Είναι γνωστό το γνωμικό «πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι». Αν και δεν ισχύει γενικά το «όλοι ίδιοι είναι», αφού ακόμη και δύο δίδυμοι δεν ταυτίζονται, ωστόσο μεταξύ Παπανδρέου και Πάγκαλου υφίσταται ουσιαστική ομοιότητα, γιατί και οι δύο, ασχέτως του διαφορετικού ύφους με το οποίο απευθύνονται στην κοινωνία, στον ίδιο Θεό πιστεύουν, στους ίδιους ακριβώς στόχους συμφωνούν.
Στους στόχους του Μνημονίου και σήμερα του προωθούμενου Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος υπάρχει πλήρης συμφωνία.
Πρέπει λοιπόν και οι δύο να απολογηθούν για το ότι υιοθετούν και προωθούν προγράμματα που δεν σχετίζονται με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, αλλά μόνο με τα συμφέροντα της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας. Ήταν πολύ αποκαλυπτικός σε άρθρο του ο Νίκος Κοτζιάς (Ν.Κ.) για το πώς διαμορφώνεται το Μνημόνιο και ασφαλώς τελευταία και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα
.Όπως αναλύει ο Ν.Κ., η τρόικα που έχει καθίσει στον σβέρκο μας, αποτελείται από 15 μεσαίους και 4-5 ανώτερους υπαλλήλους, που κανείς τους δεν είναι νομπελίστας, κανείς τους δεν είναι πολιτικός, κανείς τους γνωρίζει τα δεδομένα της χώρας. Έτσι διαμορφώνει το Μνημόνιο, υιοθετώντας τις προτάσεις ενός παραμάγαζου δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού από διοικητές και πρώην στελέχη τραπεζών, από μεγάλα δικηγορικά γραφεία που διαμεσολαβούν για λογαριασμό της διαπλοκής και όλο αυτό το σύστημα, που πληροφορούν, προτείνουν, ιεραρχούν τις προτάσεις και μπουκώνουν την τρόικα. Και η τρόικα τις παίρνει, τις εντάσσει στο γενικό της σχέδιο και τις φέρνει ως αποφάσεις.
Το Μνημόνιο δηλαδή αποτελεί το αποκρυστάλλωμα των οδηγιών της τρόικας, στο οποίο ενσωματώνονται τα αιτήματα των δανειστών του εξωτερικού, των τραπεζών στο εσωτερικό αλλά και ισχυρών επιχειρηματικών κύκλων.
Η κυβέρνηση εξειδικεύει παραπέρα τους στόχους
Σε πρόσφατη εμφάνιση του Πάγκαλου στην πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ, πέρα από τη χυδαία επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Τσίπρα, ανέφερε ότι θα καταργηθούν όλοι οι δημόσιοι φορείς που δεν έχουν απαντήσει στο ερωτηματολόγιο που έχει σταλεί στις διοικήσεις τους. Για καιρό τώρα ασχολείται με το θέμα της αναδιάρθρωσης του Δημόσιου Τομέα, όμως με βάση τα ως σήμερα γνωστά, όλη αυτή η διαδικασία διεξάγεται χωρίς ουσιαστικό διάλογο και χωρίς στόχους. Μάλλον με ένα και μοναδικό στόχο. Τη μείωση του κράτους και των δαπανών του. Όταν, στην άποψη του Πάγκαλου, παρενέβη ο δημοσιογράφος κ. Σπηλιόπουλος για να επισημάνει το αυτονόητο, ότι δηλαδή τέτοιες παραλείψεις βαρύνουν τις διοικήσεις και όχι τους φορείς, ο Πάγκαλος λες και δεν άκουσε. Σταθερός στη θέση του για κλείσιμο δεκάδων φορέων με αρχή τους 12 που ήδη έχει ανακοινώσει. Είναι όμως το λιγότερο παρανοϊκό, να μην ανταποκρίνονται οι διοικήσεις που έχει διορίσει η κυβέρνηση, σε μια υποχρέωση τους και να την πληρώνουν οι εργαζόμενοι των συγκεκριμένων φορέων και η κοινωνία να στερείται του έργου αυτών των φορέων. Ποια λογική άραγε έχει η στάση αυτή του Πάγκαλου;
Όπως τυχαίνει όμως να γνωρίζουμε, από σημαντικούς φορείς όπως το ΙΓΜΕ και ο ΕΟΜΜΕΧ έχει υπάρξει σχετική απάντηση και όμως ο κ Πάγκαλος προωθεί το κλείσιμό τους. Άραγε με ποια λογική και ποια τεκμηρίωση προωθεί ένα τέτοιο στόχο χωρίς να εξηγεί ποιο είναι το πραγματικό όφελος που θα προκύψει για την οικονομία και κοινωνία.
Στα όρια της παράνοιας
Η εξειδίκευση αποφάσεων και μέτρων της τρόικας φαίνεται να γίνεται με όρους παράνοιας. Χρόνια τώρα τα στελέχη και οι διοικήσεις του ΙΓΜΕ αναφέρονται στον ρόλο που μπορεί να παίξει το ΙΓΜΕ σε σημαντικές δράσεις, κοινωνικά αναγκαίες, ενώ το τελευταίο διάστημα στις διεργασίες που γίνονται για τη δημιουργία νέου φορέα για την έρευνα των υδρογονανθράκων στη χώρα μας εμπλέκεται και το ΙΓΜΕ. Ξαφνικά μαθαίνει η κοινή γνώμη μαθαίνει για κατάργηση του ΙΓΜΕ.
Το ΙΓΜΕ έχει καταθέσει τις απαντήσεις στις ερωτήσεις του κ.Πάγκαλου και πολύ περισσότερο τεκμηριωμένη θέση για τον ρόλο και τη χρησιμότητα του ΙΓΜΕ στην κοινωνία. Άραγε τις έχει στοιχειωδώς μελετήσει; Γνωρίζει ότι ακόμη και σε χώρες που έχει περάσει το ΔΝΤ (π.χ. Αργεντινή, Τουρκία) δεν αποτολμήθηκε κατάργηση αντίστοιχων ερευνητικών φορέων;
Από ό,τι γνωρίζω επίσης, απάντηση στα ερωτήματα του κ. Πάγκαλου έχει δώσει και ο ΕΟΜΜΕΧ που επίσης έχει ενταχθεί στον κατάλογο των καταργούμενων φορέων. Όμως ούτε για τον ΕΟΜΜΕΧ έχει στοιχειωδώς μελετήσει τον ρόλο που μπορεί να παίξει στην ανάπτυξη της χώρας. Ξαφνικά, συνειδητοποίησε πως δεν μπορεί ο ΕΟΜΜΕΧ να στηρίξει με το δυναμικό του τη χαρακτηριζόμενη και από το ΠΑΣΟΚ ραχοκοκαλιά της Οικονομίας, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες;
Συμπέρασμα
Η κυβέρνηση, δογματικά και μόνο με καθαρά ταμιακή στόχευση καταργεί σημαντικότατους φορείς.
Έχει πάρει τον κατήφορο και δεν έχει πάτο στα μέτρα που επιβάλλει στον ελληνικό λαό. Η οικονομία και ο λαός έχουν φτάσει στο χειρότερο σημείο.
Απέναντι λοιπόν στην παρανοϊκή πολιτική, στην ακραία αντιδραστική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση, αν κάτι πρέπει να καταργηθεί και μάλιστα αμέσως, είναι η σημερινή κυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου