Τι είπαν στο συνέδριο του ΚΕΑ

Π. Λαφαζάνης: Η ρύθμιση του χρέους από μόνη της δεν αρκεί
Τις βάσεις για ακόμη μεγαλύτερες κρίσεις στο μέλλον βάζουν οι πολιτικά και οικονομικά ισχυροί παράγοντες με τις πολιτικές τους ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, υπογράμμισε στην ομιλία του στο συνέδριο του ΚΕΑ. Παράλληλα τόνισε ότι "στην Ελλάδα η χρεωκοπία της πολιτικής του Μνημονίου είναι πλήρης και μη αναστρέψιμη", γι' αυτό, όπως σημείωσε, "το αίτημα για αλλαγή πορείας γίνεται καθολικό".

Αναφερόμενος στις πολιτικές διαστάσεις του προβλήματος του δημόσιου χρέους ο Π. Λαφαζάνης τόνισε ότι "το πρόβλημα της δημόσιας και της ιδιωτικής υπερχρέωσης αποτελεί σήμερα ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Δεν ήταν ένα λάθος, αλλά μια συνειδητή και συστημική επιλογή στο πλαίσιο των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων που κυριάρχησαν".

Παράλληλα αναφέρθηκε στις ειδικότερες ευθύνες για το δημόσιο χρέος, που οφείλεται μεταξύ άλλων στη φοροδιαφυγή και φορολογική ασυλία των ισχυρών, στις υψηλές στρατιωτικές δαπάνες και στην απουσία κάθε συστήματος ελέγχου και αξιολόγησης της κοινωνικής αποτελεσματικότητας των δημόσιων δαπανών και τη μετατροπή του Δημοσίου σε χώρο ελεύθερης δράσης των ιδιωτικών συμφερόντων.

Ταυτόχρονα τόνισε ότι "ενώ το δημόσιο χρέος προϋπήρχε, αλλά ήταν διαχειρίσιμο μέχρι και το 2009, η μετεξέλιξή του σε ανοιχτή κρίση και ο αποκλεισμός από τις αγορές δανεισμού δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο ενδογενών αιτιών. Πέρα από τις ευθύνες της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ήταν αποτέλεσμα αφ’ ενός της διεθνούς κρίσης και αφ’ ετέρου της νεοφιλελεύθερης αρχιτεκτονικής της Νομισματικής Ένωσης, των εγγενών ελλειμμάτων και αντιφάσεων του ευρώ, της απουσίας μηχανισμών κοινού δανεισμού και κοινής άμυνας απέναντι στην κερδοσκοπία και την παντοδυναμία των χρηματοπιστωτικών αγορών".

Σχετικά με τις λύσεις που μπορεί να προτείνει η αριστερά με ευρωπαϊκή στρατηγική σημείωσε πως "το συσσωρευμένο δημόσιο χρέος των 300 περίπου δισ. ευρώ αντιπροσωπεύει ένα κεφάλαιο που δεν υπάρχει πλέον ούτε ως χρήμα ούτε ως παραγωγική δυνατότητα. Είναι ένα κεφάλαιο που έχει αναλωθεί σε μια κατανάλωση που δεν υπάρχει πλέον, σε εξοπλισμούς οι οποίοι δεν παράγουν εισόδημα, σε υποδομές που φθείρονται ή αντιπροσωπεύει κέρδη και φοροκλοπές που και τα δύο έχουν φυγαδευτεί στο εξωτερικό. Άρα αυτό το αναλωθέν κεφάλαιο δεν μπορεί να αναπαραχθεί, άρα δεν μπορεί να πληρωθεί".

Επίσης είπε ότι "ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να εξυπηρετηθεί ένα μέρος αυτού του αναλωθέντος κεφαλαίου, του παλαιού χρέους δηλαδή, είναι μέσω μιας νέας ανάπτυξης, η οποία όμως για να επιτευχθεί απαιτεί νέους πόρους" και πρόσθεσε πως "το πρόβλημα του δημόσιου χρέους καλούμαστε λοιπόν να το προσεγγίσουμε καταρχήν στρατηγικά και όχι λογιστικά".

Ο Π. Λαφαζάνης ανέφερε ακόμη πως "ίσως έχουν δίκιο το Δίκτυο Ευρωπαίων Οικονομολόγων, ο καθηγητής Βαρουφάκης και όλοι όσοι υποστηρίζουν πως ένα μέρος των εθνικών χρεών πρέπει να απορροφηθεί από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα και να αδρανοποιηθεί".

Παράλληλα τόνισε ότι "υπάρχει προοδευτική λύση στο πρόβλημα του χρέους. Όμως η λύση αυτή περνά μέσα από μια διαπραγμάτευση με δύο κυρίως επίδικα θέματα: τη μείωση του χρέους και του κόστους εξυπηρέτησής του και τη χρηματοδότηση της ανάκαμψης, της ανασυγκρότησης της οικονομίας και της νέας ανάπτυξης".

Τέλος επισήμανε πως "η ρύθμιση του χρέους από μόνη της, ακόμη κι αν γίνει με τους πλέον ευνοϊκούς όρους, δεν αρκεί για μια επανεκκίνηση της οικονομίας και αντιμετώπιση του κοινωνικού προβλήματος, αν δεν ανατραπεί το σύστημα που δημιουργεί το χρέος. Αυτό σημαίνει ριζικό μετασχηματισμό του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας, δίκαιη διανομή και αναδιανομή, κοινωνικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος και άμεση δημιουργία ενός ισχυρού δημόσιου πυλώνα, εφαρμογή μιας στρατηγικής κοινωνικής ανάπτυξης, με επίκεντρο τη διεύρυνση της απασχόλησης και την αναβάθμιση της εργασίας".