Για προπαγάνδα του συστήματος με στόχο να θεωρηθεί "διέξοδος" και να δοθεί νομιμοποιητική βάση είτε στο σενάριο για κυβέρνηση συνεργασίας είτε στο ενδεχόμενο δημιουργίας σχήματος εθνικής ενότητας, μιλάει στην "Αυγή" της Κυριακής ο Νίκος Βούτσης, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ και ιστορικό στέλεχος του Αριστερού Ρεύματος. Θεωρεί ότι γίνεται προσπάθεια να συκοφαντηθούν οι κοινωνικοί αγώνες και η αριστερά, υπογραμμίζοντας ότι πρέπει να μπει φραγμός σε ό,τι διχάζει και διαιρεί τον χώρο της αριστεράς. Αναφέρεται, επίσης, στο επικείμενο συνέδριο του ΣΥΝ, υποστηρίζοντας ότι πρέπει όλοι στο Αριστερό Ρεύμα να συμπεριφερθούν με υπευθυνότητα και να δουν όλα όσα τους ενώνουν.
Να μην καταφεύγουμε στην πλειοδοσία των άσφαιρων συνθημάτων *Να αναζητήσουμε στο Αριστερό Ρεύμα όσα μας ενώνουν * *Εγκληματική για το κίνημα η πολιτική του ΚΚΕ
* Τι θα σημάνει για την ελληνική κοινωνία η εφαρμογή των αντικοινωνικών μέτρων;
Αν περάσουν αυτές οι πολιτικές, θα υποστούμε ως χώρα μια δραματική κοινωνική και πολιτισμική υποχώρηση. Όμως ο λαός είναι η χώρα. Οι «από τα κάτω» και οι «απ' έξω» του συστήματος θα πολλαπλασιαστούν. Σήμερα, όμως, περισσεύουν οι καθ' όλα χρήσιμες διαπιστώσεις και αναλύσεις. Δεν μπορεί ο ρόλος της δικιάς μας αριστεράς να εξαντλείται στη διεκτραγώδηση μιας επερχόμενης κοινωνικής βαρβαρότητας. Ούτε να καταφεύγουμε στην άσφαιρη πλειοδοσία αριστερών συνθημάτων, γιατί η επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου προς τις δυνάμεις της εργασίας οριοθετεί ένα ευρύ πεδίο με καθολικά, διεθνή νέα δεδομένα με διευρυμένους πολιτικούς χρόνους εφαρμογής και με διαμορφούμενους νέους αρνητικούς συσχετισμούς στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.
* Ποιες πολιτικές εξελίξεις αναδιάταξης εγκυμονούνται με την παρούσα κρίση;
Κυκλοφορούν διάφορα σενάρια πολιτικών ανακατατάξεων που έχουν έναν κοινό παρονομαστή, την με κάθε τρόπο και κάθε μέσον αναπαραγωγή στο πολιτικό σκηνικό πολιτικών δυνάμεων και στελεχών που έχουν τις βασικές ευθύνες για τα αδιέξοδα και τη χρεωκοπία του σημερινού πολιτικού συστήματος. Η αριστερά δεν πρέπει να απαντήσει σ' αυτά τα σενάρια με την πολιτική της επικοινωνιακής ατάκας, με λαϊκίστικες κραυγές ή πέφτοντας στην παγίδα της «εθνικής» συναίνεσης ή και της αναδίπλωσης. Πρέπει να αρνηθούμε και να αποδομήσουμε την ιδεολογική φόρτιση που θέλουν να επιβάλουν οι πρωταγωνιστές, οι θύτες της κρίσης, να συντριβεί η προπαγάνδα για το ότι «όλοι φταίνε», άρα «όλοι πρέπει να βάλουμε πλάτες» γιατί δήθεν «όλοι πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας». Να αποκαλυφθεί επίσης η προπαγάνδα για τον δήθεν «νέο πατριωτισμό» που καλεί σε παθητική συναίνεση και που θα αφήσει ανεμπόδιστη την πολιτική μιας νέας κερδοφορίας του κεφαλαίου από τις «μεγάλες ευκαιρίες που φέρνει η παρούσα κρίση».
* Η προφανής μη νομιμοποίηση της σημερινής κυβέρνησης για την ανάληψη των κρίσιμων δεσμεύσεων στους διεθνείς οργανισμούς θα οδηγήσει σε γρήγορη αλλαγή του πολιτικού τοπίου;
Όλη η φιλολογία για κυβερνήσεις οικουμενικές, για σχήματα εθνικής σωτηρίας, για επιστράτευση ως «χρυσών εφεδρειών» διάφορων πολιτικών προσώπων και παραγόντων της οικονομίας ή και επιχειρηματιών που ξιφουλκούν εναντίον του πολιτικού συστήματος συλλήβδην, η φιλολογία αλλά και η προπαγάνδα που θέλει να δημιουργήσει νομιμοποιητική βάση σε τέτοιες «διεξόδους» δεν είναι μόνο εκ του πονηρού αλλά έχει στο στόχαστρό της σταθερά την επιδίωξη της περιθωριοποίησης των κοινωνικών αγώνων και της συστηματικής κατασυκοφάντησης των δυνάμεων της αριστεράς, των προτάσεων και των στελεχών της.
* Ακούστηκαν διάφορα, πάντως, με αφορμή τη δολοφονία των τριών εργαζομένων...
Προκαλούν τη νοημοσύνη των δεινά δοκιμαζόμενων πολιτών, όταν στον απόηχο της λαοθάλασσας της 5ης Μαΐου που σαν τέτοια αποτέλεσε καταρχήν κορυφαίο γεγονός στην Ευρώπη, στοχοποιούν και πάλι χωρίς αιδώ την αριστερά, αυτή τη φορά μάλιστα στο σύνολό της. Το απίστευτο ιδεολογικό-επικοινωνιακό μπαράζ που εξαπολύθηκε μέσα στη Βουλή και μέσω των μίντια στην προσπάθεια να διαχειριστούν πολιτικά τον θάνατο τριών νέων εργαζόμενων από την εγκληματική επίθεση εμπρησμού στην τράπεζα έχει τουλάχιστον δύο προφανείς στόχους. Αφενός την ενοχοποίηση των μαζικών αγώνων και τη μετατροπή της οργής του κόσμου σε κατάθλιψη και παθητικότητα. Αφετέρου χρεώνουν στην κοινωνική και την πολιτική αριστερά τη χρεωκοπία του πολιτικού συστήματος με το να ξιφουλκούν συστηματικά εναντίον των κατακτήσεων της μεταπολίτευσης και του δημοκρατικού πνεύματος που κληροδότησε ο αντιδικτατορικός αγώνας.
* Και η αριστερά, ωστόσο, δεν φαίνεται να εμπνέει, ενώ ταυτόχρονα αναπαράγονται διχασμοί και διαιρέσεις στο εσωτερικό της.
Η υποκρισία και τα προσχήματα πρέπει να βρουν τέλος, γιατί ο κόσμος της αριστεράς δεν έχει πια καμιά ανοχή, καθώς βιώνει μαζί με όλους τους πολίτες τη νέα βαρβαρότητα. Ανεξάρτητα από τις διαφορές των απόψεων και το σεβασμό στις αναγκαίες πολιτικές αντιπαραθέσεις μέσα στην αριστερά, πρέπει να μπει φραγμός σε ό,τι διχάζει, σε ό,τι διαιρεί, στις εκρήξεις υποκειμενισμών, τις προσωπικές στρατηγικές, τις λογικές του «σκαντζόχοιρου» που οδηγούν σε συντηρητικές ή σεχταριστικές αναδιπλώσεις. Μόνιμα αρνητική, στα όρια της εγκληματικής πολιτικής για το κίνημα, είναι η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ μπροστά στην ανάγκη διαμόρφωσης κοινών μετώπων δράσης όλων των αριστερών δυνάμεων, μέτωπα που θα έδιναν ελπίδα, θα διεκδικούσαν νίκες, θα γίνονταν σημείο αναφοράς και διαφοροποίησης για τις λαϊκές δυνάμεις που έχουν εγκλωβιστεί στην επιρροή του δικομματισμού, ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ.
* Δεν υπάρχουν ευθύνες και μέσα στον δικό σας χώρο;
Πρέπει να είμαστε όμως ειλικρινείς και με τον εαυτό μας, υποστηρίζω ότι θα έπρεπε να είμαστε και πιο αυστηροί όταν και στις δικές μας γραμμές, ιδιαίτερα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μέσα στο κόμμα μας, τον Συνασπισμό, σημειώνονται αρνητικές διαδικασίες που κατακερματίζουν τις αριστερές απόψεις και τάσεις. Αναπτύσσονται ιδεολογικές εμμονές και ηγετικοί διαγκωνισμοί, συμπτώματα κρισιακά που πρέπει με ευθύνη να υπερβούμε, γιατί διαφορετικά το κοινό μας μήνυμα για μεγάλη ενωτική αριστερά έχει αξιοπιστία στη νεολαία, στους ανένταχτους αριστερούς και στον κόσμο της σοσιαλιστικής αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας. Επιπλέον δεν δίνουμε τη δυνατότητα στην ηγεσία του ΚΚΕ, προσχηματικά, να απεκδύεται των δικών της ευθυνών επικαλούμενη τις αντιπαραθέσεις μέσα στην αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και του δικού μας κόμματος ενόψει του συνεδρίου.
* Δεν συνιστά ένα επιπλέον πρόβλημα ο διχασμός απόψεων και θέσεων μέσα και στο αριστερό ρεύμα του ΣΥΝ ενόψει συνεδρίου;
Πρέπει να φερθούμε όλοι υπεύθυνα και να αναζητηθούν όσα μας ένωναν και μας ενώνουν και σ' αυτό το επίπεδο. Μόνο έτσι θα είμαστε πειστικοί και στην κοινή πάγια θέση μας για τη συγκρότηση της μεγάλης αριστεράς. Το Αριστερό Ρεύμα λειτούργησε σε κρίσιμες φάσεις της πολύχρονης διαδρομής του μέσα στον πολυτασικό ΣΥΝ ως η σταθερή πυξίδα του κόμματος. Συνδιαμόρφωσε την αριστερή κατεύθυνση στη σκέψη και τη δράση του κόμματος ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, λειτούργησε για ευρύτερες πολιτικές συνθέσεις, βοήθησε στην κοινωνική γείωση του κόμματος και στο τολμηρό του άνοιγμα στο χώρο της νεολαίας, αποτέλεσε χώρο αρμονικής συνύπαρξης διαφορετικών επιμέρους προσεγγίσεων ακόμα και σε ζητήματα όπως π.χ. η διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων ή το σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό ή οργανωτική σύγκλιση με τις δυνάμεις της οικολογίας. Ιδιαίτερα αποτέλεσε μια δύναμη με σεβασμό στις αξίες της ανιδιοτέλειας και της συλλογικότητας και με αυτοπειθάρχηση στο όνομα της εκάστοτε πλειοψηφίας και της δημόσιας παρουσίας του κόμματος, ενώ στήριξε και τους προέδρου ανεξαρτήτως συμφωνίας ή διαφωνίας με πολιτικές που ασκήθηκαν.
* Δηλαδή;
Εννοώ ότι δεν λειτούργησε ευτυχώς ποτέ το Αριστερό Ρεύμα ως μια στενή ομάδα συνύπαρξης και κακώς εννοούμενης αλληλεγγύης μιας ορισμένης ιστορικής διαδρομής της αριστεράς και των στελεχών της, αλλά ως μια τάση επικοινωνίας και ανασύνθεσης με στελέχη που είχαν διαφορετικές προελεύσεις. Πρέπει να αποτρέψουμε τα φαινόμενα που οδηγούν σε μια ιδεολογική και πολιτική αναδίπλωση και ιδιαίτερα σε ένα κλίμα άρνησης του βασικότερου πλεονεκτήματος που χαρακτήριζε πάντοτε τη δομή του, δηλαδή την καλλιέργεια ενός ανοιχτού και ανεκτικού πνεύματος συνύπαρξης και ενός σύγχρονου ορίζοντα στις ιδεολογικές συντεταγμένες και τις πολιτικές αναζητήσεις του κόμματος συλλογικά, ιδιαίτερα στην κρίσιμη φάση που περνάμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου