Πα-παν-δρέου, Πα-παν-δρέου

Λάβαμε όλοι ένα μάθημα πατριωτισμού από την παρέλαση βουλευτών και υπουργών του ΠΑΣΟΚ στις τηλεοράσεις μας, πριν από τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Υπό τους τυμπανισμούς του έθνους, της πατρίδας, της ομαλότητας και της δημοκρατίας βημάτισαν όλοι τους στον ίδιο ρυθμό και με την ίδια άψογη εκφώνηση του πατριωτικού τους ρεφραίν: Πα-παν-δρέου, Πα-παν-δρέου! Με τους πλέον θερμόαιμους μάλιστα να απλώνουν τη σταφίδα του παπανδρεϊσμού στον ιουλιανό ήλιο του '65 - αν είναι δυνατόν!

Και όμως είναι. Έτσι κατανοήσαμε όλοι πόσο συγκλονισμένοι ήταν οι παρελαύνοντες. Όχι φυσικά μπροστά στις πλατείες και στην εικόνα ενός πρωθυπουργού που άλλα έλεγε χθες κι άλλα κάνει σήμερα. Ή μπροστά στις βέβαιες μελλοντικές καταστροφές που επιφυλάσσει σε όλους μας η δογματική του προσήλωση στην ίδια πολιτική και η παροιμιώδης ανικανότητά του. Όχι, προς Θεού! Αλλά μπροστά στην εφιαλτική προοπτική να βρεθούν από τη συμπολίτευση στην αντιπολίτευση - όσοι δεν βρεθούν στα σπίτια τους.

Πα-παν-δρέου, Πα-παν-δρέου λοιπόν. Περασμένα-ξεχασμένα τα χθεσινά, να πάνε να πνιγούν οι πλατείες - οι οποίες εξάλλου μια χαρά πνίγονται και στα δακρυγόνα. Ας κόψουν τον λαιμό τους οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι, οι απελπισμένοι και οι αγανακτισμένοι. Το εθνικό χρέος (και τι χρέος, τεράστιο κατά τον Πα-παν-δρέου) απαιτεί πιστή τήρηση των Μνημονίων, απαρέγκλιτη εφαρμογή των σκληρών μέτρων και κυρίως στήριξη, διασωλήνωση, ανάσταση, αν είναι δυνατόν, του πολιτικώς μακαριστού αρχηγού. Ο Πα-παν-δρέου πέθανε, ζήτω ο Πα-παν-δρέου. Ενθουσιώδη χειροκροτήματα.

Βρε παιδιά, δεν κάνει ο άνθρωπος - θα πει κάποιος με κοινό νου. Δεν έβγαλε μόνο τη χώρα σε πλειστηριασμό, έβγαλε και την πρωθυπουργία σε τηλεφωνική δημοπρασία. Δεν είναι σε θέση να καταλάβει πού οδηγεί η πολιτική του ή ακόμα χειρότερα, καταλαβαίνει, αλλά δεν τον ενδιαφέρει. Παίζει τους θεσμούς, τους δημοκρατικούς κανόνες, κι εμάς κι εσάς όλους στα ζάρια για να κερδίσει χρόνο, παράταση της εξουσίας του ή απλώς την οικογενειακή επιδοκιμασία. Μπορεί αύριο, μεθαύριο να κοιμηθούμε με πρωθυπουργό τον ίδιο και να ξυπνήσουμε με πρωθυπουργό τον Πλεύρη.

Μπα. Χαμένες θα πάνε τέτοιου είδους ενστάσεις, που απασχολούσαν και πολλούς από τους παρελαύνοντες, πριν θαφτούν κάτω από τόνους Πα-παν-δρέου, Πα-παν-δρέου. Όμως ο καθείς εφ' ω ετάχθη. Αν αυτό θέλουν να αντιπαρατάξουν στις μούντζες και στα ουστ, ποιος μπορεί να τους εμποδίσει;