Ένα χρόνο μετά το μνημόνιο το σύνολο του κόσμου της μισθωτής εργασίας και των νέων βιώνουν μια εντεινόμενη συρρίκνωση των εργασιακών τους δικαιωμάτων και κατακτήσεων χωρίς τέλος.
Η υπονόμευση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και η προώθηση των επιχειρησιακών και ατομικών, η μείωση και το πάγωμα των μισθών σε όλο το φάσμα της μισθωτής εργασίας, καθώς και η φοροεπιδρομή που επιχειρείται σε βάρος των χαμηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων συνιστούν δείγματα μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που στόχο έχει να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στον κόσμο της εργασίας και στη νεολαία. Σε συνδυασμό με την απελευθέρωση των απολύσεων και τη γενικευμένη εφαρμογή των ελαστικών μορφών απασχόλησης έχουν διαμορφώσει μια νέα γενιά χαμηλά αμειβόμενων, ευέλικτων και αναλώσιμων επισφαλώς εργαζομένων και εν δυνάμει ανέργων.
Με την επίθεση σε βάρος της απασχόλησης και των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο τομέα, τη καθιέρωση του Σύμφωνου Πρώτης Απασχόλησης και των συμβάσεων μαθητείας, αλλά και την εξαθλίωση των μεταναστών, του πιο καταπιεσμένου κομματιού της εργατικής τάξης, επιχειρούν να δημιουργήσουν ακόμα περισσότερες τεχνητές διαιρέσεις ανάμεσα στον κόσμο της μισθωτής εργασίας. Στόχος τους είναι η ένταση του κοινωνικού αυτοματισμού ώστε να επιτύχουν την υποβάθμιση της εργασίας.
Παράλληλα η κρίση χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ως ευκαιρία για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και την αποδόμηση του δημόσιου τομέα μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, των προωθούμενων αλλαγών στο εθνικό σύστημα υγείας και της συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους.
Έχοντας δημιουργήσει ένα υπέρογκο και μη βιώσιμο χρέος μέσα από τις φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις και τους επιχειρηματίες, τα μεγάλα "φαγοπότια" με τις μίζες για τα δημόσια έργα και άλλα αντίστοιχα "δώρα" των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ επιχειρούν σήμερα, με βασικό όπλο το μνημόνιο, την πιο σκληρή καπιταλιστική αναδιάρθρωση στα ελληνικά χρονικά, βαπτίζοντάς τη ως “λύση εξόδου από την κρίση”.
Το μνημόνιο, που παρουσιάστηκε από τους κυρίαρχους κύκλους ως απάντηση στην κρίση χρέους και στα δημοσιονομικά ελλείμματα, έχει δημιουργήσει συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα, αδυνατώντας παράλληλα να αποτελέσει διέξοδο για την ελληνική οικονομία Εκτοξεύει το δημόσιο χρέος στο 153% του ΑΕΠ στο τέλος του 2011, βυθίζει την ελληνική οικονομία στην ύφεση και εκτινάσσει την ανεργία στα ύψη ( 15,1% σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 1.000.000 άνεργοι σύμφωνα με τα πραγματικά). Την ίδια, όμως, ώρα που αποτυγχάνει να «εξυγιάνει» τα δημοσιονομικά του κράτους, επιβάλλει νέα νεοφιλελεύθερα μέτρα απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, εντείνοντας την ανασφάλεια και επισφάλεια στους κόλπους των εργαζομένων και της νεολαίας, καθώς τους καταδικάζει σε ακόμα μεγαλύτερη ανεργία και ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια. Ταυτόχρονα, βέβαια, η κυβέρνηση απροκάλυπτα χρηματοδοτεί την κερδοφορία των τραπεζών, στις οποίες έχει δώσει μέχρι στιγμής στήριξη που ξεπερνά ακόμα και το ποσό που έχει δανειστεί η ίδια από ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ.
Καταστρέφοντας το παρόν και υποθηκεύοντας το μέλλον των νέων και των εργαζομένων με την αδιέξοδη νεοφιλελεύθερη πολιτική του μνημονίου, κυβέρνηση και κεφάλαιο σπέρνουν ανέμους και είναι πια καιρός να θερίσουν θύελλες.
Η απάντηση στα σχέδιά τους είναι οι συλλογικοί, ενωτικοί και μαζικοί αγώνες των εργαζομένων, Ελλήνων και μεταναστών, των ανέργων, των φοιτητών και των μαθητών και η συσπείρωσή τους σε ένα κοινό μέτωπο ενάντια στην κυβέρνηση και στα μέτρα που μας ετοιμάζει, προκειμένου να κατακτήσουμε το δικαίωμα για πλήρη, σταθερή και αξιοπρεπή εργασία για όλους και όλες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου