Τι είπαν στο συνέδριο του ΚΕΑ

Νίκος Χουντής: Αρχή της κρίσης του χρέους η νεοφιλελεύθερη ανάπτυξη
Τι κρίνεται στη Σύνοδο Κορυφής στις 11 Μαρτίου; Πώς εκτιμάτε την παρέμβαση του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών;

Οι αμερικανικές επιδιώξεις δεν περιορίζονται μονάχα στη λεγόμενη «σταθερότητα του ευρώ», αλλά περικλείουν στο εσωτερικό τους και τη διαχείριση, προς όφελος των αμερικανικών συμφερόντων, των κοινωνικών συγκρούσεων στην περιοχή της Μεσογείου και των πιθανών εκρηκτικών διαστάσεων που θα μπορούσε να προσλάβει μια πετρελαϊκή κρίση. Εδώ ισχύει το «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας».

Στην ατζέντα της έκτακτης Συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Παρασκευής, τα επίμαχα θέματα συζήτησης είναι το γαλλογερμανικό Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας -στην εκδοχή Μπαρόζο/Ρομπόι- και η λεγόμενη «συνολική λύση» του ελληνικού χρέους, δηλ. η δυνατότητα επιμήκυνσης αποπληρωμής του χρέους, η δυνατότητα επαναγοράς των κρατικών ομολόγων και η μείωση των επιτοκίων.

Ωστόσο, αυτό που ουσιαστικά θα συζητηθεί είναι η πλήρης αποτυχία της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής, μιας πολιτικής Μνημονίων, εσωτερικών υποτιμήσεων, θεσμοποίησης της φτώχειας και της ανεργίας, ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και συνταγματοποίησης των πιο ακραίων και αποτυχημένων οικονομικών θεωρήσεων.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που δήθεν μας κυβερνά, ανέλαβε την πρωτοβουλία να συναντήσει τους πολιτικούς αρχηγούς αναζητώντας μια τύποις συναίνεση για να αντιμετωπίσει τις κρίσιμες διαπραγματεύσεις για τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε.

Η αλήθεια είναι ότι από τη στιγμή που η κυβέρνηση διακηρύσσει σε όλους τους τόνους ότι έχει αποκλείσει ως πιθανή επιλογή το ενδεχόμενο της συνολικής επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους της Ελλάδας, έχει ακυρώσει ταυτόχρονα το όποιο διαπραγματευτικό χαρτί τής έχει απομείνει.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου σκοπεύει να διαπράξει ένα ακόμα έγκλημα κατά του ελληνικού λαού και των εργαζομένων, αφού ταξιδεύει στις Βρυξέλλες με μόνο όπλο στη φαρέτρα της την ενδοτικότητα του πρωθυπουργού και με μόνη στόχευση την επικοινωνιακή διαχείριση οποιασδήποτε αναφοράς -θετικής ή αρνητικής- στο ζήτημα του δημόσιου χρέους.

Τέλος, η πρόσφατη επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών στο Βερολίνο και το Μόναχο μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλέσει, αφού οι αμερικανικές επιδιώξεις δεν περιορίζονται μονάχα στη λεγόμενη «σταθερότητα του ευρώ», αλλά περικλείουν στο εσωτερικό τους και τη διαχείριση, προς όφελος των αμερικανικών συμφερόντων, των κοινωνικών συγκρούσεων στην περιοχή της Μεσογείου και των πιθανών εκρηκτικών διαστάσεων που θα μπορούσε να προσλάβει μια πετρελαϊκή κρίση. Εδώ ισχύει το «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας».



* Τι προτείνει η Ευρωπαϊκή Αριστερά;

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά από την αρχή της κρίσης χρέους ορθά σημείωνε ότι γενεσιουργό αιτία των ελλειμμάτων και των εκρηκτικών δημόσιων χρεών των κρατών-μελών αποτελεί το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθήθηκε από την Ε.Ε. και η ασφυκτική δομή της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης, που, στο όνομα της όποιας ανάπτυξης και νομισματικής σταθερότητας, στραγγάλισε οικονομικά και κοινωνικά τις δυνάμεις της εργασίας, προς όφελος του κεφαλαίου.

Υπό αυτό το πρίσμα, η Ευρωπαϊκή Αριστερά έχει να παρουσιάσει έναν πλούτο προτάσεων για την οικονομική κρίση και την κρίση χρέους, με γνώμονα την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, την αύξηση της απασχόλησης μέσω μιας βιώσιμης -οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά- αναπτυξιακής πολιτικής και τη δίκαιη λύση του εκρηκτικού προβλήματος του δημόσιου χρέους.



* Τι προσδοκάτε από το Συνέδριο του ΚΕΑ για την κρίση χρέους;

Στο Διεθνές Συνέδριο για το Δημόσιο Χρέος και τις Πολιτικές Λιτότητας προσδοκούμε να συστηματοποιηθούν οι εναλλακτικές προτάσεις που έχουν διατυπωθεί από διάφορα ρεύματα της αριστεράς και να συντονιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο ο αγώνας κατά της συνταγματοποίησης του νεοφιλελευθερισμού, κατά της θεσμοποίησης του ευρωπαϊκού Μνημονίου της λιτότητας, της φτώχειας και της ανεργίας και κατά της διεύρυνσης του δημοκρατικού ελλείμματος και της αυταρχικότητας, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ταυτόχρονα υπογραμμίζω την ανάγκη επεξεργασίας εναλλακτικών πολιτικών, δηλαδή, μορφών συντονισμού πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, ενεργοποίησης και αγώνα των εργαζομένων που θα εμπνέονται και θα τροφοδοτούνται από τον στόχο της ανατροπής των νεοφιλελεύθερων επιλογών και από το όραμα ριζοσπαστικών αλλαγών.