26ο ραντεβού σήμερα και, όπως έχει ήδη αποδειχθεί, δεν θα λείψει κανείς: Οι... αποφασισμένοι να μην φύγουν αν δεν φύγει η κυβέρνηση σκοπεύουν το τριήμερο της συζήτησης για τη νέα κυβέρνηση να της στείλουν τη δική τους ψήφο (μη) εμπιστοσύνης. Για τον σκοπό αυτό άλλωστε ετοιμάζουν νέα περικύκλωση της Βουλής μεθαύριο Τρίτη, ενώ, ανάμεσα στις προτάσεις που έχουν κατατεθεί, είναι να στηθούν κάλπες στην πλατεία ώστε να εκφραστεί ο κόσμος απέναντι στη νέα κυβερνητική σύνθεση. Η σκέψη πάντως των περισσότερων, όπως φαίνεται από τη συζήτηση στις λαϊκές συνελεύσεις, βρίσκεται στην ημέρα ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου, που αναμένεται την επόμενη εβδομάδα. Χάπενιγκ, συναυλίες, πολύμορφες δράσεις θα συνοδεύσουν την επιχείρηση να ξεπουληθεί όχι μόνο το μέλλον αλλά και το παρόν μας.
Κι όλα αυτά στον απόηχο της μεγαλειώδους συγκέντρωσης της περασμένης Τετάρτης, που δεν στιγματίστηκε από τα επεισόδια, την αλόγιστη χρήση χημικών, την ωμή, βίαιη εισβολή των δυνάμεων καταστολής στην πλατεία, στις σκηνές, στον κόσμο, από τα δακρυγόνα που έσκαγαν δίπλα στα ασθενοφόρα που έφθαναν το ένα πίσω από το άλλο για να παραλάβουν τραυματίες, από την επιχείρηση προβοκάτσιας - όπως είπαν πολλοί που είδαν “κουκουλοφόρους” να βγαίνουν από τα αστυνομικά αυτοκίνητα, τους είδαν να “τα λένε” με ένστολους, να επιτίθενται σε διαδηλωτές. Εκείνο που τη χαρακτήρισε ήταν η επιμονή δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, που, με τα μάτια τους να τσούζουν, χωρίς καλά-καλά να μπορούν να πάρουν ανάσα, δεν “παρέδωσαν” την πλατεία τους, δεν σταμάτησαν τον αγώνα τους. Χαρακτηρίστηκε από την ανθρώπινη αλυσίδα με την οποία μεταφέρονταν κουβάδες νερό από το σιντριβάνι για να καθαριστεί η πλατεία από τα χημικά, από τους χορούς για την κατάρρευση της κυβέρνησης, από τα συνθήματα που αντηχούσαν για περισσότερες από δώδεκα ώρες στο κέντρο της πόλης.
Η απόφαση που τα είπε όλα
Το κλίμα απέδωσε το ψήφισμα της λαϊκής συνέλευσης, μία μέρα μετά την επίθεση που δέχτηκε η συγκέντρωση των “αποφασισμένων” και των συνδικάτων: “Η σιδερόφρακτη Βουλή, η αστυνομοκρατούμενη Αθήνα και οι βουλευτές που κατάφεραν να μπουν στην Βουλή μόνο με τη συνοδεία των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας απέδειξαν ότι έχει χαθεί και το τελευταίο ίχνος κοινωνικής νομιμοποίησης της κυβέρνησης”. Και παρ' ότι το μήνυμα του κόσμου δεν ελήφθη από την "ανασχηματισμένη" κυβέρνηση, η συνέλευση τα είπε ξεκάθαρα: “Είναι αυτονόητο ότι θα μείνουμε στις πλατείες μέχρι να φύγουν και να μην επιστρέψουν με οποιοδήποτε προσωπείο όλοι όσοι δημιούργησαν το σημερινό αδιέξοδο: ΔΝΤ, Μνημόνια, τρόικα, Ε.Ε., κυβερνήσεις, τράπεζες και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται. Το Μεσοπρόθεσμο δεν θα ψηφιστεί, όποιον κι αν έχουμε απέναντί μας. Οι ελιγμοί του πολιτικού συστήματος και της κυβέρνησης δεν μας ξεγελούν”. Χαρακτήρισε εξάλλου την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση “ψήφο εμπιστοσύνης στο Μνημόνιο και στο Μεσοπρόθεσμο” και κάλεσε τα σωματεία σε επαναλαμβανόμενες απεργίες, όλους τους πολίτες κάθε μέρα στην πλατεία και κάθε βράδυ στη συνέλευση. Έτσι, η κήρυξη 48ωρης απεργίας από τη ΓΣΕΕ δεν μπορεί να είναι τυχαίο γεγονός. Ούτε η απόφαση της ΑΔΕΔΥ να συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις της Τρίτης. Όπως δεν ήταν τυχαία η κατάρρευση της κυβέρνησης μετά τις εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που ξανα-κατέβηκαν στους δρόμους και τις πλατείες. Ο λαός είναι ο καταλύτης των εξελίξεων όταν αντιδρά, πολλώ δε μάλλον όταν εξεγείρεται.
Περί άμεσης δημοκρατίας ο λόγος
Παραδείγματα και απόψεις για την άμεση δημοκρατία βρέθηκαν στο επίκεντρο της προχθεσινής, τρίτης ημέρας λαϊκής διαβούλευσης στην πλατεία Συντάγματος. Το χειροκρότημα, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, έκλεψε ο Μανώλης Γλέζος, παρά τις προτροπές του να μην τον χειροκροτούν για να μην του κλέβουν χρόνο! Στην εισήγησή του, μίλησε για το εγχείρημα της Απειράνθου, τη συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων, τον σεβασμό και στις λαθεμένες απόψεις όταν λαμβάνονται συλλογικά. Αναφέρθηκε επίσης στα χαρακτηριστικά της πλατείας Συντάγματος, απαντώντας σε τρία χαρακτηριστικά που λαθεμένα, όπως υποστήριξε, αποδίδουν τα κόμματα της αριστεράς στο κίνημα. Έτσι είπε ότι δεν είναι αυθόρμητο - ενστικτώδες, αλλά πράξη που προϋποθέτει σειρά συνειδητών ενεργειών, δεν είναι απολίτικο, αλλά έχει τριπλό πολιτικό περιεχόμενο: να φύγει η κυβέρνηση, η τρόικα και το χρέος και, τέλος, δεν είναι χωρίς ιδεολογία, “αφού συζητά για το μέλλον της κοινωνίας”. “Η πλατεία έχει κάτι μαγικό” είπε ο Κώστας Δουζίνας (καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας) για να προσθέσει: “αλλάζει τον τρόπο που καταλαβαίνουμε την πολιτική και τη δημοκρατία”. Περιέγραψε δε την πλατεία ως “στάση Σύνταγμα”. Όπως είπε, “η στάση έχει διπλή έννοια, σημαίνει στέκομαι όρθιος, κοιτάω ψηλά, είμαι άνθρωπος. Σημαίνει επίσης και στασιασμός, εξέγερση”. Την εμπειρία από το πείραμα των Ζαπατίστας μετέφερε ο καθηγητής ΕΜΠ Σταύρος Σταυρίδης. Στάθηκε σε δύο του χαρακτηριστικά, την ισότητα και τη συνθήκη μοιράσματος. Όπως είπε, στην αμεσοδημοκρατία υπάρχει το παράδοξο ότι την ίδια στιγμή στοχεύει και προϋποθέτει την ισότητα. Αναφορικά δε με το μοίρασμα, σημείωσε ότι “δημοκρατία χωρίς κοινή συμμετοχή στον πλούτο δεν υπάρχει”. Στην εκδήλωση κλήθηκε εκτάκτως και ο Γιώργος Κατρούγκαλος, καθώς, όπως διαπίστωσε ο συντονιστής, δεν θα μπορούσε να λείπει ένας συνταγματολόγος από τη συζήτηση για την άμεση δημοκρατία και το Σύνταγμα. Είπε πως η άμεση δημοκρατία, ακόμη και στην αρχαία Ελλάδα, συνοδευόταν από την αντιπροσώπευση, η οποία ωστόσο, υποστήριξε, για να είναι δημοκρατική, πρέπει να υπάρχει λογοδοσία και ανακλητότητα. Ο Δρ. Φιλοσοφίας/συγγραφέας Γ. Οικονόμου αναφέρθηκε στα χαρακτηριστικά της δημοκρατίας στην αρχαία Αθήνα, ενώ στην επανακατάκτηση του δημόσιου χώρου αναφέρθηκε ο Δρ. Πολιτικής & Κοινωνικής Ιστορίας Γ. Αναστασόπουλος.
Μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά
“Παρακαλώ, μην κάθεστε εδώ δεξιά. Είναι ο καθορισμένος χώρος για τα άτομα με ειδικές ανάγκες”: Η ανακοίνωση αυτή έγινε λίγο πριν την έναρξη της συζήτησης. Ανάμεσα από τον κόσμο που καθόταν, ως συνήθως, στους προκαθορισμένους χώρους, αφήνοντας τους διαδρόμους ανοιχτούς για να εξυπηρετούνται οι περαστικοί, μέλη της Ομάδας Καθαριότητας μοίραζαν τασάκια για να μην πετιούνται κάτω τα αποτσίγαρα. Λίγο αργότερα, περνούσαν από την Ομάδα Σίτισης με νερό και ποτηράκια για όποιον κατά την πολύωρη συζήτηση είχε διψάσει. Οι χρόνοι, 13 λεπτά στον κάθε ομιλητή, ένα λεπτό για τις ερωτήσεις, τρία λεπτά κλείσιμο, τηρήθηκαν και πάλι απαρέγκλιτα. Μικρές λεπτομέρειες, που, όπως παρατηρούσε ένας παρευρισκόμενος, “θα έπρεπε να είναι η κανονικότητα”. Μικρές λεπτομέρειες, που χαρακτηρίζουν το κίνημα του Συντάγματος κάνοντας τη συλλογική συνύπαρξη πιο ανθρώπινη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου