικό ρόλο στο ΚΕΑ, παλεύει από κοινού με τα αριστερά κόμματα της Ευρώπης, για να αποκτήσει η Ευρώπη νέα θεμέλια. Η μονομερής αποχώρηση μιας χώρας από την Ευρώπη δεν είναι στις στρατηγικές μας επιλογές. Η επαναθεμελίωση της ΟΝΕ και της Ε.Ε. πέρα και έξω από τα στενά όρια του νεοφιλελεύθερου μονεταρισμού, η δημοκρατική επανίδρυση της Ευρώπης στην προοπτική του σοσιαλισμού, είναι η δική μας στρατηγική και αυτήν παλεύουμε. Η απόφαση, μάλιστα, του τελευταίου συνεδρίου μας, αλλά και η τελευταία της Π.Γ., μιλάνε για την ανάγκη ισχυρού ΣΥΝ. Αυτή την προοπτική οφείλουμε να τη διαφυλάξουμε όλοι. Ελευθερία της άποψης πάντα υπήρχε και υπάρχει. Όμως στον δημόσιο λόγο όλοι έχουμε υποχρέωση να υπερασπιζόμαστε το κοινό κεκτημένο και όχι την προσωπική μας άποψη. Ειδικά εάν είμαστε σε θέσεις ευθύνης.
“Και η εξωτερική πολιτική Παπανδρέου εγκυμονεί κινδύνους”
* Η κυβέρνηση έχει μετατρέψει το Ισραήλ σε βασικό σύμμαχο, σχεδιάζοντας το ενεργειακό "δέσιμο" των δύο χωρών. Πώς κρίνετε την πολιτική που εφαρμόζει;
Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει τραβήξει στα άκρα το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Ο πρωθυπουργός έχει την απόλυτη ευθύνη. Δεν ασκεί μυστική ή κρυφή διπλωματία. Ασκεί προσωπική διπλωματία και πολύ φοβάμαι πως δεν ενημερώνει και πολλούς για ό,τι σχεδιάζει. Δεν γνωρίζω αν στόχος του σφικτού εναγκαλισμού με το Ισραήλ είναι το πολύ αμφίβολο «ενεργειακό δέσιμο». Είναι γνωστό όμως πως η αναβάθμιση των σχέσεων ξεκίνησε με «στρατιωτικό δέσιμο». Είναι παράλογο, οι μόνες προνομιακές σχέσεις που έχουμε αυτήν την περίοδο να είναι με μια χώρα που είναι σε εμπόλεμη κατάσταση με τρεις γειτονικές χώρες, έχει πυρηνικά όπλα και επιθυμεί να κάνει τον χωροφύλακα στον μισό πλανήτη. Η λογική λέει πως αυτό που έπρεπε να κάνει ο πρωθυπουργός είναι να κρατήσει σε υψηλό επίπεδο τις σχέσεις μας με τον αραβικό κόσμο, να πάρει πρωτοβουλίες ειρήνης, να είναι αντίθετος στην πολιτική των εποικισμών. Ήταν απαραίτητη η συμμετοχή της Ελλάδας στις διαδικασίες αναγνώρισης παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, όπως ήδη κάνουν πολλές χώρες, και η υποστήριξη των προτάσεων για αποπυρηνικοποιημένη Μέση Ανατολή. Η πολιτική Παπανδρέου και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής εγκυμονεί κινδύνους.
* Γιατί, κατά τη γνώμη σας, η κυβέρνηση έθεσε θέμα φράχτη στον Έβρο;
Το μέτρο του φράχτη είναι αποτρόπαιο, απαράδεκτο και απολύτως αναποτελεσματικό. Πρόκειται για κίνηση εντυπωσιασμού και αλλαγής ατζέντας. Όταν τελείωσε και απαξιώθηκε πλήρως η επιχειρηματολογία ότι για όλα φταίνε οι δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, κάπου έπρεπε να ρίξουν τη προσοχή και την ευθύνη για όσα μας συμβαίνουν. Το πιο εύκολο θύμα ήταν οι μετανάστες. Και ακόμα πιο εύκολη η υιοθέτηση μιας ακροδεξιάς επιχειρηματολογίας και πολιτικής. Οι μετανάστες και τα εθνικά θέματα είναι η ατζέντα που προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση, ώστε να αποφύγει να έρθει αντιμέτωπη με την κοινωνική κατακραυγή εξαιτίας της προσχώρησής της στο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού. Μόνο που όποιος επιχειρεί να χαϊδέψει τα αυτιά του πιο συντηρητικού κομματιού της κοινωνίας, όποιος επιστρατεύει τη «στρατιωτικοποίηση» και τη σκληρή καταστολή, όποιος ζηλεύει τη δόξα του Νετανιάχου και εισπράττει συγχαρητήρια από τον Καρατζαφέρη, κινδυνεύει να γίνει ρεζίλι των σκυλιών. Η κατάληξη του κατήφορου είναι ο πάτος.
“Η πολιτική στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ συνιστά δημοκρατική εκτροπή”
* Την Πέμπτη, δυνάμεις της Αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας επιτέθηκαν στο στέλεχος του ΣΥΝ Δημοσθένη Παπαδάτο - Αναγνωστόπουλο. Πρόσφατα ο γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΝ Νάσος Ηλιόπουλος ξυλοκοπήθηκε από άνδρες των ΜΑΤ. Την Πρωτοχρονιά, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είπε, κατονομάζοντάς σας, ότι συναναστρέφεστε τρομοκρατικές ομάδες. Θεωρείτε πως υπάρχει κοινή συνισταμένη στα εν λόγω περιστατικά ή πρόκειται για μεμονωμένες "υπερβολές" και λάθη;
Ακόμη κι αν πρόκειται για υπερβολές και λάθη, η ακολουθία και επανάληψη των γεγονότων δεν μας αφήνει περιθώρια εφησυχασμού. Με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθώ. Η ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, όμως, και ειδικότερα ο κ. Παπουτσής, είναι για μια ακόμα φορά εκτεθειμένος. Αν και τώρα επιλέξει τη σιωπή, αντί της δημόσιας συγγνώμης, θα μας βρει απέναντί του. Δεν θα επιτρέψουμε τη στοχοποίηση και συκοφάντηση του πολιτικού μας χώρου, δεν θα αφήσουμε απροστάτευτα τα μέλη και τα στελέχη μας, δεν θα ανεχτούμε φαινόμενα δημοκρατικής εκτροπής.
"Να κάνουμε ο καθένας από ένα βήμα πίσω, για να πάμε όλοι δύο βήματα μπροστά"
* Η Π.Γ. του ΣΥΝ κατέληξε σε αποφάσεις - προτάσεις για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύετε ειλικρινά ότι μπορεί να υπάρξει μια νέα αρχή;
Η συζήτηση για τη συμμαχία μας πρέπει να ξεκινάει από το τι έχει ανάγκη η κοινωνία που αυτή τη στιγμή δοκιμάζεται. Ποια είναι η ανάγκη σήμερα; Να αποτρέψουμε την πορεία της κοινωνικής καταστροφής που χαράζει η πολιτική του Μνημονίου. Και πώς αυτό μπορεί να αποτραπεί; Σίγουρα όχι με αυτή την κυβέρνηση ή με κυβέρνηση της Ν.Δ. ή με τα σενάρια μεγαλύτερου ή μικρότερου κυβερνητικού συνασπισμού που θα εφαρμόσει το Μνημόνιο. Άρα η μόνη προοπτική σωτηρίας είναι η ανατροπή των σημερινών συσχετισμών δύναμης προς όφελος της αριστεράς, καθώς και η δυναμική εμπλοκή του λαϊκού παράγοντα στις εξελίξεις. Γι' αυτό και συνειδητοποιούμε ότι έχουμε ιστορική ευθύνη απέναντι στον τόπο, να εργαστούμε για μια ευρύτατη συμπαράταξη δυνάμεων, από τα αριστερά της αριστεράς ώς τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ, πάνω σε ένα ελάχιστο πολιτικό πλαίσιο και με στόχο την απεμπλοκή της χώρας από την καταστροφική πολιτική του Μνημονίου. Καταλύτης σε αυτή την προσπάθεια μπορεί να είναι μόνο ένας ΣΥΡΙΖΑ που ξεπερνά τις αδυναμίες του και προτάσσει την ενότητα από την ιδεολογική καθαρότητα. Γι' αυτό και αποφασίσαμε, στην προηγούμενη ΚΠΕ, να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή, να αποκαταστήσουμε το κλίμα εμπιστοσύνης και να εργαστούμε όχι μόνο για την ενότητα των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για μια νέα και ευρύτερη ενότητα δυνάμεων που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία για να κρατηθεί, τώρα που γκρεμίζονται όλα.
* Θέτετε ως κύριο στόχο τη συγκρότηση ευρύτερου μετώπου, από τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ ως τα αριστερά της αριστεράς, για την ανατροπή της πολιτικής του Μνημονίου. Να υποθέσουμε ότι στο βάθος βλέπετε και εκλογική συμμαχία;
Αυτός ο στόχος δεν είναι για μας μια απλή εκφώνηση. Είναι η κεντρική πολιτική μας στόχευση με βάση την ανάλυση που κάνουμε για τη συγκεκριμένη πολιτική και ιστορική συγκυρία. Μια κατακερματισμένη αριστερά δεν είναι δυνατόν να δημιουργήσει δυναμική μιας μεγάλης πολιτικής ανατροπής, που έχει ανάγκη σήμερα ο τόπος. Αντίθετα, μια μεγάλη ενωτική αριστερά, και γιατί όχι μια μεγάλη εκλογική συμμαχία της αριστεράς, μπορεί να το κάνει. Δεν είναι δυνατόν κόσμος κατά χιλιάδες να απεγκλωβίζεται από την κυβερνητική παράταξη και η αριστερά να ασχολείται με τον μικρόκοσμό της και να στέλνει αυτόν τον κόσμο στην αποχή.
* Σε αυτό το μέτωπο βλέπετε και τη Δημοκρατική Αριστερά; Θα απευθυνθείτε ακόμα και σε όσους μόλις πριν λίγους μήνες αποχώρησαν από τον ΣΥΝ;
Σε αυτό το μέτωπο βλέπω όλους όσοι αυτοπροσδιορίζονται στα αριστερά του πολιτικού φάσματος και αντιλαμβάνονται ότι το μείζον για τη χώρα είναι η απεμπλοκή της από το Μνημόνιο και η αποτροπή της κοινωνικής χρεωκοπίας. Για τους πρώην συντρόφους μας έχω επανατοποθετηθεί. Πιστεύω ότι έκαναν λάθος και ζημιά στο κόμμα με την αποχώρησή τους. Από εκεί και πέρα, στην πολιτική κάνεις μεγαλύτερο λάθος αν λειτουργείς εκδικητικά. Γνωρίζω ότι τώρα δέχονται πιέσεις να ενταχθούν στο συστημικό σχέδιο στήριξης της μνημονιακής πολιτικής. Αν λειτουργούσαμε με το θυμικό, θα τους σπρώχναμε με τη συμπεριφορά μας να οδηγηθούν το γρηγορότερο σε αυτή την επιλογή, για να δικαιωθούμε. Νομίζω όμως ότι είναι λάθος. Όταν σε ένα τόσο ευρύ μέτωπο απευθύνεσαι σε τόσο ετερογενείς δυνάμεις, δεν μπορεί να μην απευθύνεσαι σε όσους μέχρι προχθές συνεδρίαζες μαζί. Από εκεί και πέρα, οι κρίσιμες επιλογές τούς ανήκουν.
* Αναφερθήκατε σε ετερογενείς δυνάμεις... Πώς μπορεί να υπάρξει συμμαχία όλου αυτού του φάσματος δυνάμεων, με δεδομένη την ύπαρξη τόσο μεγάλων προγραμματικών διαφορών;
Προγραμματικές διαφορές υπάρχουν, αναμφίβολα. Και ο ΣΥΝ έχει αναλυτικό και λεπτομερές πρόγραμμα, σε μεγάλο βαθμό προφητικό, για κάθε τομέα πολιτικής. Δεν είναι όμως τώρα η ώρα να βάλει ο καθένας το σύνολο του προγράμματός του ως προαπαιτούμενο συνεργασίας. Μπορούμε, αν μέλημά μας είναι να υπερασπιστούμε την κοινωνία που διαλύεται, και όχι ο καθένας "το δικό του μαγαζί", να συμφωνήσουμε σε ένα ελάχιστο πλαίσιο με ορισμένες μεγάλες προγραμματικές προτεραιότητες, με στόχο την απεμπλοκή της χώρας από το καταστροφικό Μνημόνιο και την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα. Γιατί, όπως λέμε και στην απόφαση της Π.Γ., μόνο σε συνθήκες κινήματος και με αλλαγή των συσχετισμών προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας, εναλλακτικές προτάσεις που σήμερα αποκλείονται ως ανέφικτες θα αρχίσουν ξαφνικά να φαίνονται απολύτως πειστικές και αυτονόητες. Τέτοιες προτάσεις είναι η αναδιαπραγμάτευση του χρέους, ο απευθείας δανεισμός των κρατών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η φορολόγηση του πλούτου και των χρηματιστηριακών συναλλαγών, η αντιμετώπιση της κρίσης με όρους ανάπτυξης.
* Ας επανέλθουμε στην απόφαση της Π.Γ. Τι εννοείτε όταν λέτε, φωτογραφίζοντας επί της ουσίας το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, ότι οι ανασυνθέσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να λειτουργούν αποσυσπειρωτικά;
Εννοούμε ότι το πρόβλημα δεν είναι οργανωτικό ή διαδικαστικό, αλλά ουσίας. Το πρόβλημα δεν είναι με ποιο οργανωτικό σχήμα έρχεσαι στο κοινό τραπέζι της συνεννόησης και της συνεργασίας, αλλά αν έχεις στόχο τη συνεννόηση και τη συνεργασία. Και εδώ οφείλουμε όλοι να βάλουμε το δάχτυλο στην πληγή και να μιλήσουμε ειλικρινά. Η πρόσφατη διχαστική εμπειρία των δημοτικών εκλογών, νομίζω, μας έχει κάνει όλους σοφότερους. Ποιος κέρδισε από αυτόν τον άγονο ανταγωνισμό; Κανείς. Ποιος μπορεί να πιστεύει σήμερα ότι μπορεί να επωφεληθεί αν είναι ταυτόχρονα εντός, εκτός και επί τα αυτά του ΣΥΡΙΖΑ; Ελπίζω όλοι να έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας και να σταματήσουμε να πριονίζουμε το κλαδί όπου καθόμαστε όλοι. Να κάνουμε ο καθένας ξεχωριστά από ένα βήμα πίσω, για να πάμε όλοι μαζί δύο βήματα μπροστά.
* Σας κατηγορούν όμως ότι αποφεύγετε τη δημοκρατική εμβάθυνση του συμμαχικού σχήματος...
Κάθε άλλο. Είμαστε ανοιχτοί, στον βαθμό που αποκατασταθεί το κλίμα εμπιστοσύνης, να αναζητήσουμε τις πιο πρόσφορες, δημοκρατικές και αποτελεσματικές λειτουργίες. Δεν παραγνωρίζουμε όμως, παράλληλα, ότι βασικό χαρακτηριστικό μιας συμμαχίας είναι η σύνθεση και η συναίνεση. Προχωράμε μαζί σε όσα συμφωνούμε και σε όσα δεν κατορθώνουμε να συμφωνήσουμε, προχωράμε παράλληλα. Υπάρχουν όμως και ορισμένα ζητήματα που δεν μπορείς να προχωράς παράλληλα. Αν δεν κατεβαίνεις με ένα ψηφοδέλτιο, για παράδειγμα, στις εκλογές, τότε τι είδους συμμαχία έχεις; Γι' αυτό και εμείς κάνουμε μια πρόταση ουσιαστικής δημοκρατικής υπέρβασης των αδιεξόδων και λέμε ότι ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει τον τελικό αποφασιστικό λόγο, χωρίς δημόσιους τραυματισμούς και παλινωδίες, όταν δεν καθίσταται εφικτή η ευρεία συναίνεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου